DEEL 12 - Esther volgde Donatien de lift in. Ze rilde een beetje, niet omdat ze het koud had, maar vanwege het aanhoudende, lichte getril van een elektrisch ei dat, door Donatien bediend, haar binnenste langzaam in een telkens heftiger opwinding aan het brengen was. Naakt onder haar elegante regenjas, met slechts een paar tennisschoentjes aan haar voeten, voelde het alsof de hele wereld haar geheim kende, alsof overal op de galerij complete gezinnen vanachter gordijnen naar haar aan het loeren waren. In werkelijkheid gebeurde dat natuurlijk niet: het was zondagmiddag vijf uur en iedereen keek naar sport. Gezamenlijk stonden ze nu in de lift, die met zijn vertrouwde vaartje naar beneden zakte. Op de begane grond gebaarde Donatien dat Esther zijn koffertje moest trekken. Hij droeg zelf zijn schoudertas. Samen liepen ze om het flatgebouw heen, om aan de voorkant de parkeergarage van Donatiens flat binnen te gaan. Ze liepen naar een grote Mercedes en stapten in, Donatien achter het stuur, Esther naast hem. Ze hadden, sinds ze Esthers huis verlieten, geen woord gewisseld. Voordat Esther haar veiligheidsgordel had kunnen dichtdoen, zei Donatien: 'Trek die jas uit.' Esther twijfelde maar een fractie van een seconde. Hoewel het nog klaarlichte dag was, deed ze vervolgens slaafs wat haar Meester haar opgedragen had. Deze ooit zo zelfstandige, zelfverzekerde vrouw was door het aanhoudende geestelijke offensief van haar chanteur nu zo mak geworden dat vrienden haar onmogelijk zouden terugherkennen. Ze deed de ceintuur los, knoopte de jas open en trok hem uit, billen omhoog en daar had ze hem in haar hand, een beige pakketje. 'Gooi maar op de achterbank.' Ook nu gehoorzaamde Esther zonder protest. Donatien rommelde in de tas en haalde tot afschuw van Esther het flesje Play O tevoorschijn dat de afgelopen dagen zo'n grote rol in haar leven was gaan spelen. Hij kneep een beetje op zijn linker wijs- en middelvinger en boog zich naar een angstig voor zich uit starende Esther. Zij wist al wat er zou komen. Waar Donatien de gel smeerde, werd ze eerst ijskoud, maar vrijwel meteen gloeiend warm. Niet weldadig, maar ophitsend en gekmakend erotiserend. De bedoeling was dat je jezelf na toebrenging van de gel meteen naar een seksuele extase toe zou werken, maar zoiets stond uiteraard niet in Donatiens boek. Naakt, op de voorbank van een dure auto gezeten, met opwindend agiterende gel op clitoris en schaamlippen en een tril-ei dat langzaam doorzoemde diep in haar schede, met daarbij een uitdrukkelijk verbod om tot een orgasme te komen, zou dit wel eens een lange rit kunnen worden. Het feit dat ze voor heel Amsterdam met haar prachtige borsten en triomfantelijke, keiharde tepels pontificaal te kijk zat in een poenerige Mercedes, was onder deze omstandigheden nog maar de geringste van haar zorgen. Hoe had ze het ooit zover kunnen laten komen? Wat had ze anders moeten doen? Achteraf beschouwd was Esther er allang van overtuigd geraakt dat ze toch meteen, bij de allereerste envelop, naar Tom had moeten gaan en hem alles had moeten uitleggen. Het zou de ultieme vuurproef voor hun huwelijk geweest zijn en uit angst voor zijn reactie had ze het niet aangedurfd. Daarna had ze, door alle perverse dingen te doen die hij haar opdroeg, Donatien telkens meer munitie gegeven om haar te belegeren, belagen, vernederen en verlagen tot wat ze nu was, een exhibitionistische seksslaaf, een hoerig pakket erotische energie dat slaafs deed wat haar Meester haar opdroeg, hoe pervers en weerzinwekkend het ook mocht zijn. De auto reed de parkeergarage uit en binnen een kwartier reden ze over de ringweg. Esther