DEEL 17 EINDE - Esther lag op haar balkon te zonnen. Ondanks dat ze de afgelopen weken al aardig wat zon had gekregen, had zich toch heel goed ingesmeerd want als roodharige hield ze een gevoelige huid. Haar buren waren er zo langzamerhand aan gewend geraakt om haar naakt op haar balkon te zien rondscharrelen. De stralen van de zon weerglinsterden in het gouden ringetje dat haar linkertepel sierde. Ze had haar voeten aan beide zijden van het zonnebed op de vloer gezet en zo had iedereen een prachtige inkijk in haar spiegelglad geharste schoot, waar prominent een grote, rode ring haar clitoris omlijstte. Het vele zonnen had van Esther, die meestal melkblank door het leven ging, een vrouw gemaakt met een gezonde teint en de allergeilste zomersproeten, althans dat vond Tom. Tom was haar man. Esther lag op hem te wachten en ze was gespannen als een snaar. Dat ze daar zo lag, zo provocerend en exhibitionistisch, pralend met allerlei sieraden die nadruk legden op haar erotische, naakte lijf, was het werk van Donatien, die haar met een serie telelensfoto's gechanteerd had tot de meest vernederende, onwaardige, opwindende dingen. Ze had in zijn opdracht naakt rondgelopen op parkeerplaatsen, loopbruggetjes, erotische beurzen en hotels. Ze had zich laten doorboren in piercingshops, ze had gemasturbeerd ten overstaan van vele tientallen mensen, sommigen in levende lijve aanwezig, de anderen via een webcam meekijkend. Ze had rondgelopen met penen in haar lijf, vibrators, buttplugs, tril-eieren, ze had zich aangeboden aan vier sekshongerige vrienden van Donatien tijdens een orgie van anderhalf uur waar uiteindelijk tweehonderd kijkers over de hele wereld van hadden meegenoten. Ze had in drie weken onder Donatiens dwang meer seks gehad dan een gewoon mens in twee jaar. En arme Tom wist helemaal van niets. Tot nu toe had Esther haar veranderende seksuele gedrag met bluf en flair aan haar man kunnen verkopen, maar haar nieuwste aanwinst, de felrode clitring die tijdens een scherp moment van pijn door een intieme huidplooi was gestanst, zou zijn begrip en liefde voor Esther tot het aller-uiterste gaan testen. En om die reden was zij die middag, ongekend voluptueus zonnebadend in deze gedwongen, provocerende houding, zo verschrikkelijk nerveus dat ze, ondanks de lome juniwarmte op het balkon, lag te trillen als een espenblad en misselijk was van de spanning. Haar huwelijk zou die middag kunnen springen, wanneer Tom thuis zou komen van een dienstreis van een week naar een paar Amerikaanse steden. Esther hield zoveel van hem dat de gedachte dat ze hem door haar krankzinnige gedrag kwijt zou kunnen raken, haar van een normaal enorm zelfverzekerde, assertieve vrouw tot een beverig, nerveus meisje maakte. Toen ze de voordeur hoorde opengaan, begon ze pas werkelijk te rillen. Ze geneerde zich verschrikkelijk en de rode kop die ze kreeg had niets met de zon en ook niets met seksuele opwinding te maken. 'Prinsesther,' klonk Toms vaste welkomstgroet vrolijk, 'je wereldreiziger is thuis.' Esther sloot haar ogen en bleef met groeiende schaamte in haar provocerende houding liggen. Ze wierp een bleek glimlachje naar haar man en als begroeting zei ze: 'Lieve Tom, ik hou zo van je.' Tom staarde verbijsterd naar Esthers kruis, dan naar haar flauwtjes glimlachende gezicht, dan weer naar haar kruis. 'Wat in vredesnaam is DAT? Jezus, wat heb je met jezelf gedaan? BEN JIJ HELEMAAL GEK AAN HET WORDEN?' Wat kon Esther anders dan verder gaan met de bluf waarmee ze tot dan toe steeds, en met succes, Toms verbijstering gecounterd had. 'Een nieuwe piercing. Vind je hem niet mooi?' Hoofdschuddend greep Tom zijn vrouw bij haar schouders en Esther moest zichzelf verschrikkelijk geweld aandoen om vrolijkheid en zorgeloosheid te blijven veinzen. 'Of ik hem mooi vind of niet, dat doet er niet toe. Wat bezielt je om je zo te verminken?' Weer vluchtte Esther in de brutale leugen: 'Oh Tom, ik kom toch zo enorm tot leven! Ik wil veel meer van mijn lichaam genieten dan tot nu toe. En ik wil dat jij er ook van geniet. Voel eens hoe mooi rond hij aanvoelt, hoe warm hij is van mijn lijf.' En opnieuw wist ze zeker dat het geen echte leugen meer was, al lang niet meer. Tom had zijn reiscolbertje uitgetrokken en was in overhemd tegenover zijn vrouw gaan zitten. Er pasten net twee zonnebedden met een beetje tussenruimte naast elkaar op het balkon. Hij keek zijn vrouw aan en met een waas van tranen in zijn ogen zei hij: 'Esther, mijn liefste, het is genoeg nu, mij hoef je niets meer wijs te maken. Ik weet alles, ik heb alles door. Ik weet precies waarom je deze dingen allemaal doet, en ik vind dat we er nu een eind aan moeten maken. Vandaag nog.' Het was alsof de bodem onder Esther werd weggeslagen. 'Jij weet alles? Hoe ben je daar in vredesnaam dan achter gekomen?' 'Nou,' zei Tom schokschouderend, 'zo moeilijk was het nou ook niet. Een kind kan zien waarom je dit alles aan het doen bent. Het moeilijkste was nog om mezelf ertoe te brengen, toe te geven dat ik het door heb. Want dat heeft natuurlijk consequenties.' Hij schudde wanhopig zijn hoofd. 'Maar ik moet wel, anders... zie ik het met ons niet meer zitten.' 'Oh Tom! Het spijt me zo, wil je me vergeven?' Tom keek vreemd naar zijn vrouw. 