Ik ging over mijn echtgenoot heen zitten en keek met liefde in mijn ogen op hem neer. We hadden net de liefde bedreven op de eerste avond van onze wittebroodsweken en ik voelde me erg bevredigd, en ik wist dat hij dat ook was! "Zo zal het voortaan altijd zijn, schat van me," zei ik terwijl ik teder een haarlok van het voorhoofd van mijn echtgenoot streek. "Ik bovenop, de vrouw dominant, de sleutel tot een succesvol huwelijk." Hij fronste zijn wenkbrauwen en keek me vragend aan. Zijn grote handen streelden mijn dijen en veroorzaakten rillingen van genot langs mijn rug. "Jij bovenop, de vrouw dominant, hoe bedoel je dat? Ben je soms van de Dolle Mina's of zo? Het spijt me, schat, ik moet even naar het toilet." Ik liet hem met tegenzin gaan. "Ik ben zo weer terug," zei hij. Ik besloot om van de gelegenheid gebruik te maken om mijn 'speciale' pakje uit de la te halen. Snel trok ik die kledingsstukken aan: een marineblauw katoenen gymbroekje, een wit T-shirt en witte sokken. Dat soort kleren hadden de vrouwen aan in het seksboekje dat ik in zijn flat had gevonden - in een doos met SM-tijdschriften met foto's van 'stoute schoolmeisjes'. Foto's van vrouwen in schooluniformen, zorgvuldig uitgeknipt en in een schriftje geplakt. Hier kickte mijn echtgenoot dus op, en ik was bereid om het spelletje mee te spelen e maar tegen een zekere prijs! Zijn ogen rolden zowat uit hun kassen toen hij me zag, en ik zweer je dat hij ogenblikkelijk een erectie kreeg. Het ene moment hing hij nog slap te bungelen, het volgende moment was hij uiteengebarsten tot een kolossaal bewijs van steigerende mannelijkheid. Dat is prima, maar de situatie moet wel in de hand gehouden worden e door een vrouw! "Wow!" zei ik, "je vindt dit wel erg leuk, he?" "Jezus, ja! Je ziet er..." "Ga eens even zitten, schat," zei ik teder. "We moeten het over iets heel belangrijks hebben." "Natuurlijk," zei hij schouderophalend. "Maar hou het kort, want ik kan bijna niet met mijn handen van je afblijven!" "Okay," zei ik. "Om het kort te houden: ieder huwelijk heeft een dominante partner nodig, en dat word ik. Ik zorg voor de muziek, jij danst!" "He," zei hij, "meen je dat nou serieus?" Hij begon zenuwachtig te lachen. "Of houd je me een beetje voor de gek?" Ik stond op en ging voor hem staan. Ik kon de lust in zijn ogen zien toen ik daar zo stond, met mijn benen uit elkaar, mijn handen op mijn heupen, mijn borsten hard tegen de stof van mijn shirt aangedrukt, en hem de naakte waarheid vertelde. "Bloedserieus, schat van me," zei ik. "Ik ben intelligenter dan jij. Ik werk harder. Ik kan beter organiseren en, als het erop aankomt, beter vechten!" "Wat!" barstte hij uit. "Geen sprake van! Geen sprake van dat jij beter kunt vechten. Jeetje, wat moet dit voorstellen? Kom op, laten we ophouden met deze onzin en een stevig potje gaan neuken!" "Nee!" zei ik met een lieve glimlach. "Als je wilt dat ik me zo verkleed, als je wilt neuken, dan moet je mijn dominante rol aanvaarden of anders met me gaan vechten om te zien wie de dominante partner is. Anders verkleed ik me niet meer in dit marineblauwe broekje en kun je naar je seks fluiten, schat van me." "He," zei hij verward, terwijl hij me met begerige ogen bleef aankijken, "jij wilt dit echt, he?" "Inderdaad! Of je dwingt mij me aan je over te geven, of jij geeft je aan mij over. Wat wordt het?" "Okay, als je het op die manier wilt, dan zal ik je moeten dwingen om je aan me over te geven!" "Op die manier wil ik het. Alles is toegestaan. Het gevecht is afgelopen als een van ons zich overgeeft. Okay?" "Okay." "Vooruit," zei ik, "Kom op, stoere vent. Eens kijken of je van een vrouw kunt winnen!" Terwijl ik uit bed sprong, gaf ik hem een harde klap in zijn gezicht. "Kom maar op!" Ik had precies de situatie gecreeerd zoals mijn moeder me had verteld. In ons gezin was zij de dominante persoon, mijn vader de onderdanige. Ze had me verteld dat ze in het begin een timide meisje geweest was, en hoe mijn vader, die zeven jaar ouder was dan zij, geweigerd had om zijn huwelijksverantwoordelijkheden op zich te nemen, tot in de kleine uurtjes 'met de jongens' bleef uitgaan en nooit een hand uitstak in het huishouden. Het werd zo erg dat ma had besloten om er iets aan te doen. Ze had les genomen in aerobics om fitter te worden en in vechtsporten om te leren vechten. Toen ze er klaar voor was, had ze haar foute echtgenoot uitgedaagd. Met haar een meter zestig en haar tweeenvijftig kilo had