werd zich steeds meer bewust van haar naaktheid. Nu en dan toeterde een passerende trucker enthousiast. Ze deed haar best het te negeren, zoals ze ook de gekmakende prikkeling van haar arme geslachtsdelen trachtte weg te denken. Donatien keek opzij naar zijn slachtoffer en snauwde: 'Niet met je benen tegen elkaar. Rustig en ontspannen zitten.' Ontspannen kon Esther niet, maar wel deed ze haar dijen een beetje uit elkaar. Heimelijk wierp ze een blik op haar schoot en zag bevestigd wat ze al wel gedacht had: als je goed keek zag je haar kut. Na tien stille minuten doorbrak ze de stilte: 'Waar gaan we heen?' 'Naar het zuiden. Ik ken een aardig hotelletje.' De stemming leek er bij Donatien uit. Weer tien minuten stilte. De zon zakte merkbaar. Tegen de tijd dat ze in Brabant waren, zou het beginnen te schemeren. Esther vreesde wat haar in de zuidelijke duisternis te wachten stond. Wat het ook was, ze haatte het bij voorbaat. Maar haar verraderlijke muisje verheugde zich juist wel op alle spannende vernederingen die haar Meester voor haar in petto had en dat kon Esther absoluut niet uitstaan. Na een uurtje stopten ze op een verlaten parkeerterreintje. 'Ei,' beval Donatien met een korte snauw. Esther trok het zoemende object aan het koordje uit haar inwendige en overhandigde het haar meester. Die pakte het aan het koordje vast en liet het bungelen. 'Eruit,' zei hij vervolgens. Mak als een schaapje stapte Esther uit de auto. Hij gebaarde haar dat ze een paar meter voor de motorkap moest gaan staan. Naakt, met de benen licht uit elkaar, de handen op de rug, stond ze daar. Haar stoppelige liezen kriebelden een beetje, haar trotse borsten stonden fier naar voren en de tepelring glinsterde in haar ooghoek. Donatien siste haar toe: 'Plassen!' Esther geloofde haar oren niet. Donatien herhaalde: 'Plassen, nu!' Onzeker ging ze door de knieën. Ook al had niet echt aandrang, normaal kon ze er altijd wel een straaltje uitpersen. Maar dit was nu zoiets waar Esther juist weer wel heel preuts over was. Poepen en plassen doe je strikt privé, zonder pottenkijkers. Ze betwijfelde of ze het kon. 'Ik moet niet...' probeerde ze. 'Ik wacht wel.' Donatien haalde een peperduur fototoestel uit zijn schoudertas. Terwijl ze naakt hurkte op het asfalt van een parkeerterreintje en haar Meester met een fototoestel in de aanslag zat, één voet op het asfalt, voelde Esther zich van haar allerlaatste sprankje waardigheid ontdaan. Door zijn telelens keek Donatien recht in haar kruis. Esther sloot haar ogen en probeerde aan niets te denken. Wilde ze hier weer wegkomen, dan moest ze hoe dan ook ontspannen. Dat de Play O nog nasudderde op haar arme kittelaartje, hielp haar daar bepaald niet bij. Na twee minuten die als een heel lange tijd aanvoelden, begon ze daadwerkelijk een beetje te ontspannen en even later spoot er een gouden straaltje op het zanderige asfalt, waar een donker plasje zich begon te verspreiden. Opgelucht liet Esther alles gaan, tot ze helemaal leeg was. Toen stond ze op en keek hulpeloos vragend naar Donatien. Hij wierp haar een pakje zakdoeken toe en Esther veegde zich omstandig schoon. Ze liep terug naar de auto. 'Stop!' Ze bleef staan. Donatien stapte uit, maakte nog een paar foto's van haar en zei bits: 'Rug naar me toe. Benen uit elkaar, knieën recht, handen op de grond.' Esther deed wat haar opgedragen werd en bleef in deze houding staan, haar kut wijd geopend voor Donatiens lens en helemaal niets meer te raden overlatend. Donatien schoot een hele serie foto's, van opzij en van onder. Toen hij tevreden was, kwam hij naderbij en beval: 'Rechtop. Naar me toe draaien. Benen iets uit elkaar, handen op je rug.' Esther kon wel raden wat er nu zou komen en inderdaad, daar had ze weer een vreselijke draai aan haar tepel te pakken. 