'Wat moet ik jou in godsnaam vergeven? Ik bid juist om jouw vergiffenis! Ik hoop dat je mijn vrouw wilt blijven na dit alles!' Het was alsof Tom en Esther twee verschillende filmscripts te pakken hadden. 'Natuurlijk wil ik je vrouw blijven! Meer dan ooit. Maar wat moet ik jou dan vergeven, lieve Tom?' 'Je wil het natuurlijk letterlijk uit mijn mond horen en je hebt gelijk. Ik kan dat volstrekt begrijpen. Goed dan. Ik weet dat jij probeert ons seksleven nieuwe glans te geven omdat je mij niet kwijt wil raken, zo is het toch? Natuurlijk heb je gemerkt hoe ons seksleven steeds minder enthousiast werd en ik geef toe, dat kwam allemaal door mij. En je hebt natuurlijk zitten speculeren wat daar achter stak.' Tom kon nu zijn tranen niet meer inhouden. 'En je had gelijk, Esther, precies wat jij dacht, zo was het ook. Ik ben een vreselijke ploert geweest. Maar ik ben nu definitief gestopt. Het zal nooit meer gebeuren, ik beloof het je.' 'Tom, je bent langzamerhand hysterisch aan het worden. Waar heb je het over?' 'Je weet niet hoe ze heet, hè? Jessica heet ze, iemand van de andere vestiging, die meestal in onze groep meereist. Afgelopen week was ze er ook weer bij, maar ik heb haar nu verteld dat het afgelopen is. Definitief. Ik wil weer volledig voor jou bestaan, vergeef me, lieve Esther, vergeef me!' Het was een surrealistische situatie. Een balkon waar een volledig geklede man bittere tranen met tuiten huilde en tegenover hem een volledig naakte vrouw die in een ongecontroleerde, manische hiklach dreigde te stikken. Haar tieten wiebelden ervan. Nooit van haar leven had ze zo vreselijk moeten lachen. Tom begreep er helemaal niets van. Esther stond half op en drukte veertig kussen overal op Toms hoofd. 'Geweldig! Geweldig, Tom, we zijn gered. We gaan winnen!' 'Waar heb je het over?' 'We gaan winnen. Kom mee naar binnen, mijn lief, mijn man, en laten we gaan vrijen. We gaan winnen, we gaan winnen!' Een paar uur later zaten Tom en Esther in hun favoriete Italiaanse restaurant. Tom had iets meer verteld over zijn affaire met Jessica. Het was een doodgewoon, bijna banaal gevalletje eigenlijk. De voortdurende nabijheid, de gelegenheid, de paar glaasjes tafelwijn teveel tijdens een zakendiner en van het een was met grote voorspelbaarheid het ander gekomen. 'Het begon misschien driekwart jaar geleden,' bekende Tom. 'We zagen elkaar alleen maar op reis, nooit in de tussentijd. Jes werkt op ons kantoor in Enschede. Weet je, het is iets dat haast vanzelf gebeurt. Ik had er nauwelijks controle over. Met een paar collega's in een luxe hotel in een wereldstad. Wie zou niet voor de bijl gaan?' Esther haalde haar schouders op. Zij zou onder die omstandigheden juist niet voor de bijl gegaan zijn. Maar ze had ondertussen natuurlijk wel kilo's boter op haar hoofd. 'Wat me verbijstert,' vervolgde Tom, 'is hoe jij zo opgetogen op mijn bekentenis kunt reageen.' Tot dan toe had Esther geweigerd een verklaring voor haar gedrag te geven, maar nu moest ook zij met de billen bloot. Eindelijk weer eens in figuratieve zin: ze had onder haar jurk een slipje aan. Ze slikte een paar keer. Nu zou het komen. 'Ik moest zo vreselijk lachen, lieve, lieve Tom, omdat ik met hetzelfde dilemma zat als jij. Ik ben ook een paar keer stout geweest en kon maar niet de moed opvatten om het je te bekennen.' Esther ging verder met het beschrijven van de vier of vijf avontuurtjes die ze in de afgelopen periode gehad had, en ze zag Toms ogen groot worden. Een kwartiertje lang wisselden ze een paar algemene details uit over hun beider misstappen en toen besloten ze in een overweldigend gevoel van saamhorigheid om het verleden radicaal te begraven. 'Geen verwijten, geen verhitte zoektochten naar oorzaak en gevolg, geen schuldvraag,' zei Tom. 'Gedane zaken, elkaar onder ogen, basta, punt erachter. Geen woord meer erover,' vulde Esther aan. In elkaars ogen zagen ze dat ze het meenden. Ze waren weer volledig samen en de buitenwereld deed er niet meer toe. Maar de grootste verrassing voor Tom moest nog komen, want op dat moment besloot Esther meteen door te drukken. Ze beschreef de dagen nadat ze voor het eerst een anonieme envelop in haar bus gevonden had en hoe ze allengs steeds vaster in de netten van haar chanteur verstrikt raakte. Nu werden Toms ogen pas echt groot. Esther besloot om volstrekt eerlijk te zijn en sloeg geen detail over. Toen ze aanbeland was bij het moment dat ze haar kweller ontmaskerd had luisterde Tom met extra aandacht toe. Hij was tijdens Esthers biecht al snel tot dezelfde conclusie gekomen als Esther, namelijk dat de chanteur een collega van hem zou moeten zijn. Toen Esther de naam "Donatien" had laten vallen, ging hem geen licht op. Maar toen ze haar Meesters uiterlijk begon te beschrijven, een ietwat kleine, bijna androgyne dandy met een sigarenrookstem en een fatterig doublebreasted colbert dat een hint van borsten verborg, siste Tom onmiddellijk: 'Etienne!' Esther dacht bij zichzelf: 'Etienne - Donatien... 't Zou zomaar kunnen.' Tom verduidelijkte: 'Etienne Casterman, een geboren Antwerpenaar die beweert dat hij al vijfentwintig jaar in Nederland woont. Hij kwam een half jaar geleden bij ons op het werk in beeld als een briljante freelance IT-er. Hij heeft een paar forse netwerkproblemen voor ons opgelost.' Bedachtzaam nam Esther een slokje van haar Barolo. 'Dat zou wel het een en ander verklaren,' gaf ze toe. 