ze hem geen al te grote uitdaging geleken, en de man van een meter drieentachtig en honderdtien kilo had er alle vertrouwen in dat hij zijn onwillige jonge echtgenote snel om genade zou laten smeken en dat ze snel weer zou terugkeren naar haar enige recht: het aanrecht! "Okay, hij was een stuk groter dan ik," zei ma, "en de eerste keer dat we het tegen elkaar opnamen was ik ontzettend zenuwachtig. We waren allebei naakt en ik kon mijn ogen niet van zijn kolossaal gespierde schouders afhouden. Ik moest mezelf dwingen om me te concentreren op de zwembandjes van je pa. Te veel drinken en roken en late nachten hadden ervoor gezorgd dat hij niet helemaal fit meer was en hij was erg traag. Daar moest ik gebruik van maken, en dat deed ik ook. In het begin beschouwde hij het allemaal als een soort van grap. Het enige dat hij wilde was mij in zijn berenarmen sluiten en me laten ophouden met vechten. Maar ik kwam steeds op hem af, sloeg hem dan en trok me weer terug. En ik had al gauw door dat hij te traag was om me te laten ophouden. Hij begon te laat boos te worden. Mijn vuistjes hadden al heel wat van hem gevergd voordat hij besefte dat hij de strijd snel aan het verliezen was, en toen probeerde hij me te slaan. Enorme zwaaistoten; als eentje daarvan me had geraakt, dan zou het afgelopen zijn geweest, maar ik was te snel. Het werd al snel een uitputtingsslag. Je pa probeerde me tegen de grond aan te drukken, zodat hij me beet kon grijpen of me kon slaan, maar ik gaf hem een klap en trok me weer terug." Hij werd heel snel moe. Zijn enorme armen, zwaar van de spieren, begonnen zo moe te worden dat hij ze nog nauwelijks kon bewegen. Ik raakte hem waar ik hem raken wilde: met mijn vuisten in zijn weke maag, en toen hij dubbelgeslagen stond in zijn gezicht. Het was ongelofelijk hoeveel hij kon verdragen. Hij was ontzettend taai. Of anders was het zijn mannelijke trots, neem ik aan. Hij wilde zich gewoon niet overgeven aan een vrouw. Al bij al duurde het een eeuwigheid voordat ik hem gebroken had. Natuurlijk moest hij tenslotte opgeven. Ik had hem tegen de muur gedrukt. Zijn armen hingen hulpeloos langs zijn lijf. Hij was uitgeput. Ik greep hem met een hand bij zijn keel en ramde mijn vuist tegen zijn geteisterde lichaam aan. Ik was zelf ook bijna uitgeput. Mijn armen gingen pijn doen van het slaan en ik was de wanhoop nabij, toen hij eindelijk capituleerde. Toen zijn trillende benen het gewoonweg begaven, gleed hij langs de muur naar beneden en lag hij verslagen aan mijn voeten. Ik ging over zijn borst heen zitten en hield zijn gezicht zo dat hij me wel moest aankijken. Zijn ogen waren bijna dicht van het pak slaag dat ik hem gegeven had, maar hij kon nog genoeg zien." 'Geef je over,' zei ik terwijl ik mijn vuist balde en dreigde om hem daarmee op zijn bebloede gezicht te slaan. Hij kon zien dat ik het meende. Er zat een verbijsterde blik in zijn ogen, alsof hij niet kon geloven dat hij, een stevige, gespierde man, in elkaar was geslagen door een tenger meisje. Zijn slanke achttienjarige vrouw had hem het pak slaag van zijn leven gegeven en vroeg hem nu om zich aan haar over te geven! Ik zag de angst in zijn ogen staan toen hij zocht naar de moed om nog langer weerstand tegen me te bieden. Toen ik mijn vuist hoger hief, was zijn weerstand gebroken. Het pak slaag dat ik hem had gegeven, een pak slaag van een meisje, was te veel voor hem geweest. Hij begon te snikken, lange smartelijke snikken die zijn machtige lichaam lieten trillen van wanhoop. Ik was in de wolken, maar had tegelijkertijd een beetje medelijden met hem. Daar lag hij dan, mijn almachtige echtgenoot die door mijn toedoen lag te huilen, zijn wil gebroken, zijn mannelijke trots gekrenkt. Ik, een tenger meisje, had een reus van een man neergehaald en stond op het punt om aan het ontmannelijkingsproces te beginnen dat hem voor de rest van zijn leven onderdanig aan mij zou maken. En dat is het geheim van een succesvol huwelijk, meisje van me: de vrouw dominant, de man onderworpen!" En nu was het mijn beurt. Maar ik was niet van plan om hetzelfde proces te doorlopen als mijn moeder. Een nieuwe generatie, een nieuwe benadering! Bob torende hoog boven me uit toen hij opstond. Er zat een blik van verbijstering op zijn knappe gezicht toen hij over de plek wreef waar ik hem geslagen had. Toen probeerde hij, zich bijna verontschuldigend, me beet te grijpen. We verschilden zo mogelijk nog meer in postuur dan mijn