'Haarrrrhhh!' Ze moest werkelijk alle mogelijke moeite doen om niet in elkaar te kronkelen, maar hield zich sterk. Donatien bleef kortaf. Er was niets over van het gemoedelijk babbelende toontje van voorheen. Geen "lieverd" meer, geen "opwindend, hè" meer, alleen nog maar toegebeten bevelen. 'Dat was vier. Naar binnen. Stop het ei weer in je kut. Spreid je benen zo ver mogelijk zonder dat je mij in de weg zit. Niet meer wegduiken, doe maar alsof ik trots op je ben en je aan iedereen wil laten zien.' Onmiddellijk begon het seksspeeltje weer te zoemen, iets heviger dan tevoren. Op deze manier zou Esther voortdurend op driekwart van een orgasme balanceren, zonder een reële kans om echt klaar te komen. Ze hoopte dat het hotel niet ver meer was. Gedurende het laatste stuk werd Donatien wat spraakzamer. Hij keek zo nu en dan opzij naar zijn slavin, die met een hoogrood gezicht star en nietsziend voor zich uit staarde en het sporadische getoeter van het vrachtverkeer stoïcijns onderging. Ze merkte wel dat Donatien een paar keer extreem langzaam inhaalde om de vrachtwagenbestuurders zo lang mogelijk te kunnen laten genieten van haar naakte gêne. Ze keek niet op of om. 'Windt dit je nu op?' Esther trok een scheef bekje, maar zei niets. 'Nou? Ik vraag je wat. Zo helemaal naakt in een auto te zitten, niet in het donker, zoals de vorige keer, maar bij klaarlichte dag, word je daar geil van?' 'Nee. Het staat me alleen maar tegen. Dat ei, gecombineerd met de gel en een orgasmeverbod is je reinste Guantanamo Bay.' 'Zo? En dat geldt voor alles wat ik voor je doe?' Esther hikte een hoonlach. 'Wat je voor me doet? Vóór me, is dat hoe je het ziet? Ja, dat geldt voor alles wat je me aandoet. Je bent een sadist en je hebt je naam goed gekozen.' 'En jij bent van mijn niveau. We zijn elkaar waardig. Maar ook ben jij mijn slavin.' Hij lette weer even op het verkeer. 'Toch vraag ik me serieus af of ik hier niet eigenlijk degene ben die dienstbaar is, namelijk aan jouw lusten? Ik heb het vermoeden dat alles wat we samen doen jou bovenmate opwindt.' 'Als je een tril-ei in me kut stop heb je de garantie dat me dat opwindt, ja. Duh! Mijn lichaam tenminste wel. Maar mijn hoofd niet, mijn hoofd vindt het alleen maar pervers en ziek. Dat is precies het verschil tussen seks en erotiek, maar ik denk dat jij dat niet zult begrijpen.' Terwijl ze het zei klonk het Esther al als onwaar, of op zijn minst onvolledig in de oren. Er zat meer aan vast en de vage grenzen tussen de twee begrippen waren al een paar weken lang aan het vervagen. 'Je vergist je deerlijk, lieverd. Ik ben me dat verschil juist wel bewust. Het is precies dat verschil waar dit allemaal om draait. Je gevoel en de driften die je seksuele reflexen beheersen, zijn op dit moment mijn medewerkers. Jouw verstand is als het ware onze cliënt. Wij laten je dingen doen die een grote meerderheid in jou heel graag wil. Samen slopen we je verstand, dat met veto op veto niets anders doet dan jou ware verlangens te frustreren en blokkeren.' Het leek wel alsof Donatien een of andere verantwoording probeerde af te leggen omtrent zijn daden. Om haar groeiende onzekerheid te verbergen zocht Esther haar toevlucht tot een grofheid. 'Mag het wat minder met die pseudo-psychologische bullshit?' Donatien barstte uit in een piepend lachje. Hij veranderde van onderwerp. Of niet? 'Wil je graag klaarkomen?' Verontwaardigd blies Esther. 'Met dat ding trillend in mijn binnenste? Wat dacht je zelf?' 