'Volgens mij is Donatien heel handig met computers, internetmedia vooral.' Tom sloeg met de platte hand op tafel. 'Dat is hem! Een beetje een griezelige man, vinden we. Is het wel een man? Joep opperde ooit dat hij gecastreerd is. Etienne Castrateman, zoals we hem achter zijn rug om zijn gaan noemen. Hij komt altijd op woensdag en luncht dan met ons mee. Hij is een heel verdienstelijke amateurfotograaf. Liet ons ooit een set foto's van vogels zien die hij met de telelens gemaakt had, dat was knap werk.' 'Ik zal je thuis wat andere foto's laten zien die hij met die telelens gemaakt heeft,' beloofde Esther droog. 'ook geen misselijke kiekjes. En hij stond dus niet bij jullie personeelslijst op de website. Dat verklaart waarom ik hem niet heb kunnen vinden.' Ze legde haar hand op die van Tom en keek hem samenzweerderig in de ogen. 'We gaan hem terugpakken, hè Tom?' Tom legde zijn tweede hand op die van Esther en grijnsde zuurzoet. 'Reken maar!' Esther legde haar tweede hand op die van Tom en drukte even. Om voor een tijdje van Donatiens bemoeienissen verschoond te blijven, boekten ze een hotelletje en de volgende dagen ging Esther verder met het opbiechten van alles wat ze onder Donatiens dwang gedaan had. Naast groeiende woede toonde Tom ook een toenemende interesse. Zeker toen Esther blozend moest bekennen dat sommige aspecten van het gedwongen exhibitionisme haar op een onverwachts felle en directe manier hadden opgewonden. Esther sloeg geen enkel liederlijk detail over. De groepsverkrachting in Donatiens kamer maakte dat Tom eigenlijk meteen in de auto wilde springen om de perverse stalker voor zijn bek te gaan slaan, maar bizar genoeg had Tom bij het aanhoren van de meeste verhalen een bijna permanente erectie, waar Esther in hun hotelkamer op diverse manieren raad mee wist. 'Ook het geldaspect is werkelijk te gek,' zei Esther. 'Voor die eerste sessie heb ik bijna negenhonderd euro ontvangen, en vanochtend zag ik dat Donatien voor de groepsseks bijna tweeduizend heeft overgemaakt! Dat is verdomme veel geld, joh.' Tom knikte op uiterst dubbelzinnige wijze met zijn hoofd. Esther stootte hem aan. 'Heb jij nu geen rare ideetjes, meneertje.' Tom grijnsde bitterzoet. Ook zijzelf, erkende ze inwendig, werd alweer mateloos geil puur door de herinneringen aan al haar vernederingen. Het leek of Tom dat gemerkt had. 'Ga je het allemaal nog missen?' vroeg hij ineens, terwijl hij de foto's terzijde legde die Esther ter illustratie had meegenomen. Zijn vrouw staarde naar de verte. 'Ik weet het werkelijk niet, Tom. Zou je me ziek vinden als ik ja zou zeggen?' Tom schudde zijn hoofd. 'Ik vind sommige van je verhalen ongelofelijk opwindend. Ik zou er eerlijk gezegd wel eens bij hebben willen zijn. Zoals toen je voor het eerst een stoot van dat ei kreeg en het hele terras bij elkaar wilde schreeuwen.' Esther glimlachte. 'Ik ben niet de stilste, hè?' 'Understatement van het jaar,' grinnikte Tom. 'Ik zou er heel wat voor over hebben om eens een keer de controle te hebben over zo'n ei.' 'Wie weet...' antwoordde Esther suggestief. Het was uiteindelijk Tom (wel ongemerkt in de goede richting geleid door Esther, die hem in zijn denkproces telkens een paar passen voor bleef) die een plan ontwierp om meedogenloos wraak te nemen op Donatien en tegelijk voorgoed van de dreiging van diens chantage verlost te zijn. Onder veel gelach en melig gegiechel stelden ze een complete anti-Donatien-strategie op. Steeds meer elementen werden aan de strafactie toegevoegd en Esther werd trotser en trotser op haar man, die zich ontpopte als een geraffineerde samenzweerder met een ongebreidelde fantasie en die, zeer tot Esthers verbazing, plotseling ook genoeg lef toonde om zichzelf in hun perverse plannetjes te betrekken. Het was haast alsof er bij Tom een knop was omgegaan en een latente roeping aan de oppervlakte gekomen was. Wat deed Donatien toch met de geheime fantasieën van zijn medemens? Het werd een heerlijk lang weekend in het hotel: dan weer stelde Esther een grap voor die Tom bulderend van de lach toevoegde aan de lijst, dan had Tom zelf ineens weer een vilein ideetje dat Esther deed realiseren dat zij niet de enige was die door Donatien seksueel heropgevoed werd. Ze bezochten diverse gespecialiseerde winkels: een paar seksshops, een winkel in theaterspullen, een keten in huishoudelijke artikelen, een paar computerwinkels. Het was allemaal niet goedkoop, maar met het extraatje van de webcasts konden ze alles prima betalen. De spannende anticipatie werd steeds groter en als een stelletje schoolkinderen waren ze bezig met hun grote Complot, dat ze allengs met een hoofdletter begonnen uit te spreken. Toen alles voorbereid was, was het wachten op de goede gelegenheid. Esther en Tom spraken af dat Esther hem zou bellen zodra ze een volgende keer bij Donatien ontboden zou worden. Lang zouden ze niet hoeven wachten. De volgende maandag had Tom nog maar nauwelijks zijn hielen gelicht toen Esther gebeld werd. Met bonzend hart nam ze op. 'Ben je een beetje voor me gevlucht?' klonk het zuigend. 'We hadden een lang weekendje geboekt om Toms terugkeer te vieren. Ik hoef jou toch niet alles te vertellen?' Het bleef even stil. 'Ik vind eigenlijk van wel, lieverd. Dat is een strafpuntje erbij. Je staat nu op vier. Bij tien zal je wat meemaken! Waar ben je nu, ik zie je niet?' 'Ik zit in mijn studeerkamer.' 'Kleed je daar helemaal uit en kom dan het balkon op.' 'Donatien, Meester, het is half tien. Er is nog geen spoor van zon te bekennen op mijn balkon!' 'En vlug een beetje!' Haar buik zei: 'Doe het nu maar, lekker toch?' Maar Esthers hoofd werd er een beetje misselijk van. Toch trok ze haar T-shirt uit. Haar bh volgde en ten slotte slipte ze uit haar onderbroekje met rode polka-dots. Meer had ze niet aangehad. Naakt liep ze door haar huiskamer naar de balkondeur, die ze openschoof. 'Kom over de railing hangen en als iemand op een van de galerijen jouw kant op kijkt, zwaai je vrolijk naar ze, begrepen?' Esther zuchtte. Telkens weer een beetje verder. Deze actie kon door een buitenstaander op geen enkele andere wijze meer geïnterpreteerd worden dan als zuiver exhibitionisme, puur en simpel. Er was geen enkele andere reden te bedenken waarom Esther naakt op haar balkon stond, dan om gezien te worden. Het was dat ze wist dat Donatien zijn eigen graf aan het graven was, anders zou ze op dat moment weer vreselijk in de contramine zijn gegaan. Nu onderging ze de vernedering lijdzaam: het zou de laatste in een lange reeks moeten worden. Ze zag haar kans schoon en besloot direct de zaak te gaan forceren. Met een zekere urgentie in haar stem ratelde ze: 'Ik moet je spreken, Donatien. Het is dringend, het gaat over ons, over het spel. We lopen gevaar.' Donatien klonk sceptisch. 'Kan dat niet telefonisch?' 'Echt niet. Ik moet je dingen laten zien. Ik kom straks langs. Om...' Esther moest even rekenen hoe snel Tom terug kon zijn, 'om een uur of elf? Als ik mijn boodschappen heb gedaan.' Ze zwaaide naar een oudere man die op de zevende verdieping langs liep en zijn ogen niet kon geloven. Haar borsten deinden vrolijk in de aangename ochtendkoelte. Het bleef lang stil aan de lijn. 'Vooruit dan maar,' klonk het aarzelend. 'Neem dan wel je grootste vibrator mee. En trek niets anders aan dan je nieuwe jurkje uit België.' Onverzadigbaar, die Donatien. Esther liep terug naar haar studeerkamer, belde Tom en het plan trad in werking. Om vier over elf belde Esther beneden aan bij Donatien. Tom was buiten beeld van de intercomcamera blijven staan en glipte stiekem mee naar binnen. Hij droeg een enorme tas met spullen. Bij Donatiens voordeur aangekomen stelde Tom zich verdekt op. Esther belde en zodra Donatien de deur geopend had, sprong haar man tevoorschijn, greep de verbouwereerde en veel kleinere Donatien bij de keel en nam hem in een armklem. Voordat er ook maar één woord gewisseld was, was het drietal binnen en zat Tom bovenop de kleine IT-er. Esther duwde meteen een grote doek in zijn mond en bond die vast met een shawltje. Donatien was voorspelbaar geweest: op tafel lagen een paar van de handboeien die hij zonder twijfel die middag op Esther had willen gebruiken. Die kwamen nu goed van pas en Tom klikte Donatiens rechterenkel vast aan diens linkerpols. De rechterpols ging vast aan een zware tafelpoot. Toen liet hij hem los. Er waren nog geen twee minuten verlopen sinds er open gedaan was. Er was nog steeds geen woord gewisseld. Esther liep de kamer door, stond even stil bij de reusachtige ingelijste foto van haar halfgeopende vagina aan de muur, bladerde een moment door een map met papieren en zette toen een stereo-installatie aan. Ze pakte een cd uit een designstandaard en schoof die in de houder. Vrolijke en opzwepende muziek van Rossini's Willem Tell Ouverture klonk luide door het appartement. Vervolgens liep ze naar de open keuken waar een koffiezetmachine stond. 'Ja, lekker!' riep Tom. Het waren de eerste woorden die vielen. Hij liep naar de tafel met computers en zette alle apparaten aan en gaf een zoekopdracht op alle harde schijven naar plaatjes en bestanden met het woord "Esther" die de laatste zes maanden waren toegevoegd. Met allebei een kop espresso in de hand gingen Tom en Esther in kleermakerszit op het tapijt zitten tegenover Donatien die, totaal machteloos, ook op de vloer zat. 'Zo,' zei Esther. Haar kweller keek angstig terug. 'Dag Etienne,' voegde Tom eraan toe, 'en wat zullen we met jou gaan doen?' Esther zei: 'We kunnen hem natuurlijk gewoon bij de politie aangeven. Aanzetten tot verkrachting, stalking, chantage...' 'Lidmaatschap van een criminele organisatie,' vulde Tom aan, 'Ontvoering, huisvredebreuk, schending van het portretrecht, zware mishandeling. 't Loopt op, Etienne, 't loopt lelijk op.' Donatien schudde krachtig met zijn hoofd. Tom knikte even krachtig terug. 'Minder dan tien jaar zal het niet worden.' Donatien maakte met zijn rechterhand eerst een bezwerend en daarna een vragend gebaar, waarbij hij naar zijn binnenzak wees. Tom voelde en haalde een portemonnee uit de zak. 'Bied je Esther een schadevergoeding aan?' Door de Italiaanse operamuziek moest hij een beetje luid spreken. Donatien knikte om het hardst. Tom keek zijn vrouw aan: 'Mijn lief, hoeveel schade heb je geleden door Etienne's spelletjes?' Esther deed of ze nadacht. 'Vooral reputatieschade, denk ik. Ik zal moeten verhuizen, een nieuw leven beginnen, een nieuwe werk- en klantenkring opbouwen... Wat verder nog? Smartengeld, emotionele schade. Alles bij elkaar minstens vijf ton, denk ik.' Tom liet Donatiens portemonnee tussen duim en wijsvinger bungelen en vroeg sarcastisch: 'Vijfhonderdduizend euro, Etienne. Zou dat hierin zitten? Zullen we eens tellen? Honderd, tweehonderd, driehonderd... vijfenzeventig euro en zestig cent. Hm. Heb je ook nog spaargeld?' 