'Maakt het uit hoe je klaarkomt?' 'Hoezo? Wat kan het jou schelen?' 'Meer dan je denkt. Je hoeft maar te kikken en ik regel het voor je. Wil je naar een orgasme gelikt worden? Zeg het maar. Door een jongen? Of liever eens een keer door een meisje? Alles kan geregeld worden.' Het klonk meer als een in fondant verpakt dreigement dan als een aanbod van bijstand. 'Of word je toch liever in die prachtige, heerlijk geurende kut van je geneukt? Kan ook. Of gebruik je toch maar liever gewoon je vertrouwde apparaten?' Tijdens het gesprek had Donatien met zijn linkerhand heel langzaam het ei ietsje hoger gezet en Esther werd zich er onaangenaam van bewust dat ze op de stoel aan het druppelen was. Ze ademde zwaar en begon hees allerlei dingen te roepen. 'Laat me klaarkomen, asjeblieft. Hier en nu, Meester! Ik wil zo gra-a-a-aag!' Donatien ging door: 'Hoe wil je klaarkomen? Toch niet met het ei? Dat is zo saai, vind je niet? Weet je wat: hou nog een tijdje vol en dan bedenk ik iets spannends.' Dat was absoluut niet wat Esther wilde horen, maar ze begreep wel dat met Donatien als regisseur de kans op een makkelijk orgasme nul zou zijn. Ze zette de tanden op elkaar en, terwijl haar het zweet aan alle kanten uitsloeg, verdroeg ze de verhoogde prikkeling in haar arme vagina met de moed der wanhoop. Na een eeuwigheid zei Donatien: 'Trek de jas aan, we zijn er bijna.' Ze reden een parkeerplaats op van een typisch zakenhotelletje. Drie verdiepingen, een kamer of vijfentwintig. Donatien gebaarde Esther dat ze in de foyer moest blijven terwijl hij hun komst aankondigde. Na een paar minuten was hij terug met twee sleutels. 'Kom, we moeten naar de eerste verdieping.' Nummer twaalf was een kleine, propere kamer met een dubbelbed en een douche. Donatien deed de deur dicht, legde een van de sleutels op een dressoirtje naast de deur, stopte de ander in zijn zak en zei, enigszins plechtig: 'Welkom. Maak jezelf gemakkelijk.' Esther ging op de rand van het bed zitten en keek om zich heen. Het behang was een soort rauhfaser, de twee schilderijtjes waren figuratieve plaatjes van berg en dal. Een schrijftafeltje met een stoel stond tegen een muur. Er was een groot raam, waarvan Donatien de gordijnen dichtdeed om het gouden vooravondlicht buiten te sluiten. Het bed zat lekker en hoewel het er een beetje muf geurde, was op de kamer niets aan te merken. Een beetje saai, zeer zeker de saaiste hotelkamer waar de elegante Esther ooit gelogeerd had. Donatien haalde Esthers telefoon, toiletspullen en boeken uit zijn tas en legde die naast de sleutel op het kastje. Vervolgens ging hij voor haar staan en zei: 'Jas.' Esther stond op en knoopte haar regenjas los. Ze trapte ook haar schoenen uit en stond weer, wijdbeens en staalhard terugkijkend, voor haar Meester. Donatien deed de jas en de schoenen in zijn schoudertas en keek grimmig terug. 'En dat is vijf,' mompelde hij, waarna hij de gemeenste draai aan Esthers tepel gaf van de hele dag. Ze kneep haar ogen stijf dicht en kromde zich maar een klein beetje, maar zei niets. Donatien hing de tas over zijn schouder, greep zijn koffertje en liep naar de deur. 'Jij slaapt hier. Ik heb nummer tweeëntwintig, hier pal boven. Ik wil dat je, zolang je niet slaapt, bovenop je dekens blijft. Leg de telefoon op je nachtkastje. Onder geen omstandigheid mag je het ei verwijderen. Het is natuurlijk ten strengste verboden om tot een orgasme te komen. Geloof je dat ik het niet zal merken als je een van deze verbodsbepaling overtreedt? Denk er maar eens diep over na. Vraag je af waarom ik je naar uitgerekend dit hotel gebracht heb. Vraag je af of jij de eerste bent die ik zo achterlaat. Vraag je af of ik de eigenaar misschien ken en vraag je vooral af wat ik allemaal kan zien vanaf kamer tweeëntwintig. Laat de deur van het slot.' 