'En bovendien,' vulde Esther aan, 'stel dat we een regeling zouden treffen, wie garandeert ons dan dat hij daarna niet bij wijze van wraak alsnog alles openbaar maakt?' Ze pauzeerde voor dramatisch effect. 'We hebben het er al eerder over gehad, Tom. Ik vind dat we gewoon zijn keel moeten doorsnijden.' Donatien begon nu als een razend te gebaren, zijn hoofd te schudden, van hen weg te krabbelen en allerlei andere verschijnselen van paniek te vertonen. Ton keek het een tijdje aan, slurpte zijn koffie op en zei: 'Weet je wat? Hij heeft jou in een houdgreep. Maar als wij hem nu eens in een net zo knellende houdgreep namen? Een patstelling: hij zet jou te kijk, wij zetten hem te kijk. Nucleair evenwicht.' Esther staarde peinzend voor zich uit. 'Ja, dat zou kunnen werken. Maar waar vinden we dan zoveel compromitterend materiaal van Donatien?' Tom keek onderzoekend om zich heen. 'Dat gaan we toch gewoon fabriceren,' antwoordde hij en luguber glimlachend draaiden Tom en Esther hun gezichten synchroon naar de steeds bleker wordende chanteur. Het muntje was aan het vallen. Onder de steeds angstiger wordende blik van Donatien opende Tom zijn reusachtige valies. Bovenop lag een fototoestel. Esther haalde dat eruit en maakte een paar foto's van haar chanteur. Tom ging verder met het uitpakken van de tas. Een paar items liet hij aan de lijkbleek geworden Donatien zien: een werkelijk monsterlijk grote dildo met rubberen uitsteeksels, een setje van tien acupunctuurnaalden, bij wijze van subtiel grapje een maïskolf, en een ball gag. Ook haalde hij een laptop tevoorschijn die Esther openklapte en aanzette. Vervolgens rommelde hij in zijn schoudertas en toonde de ontzette man een videocamera, die hij klaar zette. In de loop van de voormiddag zouden ze, soms allebei tegelijk, opnamen maken. Foto's en video, één voor Esther, één voor Tom. 'Die ga ik de komende dagen monteren tot een pakkende documentaire, zo een die je op Porntube kunt bekijken,' verduidelijkte hij. Esther had twee maskers uit de tas gehaald: een latex dingetje van Catwoman voor haarzelf, een leren SM masker met ronde, verbaasde ooggaten voor Tom. Zo bleven ze niet alleen onherkenbaar, maar voegden ze nog een extra element van perversiteit toe aan de opnamen. Toen alles naar behoren was uitgepakt en opgesteld, wendde Tom zich direct tot Donatien en zei: 'Jij moet goed naar me luisteren, Etienne. Knik straks maar als je me begrepen hebt. We gaan de shawl om je mond weghalen en ik verwacht dat je stil blijft. Als je gaat schreeuwen krijg je een vuist in je smoel. Je moet je realiseren dat ik in een moorddadige stemming ben vanwege wat je mijn vrouw hebt aangedaan.' Donatien knikte fanatiek. Esther maakte de shawl los en wrikte de zakdoek uit zijn mond. Donatien bleef stil. Esther bond hem de rubberen ball gag over de mond. Vervolgens maakte Tom de handboei van pols naar enkel los en dwong hem op te staan. Daarna ketende hij met de andere boei Donatiens twee polsen op zo'n manier dat hij nu aan een verwarmingsbuis vastgeketend stond. Tom had de ketting van de handboei gewikkeld in een theedoek om overdreven geratel tegen te gaan. Wat zag Donatien er deerniswekkend uit, met zijn dure maatpak en zijn golvende permanent. Naast Tom viel pas op hoe klein hij was. Esther, een lange vrouw van 1,75, keek op hem neer en Tom, met zijn 1,85 was zelfs een hele kop groter. Donatien kon niet langer zijn dan 1 meter 70. 'Esther gaat je nu uitkleden, Etienne,' zei Tom. Afgrijzen groeide in Donatiens ogen. Hij schudde in blinde paniek zijn hoofd en steunde hees vanachter de rubberen bal in zijn mond. 'Nee? Waarom niet? Schaam je je zo voor je lijf?' Hevig knikte hij ja. Tom was onaangedaan. 'Ik kan het me voorstellen. Weet je hoe we je noemen op het werk? Castrateman! Laten we eens kijken of dat waar is, of jij echt een eunuch bent.' Donatien bleef nee schudden 'Je kunt meewerken of tegenstribbelen, het maakt ons niet uit. We hebben voor alle zekerheid een grote kleermakerschaar meegenomen, dus naakt krijgen we je sowieso. Esther, mag ik je verzoeken?' Door de rubberbal in zijn mond was Donatien niet in staat tot spreken, maar zijn gebaren logen er niet om. Eerst sjorde Esther Donatiens doublebreasted over zijn schouders tot op zijn geketende polsen. Toen knoopte ze het overhemd los en liet ook dat achterlangs over zijn armen naar beneden glijden. Donatien stond in een ouderwets wit onderhemd. Esther knipte zonder meer de twee schouderbandjes door en trok het witte stuk textiel naar beneden, tot op zijn enkels. Een pafferig, bleek, bijna haarloos lichaam werd onthuld. Donatien had aanzienlijke borsten. Esther had ergens in een apart vakje van haar hoofd altijd de mogelijkheid opengelaten dat Donatien een vrouw kon zijn, maar dit waren mannenborsten met mannentepels. Donatien was aan het wrikken en trekken aan zijn boeien maar kon geen kant op. Zijn ogen waren wijd opengesperd en hij straalde afwisselend haat, angst en vooral gêne uit. Esther ging door de knieën en maakte de riem van de tegenstribbelende man los. Een paar knoopjes, een rits en daar gleed de gabardine broek tot op zijn enkels. Nu had hij nog slechts een onderboekje aan. Ook weer van een duur merk, zag Esther. Tom had de hele procedure met zijn fotocamera op de voet gevolgd en zoomde nu in op Donatiens kruis. 'Uit die handel!' riep hij enthousiast en hoe de kleine man zich ook verzette, al spoedig had Esther het laatste kledingstuk naar beneden getrokken. Donatien had ook op zijn buik en op zijn benen maar heel weinig haar. Een enkel blond haartje groeide boven zijn heel kleine penis. 'Eén van onze grappen kunnen we dus niet met hem uithalen, zei Tom. Peinzend keek hij naar Donatiens zorgvuldig gekapte haardos, 'of weet jij nog een ander nuttig gebruik voor de tondeuse?' Donatiens scrotum was minimaal en toen Esther voelde leek het haar dat hij maar één bal had. De kleine man jankte haast van schaamte maar Tom trok zich nergens wat van aan en bleef meedogenloos foto na foto schieten. Terwijl de muziek van Rossini vrolijk doortetterde, hief Esther Donatiens ene been op om hem uit zijn kleren te laten stappen. Andere voet. Klaar. Tom greep hem bij zijn beide bovenarmen en Esther maakte de handboeien los. Colbert en overhemd vielen naar de vloer. Handboeien weer vast en daar stond hij. Esther veegde alle kleding bij elkaar en legde het hoopje op een stoel. Donatien had nu zijn ogen gesloten en Esther begon waarachtig empathie te voelen: ze wist ten slotte precies wat Donatien nu doormaakte. Ze maakte nog twee espresso's en samen begonnen ze de man grondig te bestuderen. Zijn gezicht was verzorgd als altijd. Tom keek van heel dichtbij en zei: 'Ja hoor, dit is ogenschaduw en lippenstift. Heel subtiel gedaan, maar van dichtbij kun je het duidelijk zien. Verwaarloosbare baardgroei, zo te zien. Dit jongetje hoeft zich maar drie keer per week te scheren.' Tom liet zijn vingers over Donatiens borsten gaan en langs diens bollende buik. Ook hij bukte diep om de geslachtsdelen van hun slachtoffer beter te kunnen bekijken. 'Dat heeft volgens mij nog nooit iets geneukt. Ik geloof dat we veilig kunnen aannemen dat zijn spelletjes met jou dienden als een ziek soort compensatie voor zijn impotentie.' Hij nam een stuk visnylon en bond dat tamelijk strak om wat er nog wel van de man tussen zijn benen bungelde. Hij trok er een keer gemeen aan en maakte met zijn vinger een dwingend gebaar naar Donatien: je bent gewaarschuwd. Donatien liet zijn hoofd hangen en Esther kon zich nauwelijks voorstellen dat zijzelf er nog geen week geleden net zo ellendig en vernederd bij gehangen had. Toen ineens weer wel en intense haat golfde als maagzuur door haar heen. 'Laten we beginnen,' zei ze kordaat. Ze pakte een grimedoos en begon Donatiens gezicht te beschilderen. Ze bracht opzichtig veel fout rouge aan op zijn wangen en het hoerigste zilver dat ze maar had kunnen vinden op zijn oogleden. Donatien hield zijn ogen wijd opengesperd, maar na een dreigement en een speels rukje aan de vislijn sloot hij ze braaf. Esther strooide een klein handje glittertjes door zijn haar en met dikke lippenstift maakte ze haar werk af. Als Donatien nu ergens op leek was het een volledig overdreven opgemaakte travestiet. Tevreden met het resultaat zei Esther: 'Ziezo. Mooie jongen.' Tijd voor Tom om weer een serie foto's te maken. Daarna koppelde hij het toestel aan zijn computer en na een paar minuten zei hij: 'De eerste set staat online.' Tegen Donatien verduidelijkte hij: 'We hebben een webpage ingericht geheel gewijd aan jou. Noem het een modern soort vriendenboek.' Volgens het van tevoren opgestelde scenario moest Esther zich nu uitkleden. Het voelde zo vreemd aan om in Donatiens gezelschap datgene te doen waartoe hij haar eerder zovaak gedwongen had, maar nu volkomen vrijwillig. Het was een bevrijding. Toen haar borsten tevoorschijn kwamen deden ze dat glorieus, haar beringde kut leek wel zegevierend mee te zingen met de operamuziek. Het was zo surrealistisch. Toen ze een speciaal aangeschaft, peperduur lederen SM-lijfje had aangetrokken, dat haar schoot vrij liet en haar borsten ondersteunde maar naakt liet, maakte Tom ook van haar een paar foto's. Hij werd vooral enthousiast toen Esther haar benen wijd opende en achter het rood van de clitring de glinstering van haar vagina zichtbaar werd. Hij droeg haar op om zo met haar benen wijd op de stoel te blijven zitten en gewapend met een klein model kettingschaar liep hij op zijn vrouw af. 'Nu gaan we één van jouw zogenaamde eigendomsbewijzen verwijderen,' legde hij uit aan de geketende chanteur. Esther draaide de rode ring zodanig dat het puntje van de schaar hem -- heel voorzichtig! --aan de achterkant door kon knippen. Met twee tangetjes trok Tom het ringetje uit elkaar en zo gleed het met gemak van Esthers clitoriskapje af. Hij trok de twee uiteindes nog wat verder uit elkaar, en duwde het Donatien in zijn twee neusgaten, waar het klem kwam te zitten. Nu leek het alsof de ring door het tussenschotje heenging. De robijn zat precies in het midden, pal op zijn bovenlip. Goed voor weer drie foto's. De naakte Esther greep de Donatien bij zijn onderontwikkelde geslachtsdelen en kneep eens flink. 'Hoe ben jij eigenlijk met pijn, Meester?' fluisterde ze in zijn oor. Ze kreeg slechts gepiep als antwoord. Uit een doosje haalde ze twee kingsize veiligheidspelden, die ze voor Donatiens ogen liet dansen. 