'Maar...' 'Ik spreek je later wel.' 'Maar je kunt me toch niet zomaar achterlaten, hier?' Ik ben naakt, zonder kleren, in een wildvreemd hotel, wilde ze nog zeggen, maar Donatien was weg en had de deur achter zich dichtgedaan. Esther bleef nog even op de rand van het bed zitten. De trillingen van het ei bleven onverminderd door haar opgewonden onderlichaam resoneren. Ze zou zo gemakkelijk een orgasme kunnen krijgen, maar het mocht niet, Het mocht niet! Ze keek om zich heen naar de muren en het plafond, maar kon niets vinden dat op een cameraatje, of zelfs maar een simpel gat leek. Het zou allemaal keiharde bluf kunnen zijn, maar toch besloot ze om Donatien op zijn woord te geloven. Ze stond op en pakte een boek en het telefoontje die ze allebei naast het bed op het nachtkastje legde. Toen plofte ze ruggelings op de zachte, koele lakens van het dekbed. Ze zonk diep weg. Ze strekte haar armen en benen wijduit, zodat ze als gekruisigd op haar rug lag. Haar kut was nat, en ze zou zichzelf wel hebben willen zien zo: haar blanke, stevige sportborsten nauwelijks inzakkend. Twee pronte tepels die stijf overeind stonden, de ene omdat er een ringetje doorheen gestanst was, de andere puur uit solidariteit. Haar slanke, gespierde buik, een blank dal met een gezonde teint van het zonnebaden. Dan haar armen en benen, sterk, goed gespierd zonder ergens uit te puilen. En haar schoot: de stoppelige, vaag rossige kaalheid van haar venusheuvel bleef haar fascineren. Het was een zeer intiem deel van haar, dat ze in haar leven heel goed had leren kennen, maar tegelijkertijd bleef het nu zo onwerelds vreemd om helemaal geen schaamhaar meer te hebben. Ze stelde zich haar lichtbruine grote schaamlippen voor, zoals ze nu vast en zeker open stonden en het kwetsbare roze van haar kleine schaamlippen niet langer beschermden maar juist naar buiten duwden. Met haar geestesoog zag ze het koordje van haar tril-ei dat naar buiten hing, nat van Esthers ontsnappende lichaamssappen. Ten slotte concentreerde ze zich op haar roze kittelaar, dat genotspuntje waartegen in het verleden al vele mannen hun tong gelegd hadden, maar waar ze nu, meer dan ooit een tong, een vinger, een lip, een vibrator nodig had. Oh iets, iets om klaar te komen. Wat dan ook! Ze raakte bijna in paniek. De telefoon ging. Nog voordat Donatien iets kon zeggen, riep ze: 'Geef me iets, het doet er niet toe wat ik houd het niet meer. Ik moet klaarkomen!' 'Het doet er niet toe wat, zei je?' 'Ja! Wat dan ook. Ik moet een orgasme hebben!' 'Ik zal er eens over nadenken.' 'Niet nadenken. Kom hierheen, Meester, laat me klaarkomen!' 'Hoe wil je klaarkomen? Wil je geneukt worden?' 'Wat dan ook. Neuk me, lik me, vinger me, wat dan ook zeg ik je. Asjeblieft, Meester!' 'Ik zal zien wat ik voor je kan doen. Blijf waar je bent.' Grapjas. Weer een half uur ging voorbij. Esther probeerde wat te lezen, maar haar gedachten bleven afdwalen naar steeds hetzelfde: het ondraaglijke getril in het diepst van haar zo overgevoelige vlees. De hele wereld werd een vibrerende kosmos die roteerde om Esthers G-spot. Overal in haar lichaam rinkelden alarmbellen en als ze haar ogen sloot zag ze orgasme, bijna letterlijk. Ze zou niet kunnen uitleggen hoe, maar een orgasme was wat ze zag, hoorde, rook en proefde. Ze lag zo verkrampt op het bed dat ze vast de volgende dag spierpijn zou hebben aan de binnenkant van haar dijen en haar buik rond de navel. Donatien, Donatien, ik bid je, ik smeek je! De telefoon ging. 