'Twee gaten heb jij in me gemaakt. Twee gaten maak ik in jou.' Haar ogen schoten bliksem naar haar slachtoffer. Donatien kon niet verder achteruit, maar bewoog manisch en in ongecontroleerde spasmen. Tom zette het fototoestel op zijn statief en draaide de draad van de ontspanner in het toestel. De videocamera draaide ook. Toen kleedde hij zich, onder stilzwijgend applaus van Esther, naakt uit, zette zijn bizarre SM-masker op en hees zich in zijn eigen, eveneens nieuw aangeschafte zwartlederen outfit met allerlei ijzerbeslag. Daarna nam hij Donatien in een schoudergreep. Buiten beeld knipte hij op de ontspanner om een volledige reportage te kunnen blijven maken. Esther opende de eerste veiligheidspeld en duwde hem langzaam tegen Donatiens tepel. De kleine man piepte nu niet eens meer, maar snikte en kwijlde en griende. Terwijl Tom hem in bedwang hield, stak Esther de speld door zijn linkertepel. Donatien gilde als een speenvarken, bijna op dezelfde toonhoogte als de heldentenor uit Italië, die op de stereoset heel emotioneel over het een en ander aan het zingen was. Ze klikte de speld meteen dicht en gaf toen de tweede aan Tom, die de andere tepel doorboorde. Het viel Esther op dat haar man een behoorlijk erectie aan het ontwikkelen was. Verwarrend vond ze dat, maar wel leuk eigenlijk. Terwijl ze Donatien even rustig lieten bijkomen, bekeken Tom en Esther een paar van de laatste opnamen. Het zag er heel overtuigend uit: een half naakte Meester en Meesteres die een toegewijde masochist aan het verwennen waren. Terwijl ze haar slachtoffer scherp in de gaten hield, speelde Esther afwezig door het leer van zijn broekje met de pik van haar Tom, die foto na foto over het scherm liet glijden. 'Wat is-ie lief zo, hè?' zei hij sarcastisch. 'Een snoesje. Zeg, wat denk je: zullen we nu iets in hem steken?' Tom zei: 'Wacht nog even, mijn liefste. Eerst nog iets op zijn bolle buik schrijven.' Hij deed een greep in de grimedoos van Esther en met een dikke viltstift schreef hij "ik ben de pisdrinkende hoer van Meesteres Justine en Meester Alphonse". Dat was, na Donatien, de tweede voornaam van de illustere Markies de Sade. Hij las het voor opdat Donatien het ook zou begrijpen. Donatiens hoofd parelde van het angstzweet, dat hem aan alle kanten aan het uitslaan was. Tevreden met zijn werk nam Tom grinnikend weer een paar foto's. 'Ik ben bijna klaar om dingen in hem te steken, maar eerst wil ik wat we nu hebben weer naar de website uploaden. Geef me een paar minuten. Misschien nog zo'n lekker bakje koffie?' Esther vloog en de jammerende man bleef een in de steek gelaten hoopje ellende. Esther vond een potje vaseline in de tas en ze smeerde de kleinste van de vibrators die ze gekocht hadden met het vette spul in. 'Nu wil ik eindelijk zijn gat zien,' riep ze bloeddorstig. Tom maakte Donatiens polsen los, draaide hem om en knipte de handboeien weer vast aan de leiding, maar nu lager, zodat hij een beetje gebukt moest blijven staan. Esther streek met haar borsten langs Donatiens bovenarm en ging toen met haar nagels over zijn rug in acht parallelle krassen naar beneden, een intens gekreun veroorzakend. Tom werkte Donatien op zijn knieën en duwde zijn hoofd tegen de grond. Voordat hij iets door had, stak de vibrator voor een centimeter of twee in zijn gat. Esther draaide hem op volle kracht en begon haar vroegere Meester in een hoog ritme te neuken. Onderwijl kirde ze allerlei zinnetjes als: 'Lekker hè, grote jongen. Moet het harder, mmmm? Oh, je wilt hem dieper. Ontspan je, dan is het allemaal veel lekkerder. Oh, wat gaat die er vlot in, dat heb je vaker gedaan, is het niet?' Toen de vibrator helemaal in Donatien verdwenen was, maakte Tom de kleine man weer los en samen dwongen ze hem naar zijn slaapkamer voor het hoogtepunt van de voorstelling. Op zijn eigen bed werd Donatien met vier handboeien aan de vier hoeken van het bed vastgeketend.. De vibrator werd met tape klemgezet en bleef diep in Donatiens anus doortrillen. Tom deed de gag los, trok even ter herinnering gemeen aan het nylonkoord om Donatiens zak en zei: 'Mond open, schoft, en geen kik!' Hij stelde de twee camera's op. Nu stond het onderdeel op het programma waar Esther zich van te voren het meest zenuwachtig over gemaakt had. Ze hurkte over Donatiens hoofd heen en begon zich introvert te ontspannen. 'Pisdrinkende hoer van Meesteres Justine,' zei ze rustig. Ze sloot haar ogen een moment en concentreerde zich op spierontspanning. Plassen in publiek was nog steeds moeilijk voor haar. Maar toch spoot ze even later een redelijk straaltje over haar chanteurs gezicht. Donatien wendde briesend zijn hoofd af, maar was hulpeloos. Tom riep: 'Mond open!' en trok aan de nylon draad. Donatien opende zijn mond met een kreet en Esther mikte haar plas erin. Toen ze klaar was veegde ze haar schaamlippen schoon aan Donatiens dekbed, opgelucht dat dit voorbij was. Tom maakt de twee enkelboeien los van het bed en trok ze omhoog, waarna hij ze weer vastketende aan het smeedijzer van het hoofdeinde. Nu lag hij met zijn voeten hoog de lucht in en zijn armen gespreid. Zijn kont stak de lucht en Tom en Esther hadden vrij spel. Esther trok de vibrator uit Donatiens gat en smeerde een driedubbeldikke klodder Play O in en om zijn aars, wat de man een brul van pijn en verbazing ontlokte. De dildo met rubberen uitsteeksels werd zeer grondig ingesmeerd en voorzichtig schoof ze die in zijn gat. Weer ging het opvallend makkelijk en Tom opperde: 'Volgens mij hebben we de geheime passie van Etienne Castrateman ontdekt. Het ziet er uit alsof dit dagelijkse routine is voor onze kleine vriend.' 