'Ja!' schreeuwde Esther, veel te begerig. 'Lieve kind, verlossing is nabij. Het heeft wat tijd gekost, maar ik heb een oplossing voor je problemen gevonden. Alles, zei je toch, je hebt er alles voor over om klaar te kunnen komen?' Dit klonk niet geruststellend, maar ze hield het niet, ze hield het niet meer. 'Kun je me niet gewoon mijn vibrator komen brengen, Meester?' 'Die mogelijkheid is helaas uitgesloten. Je mag de vibrator wel gebruiken, maar ik blijf op mijn kamer. Kom jij maar hierheen, dan kan ik je helpen.' Ondanks de enorme golven seks die er door haar lijf heensloegen, werd Esther nu weer duizelig om heel andere redenen. 'Maar... maar ik ben naakt! Ik kan toch niet naakt door een hotel gaan dwalen?' 'Hele volksstammen doen dat, voor de kick, of voor een weddenschap, weet ik het. Het is maar een kort stukje. Het is zondagavond, er is hier geen sterveling. Je komt naar mijn kamer toe. Nu! En houd je ei in.' Zo was het dus: Esther zou door een provinciehotel gaan rondsluipen en dat niet alleen naakt, met duidelijk opgewonden geslachtsdelen en tepels, maar zelfs met een zichtbaar uit haar vagina bungelend roze koord van een sextoy. Hoe laat was het? Zelfs haar horloge had Donatien in beslag genomen. Buiten was het nog niet helemaal donker, het was tien uur, misschien. Zoals ze hier als een hoopje ellende op haar bed lag, kon ze niet blijven. Dat ei moest eruit, koste wat kost. 'Mag ik eerst even plassen, Meester?' 'Geen sprake van. Dat doe je maar als je hier bent. Ik wacht.' Er was geen ontkomen aan. Esther stond op en sloop met knikkende knieën naar de deur. Had die verdoemde Donatien het tril-ei weer iets hoger gezet? Voorzichtig opende ze de deur en keek rechts de gang in. Dat was waar ze eerder die avond vandaan gekomen waren en waar zich de trap nar boven bevond. Ze zag niemand. Terwijl ze krachteloze steun zocht tegen de deurpost, luisterde ze aandachtig. Behalve een heel ver geroezemoes dat waarschijnlijk uit de gelagkamer kwam, hoorde ze niets. Ze opende de deur iets verder en keek de andere kant uit. De gang eindigde in een splitsing. Ze slikte diep en stapte naar buiten. Eindeloos bleef ze met de sleutel morrelen, maar na lang prutsen kreeg ze de deur op slot. Waarom eigenlijk, bedacht ze later: ze had vrijwel niets in die kamer liggen. Met de sleutel en haar telefoontje in de linkerhand en het ei overduidelijk weer een streepje heftiger, kroop ze bijna door de helverlichte gang. Ze kon haast niet meer staan, haar hart ging met 150 tekeer, haar rug was drijfnat van het zweet, haar hoofd draaide en haar handen trilden als een riet. Vooruit nu maar, dacht ze. Het trappenhuis leek nog steeds verlaten dus zette ze, voor zover dat onder haar omstandigheid mogelijk was, de benen in. Maar toen ze de bocht naar het trappenhuis bereikte stond ze plotseling oog in oog met een echtpaar op leeftijd dat omhoog klom. Een moment reageerden de twee geschokt, maar heel snel wisten ze zich te herpakken. De man keek goedkeurend naar Esther en zijn vrouw, die zich al even snel hersteld had, begon te glimlachen. 'Ach Evert, weet je nog, dat hotel in San Remo, de strippokeravond?' De man glimlachte bij de herinnering. 