'Moet we in dat geval niet iets extremers in zijn reet duwen?' vroeg Esther zich af. Ze pakte het telefoontje dat ze van haar kweller had moeten kopen en hield het voor de paniekerende ogen van haar voormalige Meester. Zoals van tevoren afgesproken zei Tom na een paar seconden: 'Laat dat maar. Ik weet iets leukers om te doen.' Met die woorden ritste hij zijn lederen broek open en bood Esther zijn halfstijve penis aan. Voor de verblufte ogen van haar vroegere Meester begon Esther haar echtgenoot vakkundig te pijpen. Vlak voordat Tom steunend klaar zou komen nam ze hem uit haar mond en greep de videocamera. Doormasturberend mikte Tom op het hoofd van Donatien. Esther greep het nylon koord en siste: 'Mond open, NU!' Vertwijfeld schudde Donatien zijn hoofd. Esther trok hard en met een schreeuw verkrampte hij. Tom greep een handvol haar en hield Donatiens hoofd in de goede houding. Op dat moment spoot hij vier, vijf stralen over Donatiens gezicht. Zeker twee ervan verdwenen er in zijn mond. 'Slik door,' zei Esther, en beduusd deed de kleine man wat hem bevolen werd. Alles was gefilmd. Esther haalde de vibrator uit Donatiens anus. Ze maakten de enkelboeien los en deden hem de gag weer om. Als een goed georganiseerde machine begonnen de twee alle sporen van hun samenzijn op te ruimen. Alle seksspullen, inclusief het tril-ei, gingen in plastic tassen in het valies. De opzichtige SM-kleding ging uit en ook in de tas. Camera's en computer werden opgeborgen. Esther verzamelde alle materiaal dat ze kon vinden dat Donatien van haar gemaakt had. Tom wiste alles wat hij met de zoekacties op de drie computers van de kleine man gevonden hadden, daarna wiste hij zoveel mogelijk van wat hij verder nog aan plaatjes en video kon vinden. In geval van twijfel: weg! Als allerlaatste haalde Tom de reusachtige ingelijste foto van de muur en wikkelde hem in een paar vuilniszakken die hij met tape dichtplakte. Toen keerden ze terug naar de slaapkamer, keurig gekleed en klaar om te vertrekken. Tom maakte een van de twee handboeien los en hield het sleuteltje van de laatste boei net buiten bereik van Donatien in zijn hand. 'Etienne, ik heb goede hoop dat we tot een overeenkomst zullen kunnen komen. Net als jij ben ik een man van eer. Ik beloof je dat geen enkele van de vandaag gemaakte opnamen ooit bekendgemaakt zal worden, zolang jij je gedraagt en ons ook verder volledig met rust laat. Is dat een deal? Je mag praten.' Besmeurd, vernederd, gekweld en geboeid, mompelde Donatien iets onduidelijks. 'Wat was dat? Ik verstond je niet?' 'Ja, Tom. Ik beloof dat ik Esther en jou verder met rust zal laten.' 'En?' 'En dat ik nooit van mijn leven iets zal doen met de opnamen die nu online staan. Ik zal ze er zelfs, voor zover ik dat nog kan, weer vanaf halen.' 'Doe dat. Een volgende strafexpeditie zal zich niet beperken tot een beetje onschuldige SM-light, Etienne. Onthoud dat. Dan wordt het hardcore. Dan komen er krassen in je en gaten. Begrijp je me goed?' 'Ik begrijp je volkomen.' 'Dat geldt natuurlijk ook voor al jouw medewerkers. Iedereen die hierbij betrokken is, laat Esther voortaan met rust. Bij het allereerste teken dat een van jouw maten iets uithaalt, als Esther ook maar één keer het gevoel heeft dat ze gefotografeerd wordt, of geobserveerd, liggen jouw spullen op straat.' 'Ik sta garant voor mijn vrienden. Ze menen het allemaal zo kwaad niet. We zijn slechts uit op onschuldig vermaak.' Tom en Esther keken elkaar aan en lachten honend. Tom vervolgde: 'Verder bel je de huisbaas op met de mededeling dat je gaat verhuizen en dat hij per de eerste augustus zijn appartement weer kan gaan verhuren.' 'Maar...' Nog een keer trok Tom, en nu echt vals, aan het koord om Donatiens scrotum. Gillend van de pijn zei hij: 'Ja! Ik ga verhuizen, ik beloof het.' 'Mooi, akkoord. In dat geval hebben we een deal.' Tom legde het sleuteltje op de vloer, zodanig dat Donatien het met enige moeite net zou kunnen oppakken. 'Dan hebben mijn vrouw en ik het genoegen je te groeten. Zie ik je woensdag nog op het werk?' Buiten op de galerij liepen twee uitgelaten mensen die zo intens veel van elkaar hielden dat woorden tekort zouden schieten om dat te proberen te beschrijven. In de lift deed Tom een greep uit een binnenzak en kwam tevoorschijn met een gouden ring, die hij, als was het een muntje, een paar keer als een straatboefje nonchalant in de lucht liet draaien en weer opving. Hij zei: 'Esther, mijn lief, morgen ga ik een paar oorbellen voor je kopen, en weet je waarom ik dat zo zeker weet?' Met grote ogen keek Esther haar man aan. 'Dat weet ik zo zeker omdat deze ring in mijn hand, die ik stiekem in een van de sekswinkels gekocht heb toen jij even ergens anders mee bezig was en die ik straks thuis door het gat in je clitoris zal duwen, zegt dat jij voortaan mijn bezit zult zijn en zult moeten doen wat ik je opdraag, hoe smerig, hoe vernederend, hoe walgelijk ook. Eens kijken of ik net zo'n fantasierijke Meester zal blijken te zijn als Donatien. Trek om te beginnen dat slipje maar eens uit.' Esthers hart sloeg minstens drie keer over terwijl een stroomstoot van opperste geilheid van haar kut naar haar hersenen schoot. Twee seconden later hing het vochtige stukje textiel rond haar enkels. EINDE