'Dertig jaar geleden, Rita. Bijna dertig jaar geleden alweer, godverdomme!' De rest van hun conversatie hoorde Esther niet meer, ze was als een maniak de trap opgestormd. Wankelend bovengekomen, sprintte ze meteen door naar kamer tweeëntwintig, die natuurlijk op slot was. Ze begon wanhopig tegen de deur te bonzen, maar het duurde een eeuwigheid voordat Donatien opendeed. Het echtpaar was nu ook in de gang verschenen en Esther hoorde nog een paar geamuseerde commentaren toen, eindelijk dan toch, de deur open ging en ze naar binnen sprintte. Hijgend alsof ze de vijftienhonderd meter gelopen had, hing ze tegen de deur. Toen zakte ze door haar benen en met haar hoofd tussen haar knieën begon ze schokkend te huilen. Hoe anders had ze zich vanochtend deze dag voorgesteld! Donatien liet haar even begaan, zei toen vriendelijk: 'Ga maar even plassen. Geef dat ei maar aan mij.' Hikkend en snikkend trok ze het martelwerktuig uit haar onmenselijk geagiteerde vagina en gaf het aan Donatien, die er verlekkerd aan begon te ruiken. Op de wc spoot ze haar water klaterend in het porselein. Schoonvegen. Een blik in de spiegel: mijn god, ze zag er niet uit. Dat kleine, geraffineerde beetje make-up dat ze meestal gebruikte was hier en daar doorgelopen. Haar ogen waren rood van het huilen, haar rode haar hing in bezwete slierten naar beneden. Ze kwam de badkamer uit en Donatien gaf haar het ei terug. Terwijl Esther afwerend nee schudde, gebaarde hij dat het weer naar binnen moest. Ze huilde: 'Nee, asjeblieft! Je had beloofd dat ik klaar mocht komen. Niet dat ei, ik kan niet meer, ik krijg nog een hartaanval!' Donatien lachte een beetje neerbuigend, ongeveer zoals je een onzinkramend kind tegemoet treedt. 'Welnee, Esther. Jij bent een van de gezondste vrouwen die ik ooit ben tegen gekomen. Net als rode wijn is seksuele prikkeling juist goed voor je hart.' 'Net als met rode wijn alleen maar met mate.' Donatien lachte zijn pieperige lachje. 'Je hebt nog gelijk ook. Weet je wat, ga maar op bed liggen, ik zal je de grote vibrator aanreiken.' Onmiddellijk stortte Esther zich op het bed. Ruggelings bleef ze wachten tot Donatien het apparaat uit zijn schoudertas gehaald had. De zachte robuustheid van de staaf voelde verlossend aan in haar hand. Ze wilde het ding meteen naar binnen rammen, maar daar stak Donatien een stokje voor. 'Rustig, lieve Esther, rustig. We hebben alle tijd. Doe het volgens de regelen der kunst.' Het kostte het uiterste om haar zelfbeheersing te bewaren, toen ze de staaf tegen haar kittelaar legde en aan het uiteinde draaide. De vibratie was nog maar heel licht, maar een weldadige warmte trilde door haar onderlijf. Donatien gaf college: 'Als je een orgasme voorzichtig opbouwt, zul je er veel meer aan hebben dan wanneer je het afraffelt. Je bent intelligent genoeg, Esther, om te begrijpen dat deze hele avond een oefening is geweest in zelfbeheersing. Jij hebt, als het om seks gaat, tamelijk weinig zelfbeheersing. Die keren dat je het orgasme onthouden werd, was je uiteindelijke extase onvergelijkbaar veel groter.' Ja, ja, Dat is allemaal leuk en aardig, maar Esther lag daar met een brandende kut die geblust moest worden. 'Je ligt niet goed, lieve kind. Ga dwars op het bed liggen, dan kan ik het allemaal veel beter zien.' Met grote tegenzin hield Esther even op met het stimuleren van haar clit en schaamlipjes. Ze schoof met onhandige ploffen net zolang tot ze dwars op het bed lag, haar voeten leunend op de houten rand. 'Dat is goed zo. Ga nu maar verder. Langzaam opbouwen.' Donatien ging zitten in een leunstoel die naast de deur stond. Nu had hij perfecte inkijk. Esther realiseerde zich hoeveel Donatien van haar kon zien, maar op dat moment maakte het haar niets meer uit. Alles draaide nu om de dialoog tussen vibrator en vagina. Voorzichtig schoof ze het ding een paar centimeter naar binnen. Het was wel een zodanig grote vibrator dat, zelfs in de natte, geopende en opgewonden staat van haar geslachtsdeel, Esther enige moeite had het gevaarte pijnloos naar binnen te loodsen. Dat was net aan het lukken, toen er hard en zakelijk aan de deur geklopt werd. 'Roomservice!' Esther klapte haar benen dicht, maar Donatien siste ijzerscherp: 'Open die benen. Gewoon doorgaan. Wee je gebeente als je ook maar één moment stopt! Klaarkomen mag je pas als ik toestemming geef!' Tegen de deur riep hij: 'Kom maar binnen!' Een jongen kwam nietsvermoedend de kamer in en liet bijna de fles champagne en de twee glazen vallen bij de aanblik van een prachtige, roodharige, duidelijk opgewonden vrouw die zich, met haar kale kruis wijd geopend richting deur, met een grote dildo aan het bevredigen was. Haar welgevormde, stevige borsten deinden langzaam heen en weer en uit haar mond was gekreun te horen, van genot, dacht de jongen. In werkelijkheid was het een combinatie van genot en angst en wanhoop en gêne. Esthers hoofd tolde en haar hart sloeg een keer over. Het zweet sloeg haar alweer van alle kanten uit en ze wilde weg, vluchten. Hoe kon Donatien haar dit aandoen? Vluchtig keek ze naar de jongen, die nog steeds als versteend in de deuropening stond. Ze wilde door de grond zakken. 'Mijn vrouw raakt vaak nogal opgewonden van lange autoritten,' legde haar kweller uit. 'Trek je er niets van aan. Mooi gezicht, vind je niet?' De jongen stotterde iets, Esther kon het niet verstaan. Donatien vervolgde: 'Kom, maak jij die fles eens voor me open. Ik heb wel een glaasje prik verdiend.' Met trillende vingers begon de jongen aan de kurk te prutsen en even leek het alsof hij de fles helemaal niet open zou krijgen. Toen klonk het "plop" en gebruis vulde de kamer. 'Esther lief, kom nu maar klaar, dan krijg je ook een glaasje.' Of het door de onverwachte binnenkomst van de jongen kwam, of door de aanhoudende prikkeling van die dag, Esther was in een hogere staat van opwinding geraakt dan ze ooit voor mogelijk had kunnen houden. Een waas trok voor haar ogen en, terwijl ze het blauwe, vibrerende monster diep haar kut in schoof, er dan weer helemaal uithaalde en het weer tot aan haar baarmoeder naar binnen joeg, duwde ze haar bekken naar voren, naar Donatien en de jongen toe, als om te zeggen: 'Kijk maar, kijk maar goed, jullie! Hier lig ik klaar te komen voor je ogen. Kijk dan toch!' De gedachte dat ze aan het masturberen was voor een publiek dat van dichtbij toekeek gaf haar de grootste kick die ze ooit gekend had en met een haast onmenselijke oerschreeuw en een hele sliert van de meest exotische vloekwoorden kwam Esther snikkend, hikkend en schokkend klaar. En heel kort daarna nog eens en zelfs een derde keer, het leek niet meer op te houden. De jongen stond gebiologeerd te kijken, de champagnefles nog steeds in de hand. Ze trok de vibrator uit haar kut en uitgeput liet ze hem uit haar zich ontspannende hand glijden. Met een doffe plof viel het natte apparaat op het saaie hoteltapijt. Haar benen lagen nog steeds wijd gespreid maar Esther was zich nergens van bewust. Als ze haar ogen sloot, zag ze scènes langskomen uit de krankzinnige film die deze dag was geweest. Haar linkervoet schoot los van de beddenrand en plofte op de grond. Esther schrok wakker en werd zich weer bewust van haar omgeving. Ze opende haar ogen, zag de jongen verbijsterd staan toekijken en glimlachte zwakjes naar hem. Met zachte hand werd de jongen uit de kamer verwijderd en Donatien keek tevreden neer op Esther. Hij gaf haar een glas champagne dat ze gulzig naar binnen klokte. Hij streelde haar verwarde haar en zei: 'Je hebt je een waardig eigendom voor me getoond. Ik ben zeer ingenomen met je voorstelling. Als beloning mag je vannacht in je eigen kamer slapen. Nee, nee, de regenjas blijft natuurlijk hier.'