ouders. Dat wil zeggen: Bob was een enorme bonk mannenspieren. Een meter achtentachtig en vijfennegentig kilo schoon aan de haak, met geen grammetje vet! Hij had brede, gespierde schouders, een stierennek en een borst als een klerenkast. Hij had een mooi wasbordje en zijn krachtige dijen stonden bol van de spieren. Dit was geen weke leegloper. Dit was een bijzonder fit, atletisch, mannelijk beest. Dit was een en al man! Ik had ongeveer dezelfde bouw als mijn moeder, misschien een beetje slanker rond de heupen van al het dansen en de gymnastiek waaraan ik de afgelopen tien van mijn achttien jaar gedaan had. En vanaf heel jonge leeftijd had mijn moeder me leren vechten! Ik was echter niet van plan om te vechten op de manier van mijn moeder. Ik had een veel betere manier gevonden om een enorme, taaie man eronder te krijgen. Toen mijn echtgenoot op me af kwam, met gestrekte armen en zijn grote, stijve pik vooruitgestoken als de lans van een ridder, trapte ik hem onder zijn ballen! Bob's mond viel open en een smartelijke kreet van pijnlijk ongeloof ontsnapte aan zijn lippen. Hij greep naar zijn ballen. Zijn knieen knikten en hij begon neer te gaan. Ik greep hem fluks bij zijn haar en kon hem net lang genoeg vasthouden om mijn knie in het knappe gezicht van mijn arme echtgenoot te rammen. Je kon zijn botten horen kraken. Het bloed spatte in het rond en hij stortte neer, met een hand voor zijn ballen en de andere voor zijn gezicht. Mijn plan werkte perfect. Ik had dit scenario vele keren gerepeteerd voordat ik mijn arme, argeloze echtgenoot in zijn onontkoombare lot had gelokt. Meedogenloos, maar in de wetenschap dat het voor zijn bestwil was, trapte ik hem een paar keer tegen zijn hoofd, totdat hij duizelig werd en half bewusteloos raakte. Ik moest zijn kolossaal gespierde armen buiten gevecht stellen. Ik pakte hem bij de middelvinger van de hand waarmee hij zijn geteisterde gezicht beschermde en trok die naar achteren. Dat was erg gemakkelijk. Als hij tegen zou stribbelen, dan zou hij zijn vinger breken. Hij stribbelde niet lang tegen. Binnen een mum van tijd had ik zijn arm achter zijn rug gedraaid, waarbij zijn spierballen opbolden in een poging om mij te verhinderen om zijn machtige ledemaat te verminken. Maar hij was kansloos. Hij had alle kracht, maar ik had alle overwicht. Hij was duizelig en gewond. Mijn hersens waren kristalhelder. Ik duwde de sterke mannenarm tussen zijn schouderbladen en bleef doordrukken totdat ik iets hoorde kraken. Hij schreeuwde het uit van de pijn toen zijn ledemaat onbruikbaar was gemaakt door zijn ijskoude, efficiente, jonge echtgenote. Ik gaf hem niet de tijd om te herstellen. Dit was niet mijn echtgenoot met wie ik aan het vechten was, dit was een bijzonder gevaarlijk, ontzettend sterk mannelijk beest, dat ik, een tenger meisje, moest zien te temmen. En het karweitje was bijna geklaard. Toen ik ook zijn andere arm buiten gevecht had gesteld, was zijn weerstand te verwaarlozen. Hij lag voorover en gesnik overspoelde zijn magnifieke lichaam toen de pijn tot zijn hersens doordrong. Ik ging over zijn dijen heen zitten, stak mijn hand onder zijn lichaam door en greep hem bij zijn ballen. "Je kunt je maar beter aan me overgeven, schat," fluisterde ik, "anders dan zal ik je echt pijn moeten doen, en je weet dat ik dat niet wil als dat niet per se hoeft!" Ik kneep hem in zijn ballen. "GEEF JE OVER!" beval ik hem. "L..l..loop naar de hel," snikte hij koppig. Mijn moeder had me verteld over mannelijke trots, en hoe die volledig overwonnen moest worden voordat er sprake kon zijn van vrouwelijke dominantie, dus had ik een zekere mate van verzet verwacht. Maar ik had niet verwacht wat er toen gebeurde. Dat wil zeggen: ik had hem bij zijn ballen, allebei zijn armen waren buiten gevecht gesteld en ik had mijn arme echtgenoot lelijk verwond. Toch slaagde hij er op de een of andere manier in om genoeg kracht te verzamelen om op te staan. Met zijn buikspieren tilde hij zijn bovenlichaam van de vloer en hij draaide zich opzij, zodat ik mijn greep op zijn ballen verloor en ik op de vloer gleed. Bob's machtige lichaam dreigde me te verpletteren toen hij zich omrolde en probeerde om mijn tedere vrouwenlijf tegen de grond te drukken. Razendsnel rolde ik weg uit de gevarenzone. Ik botste tegen de muur aan en merkte dat ik een beetje buiten adem was. Ik was mijn overwicht aan het verliezen en had tijd nodig om weer bij mijn positieven te komen. Gelukkig gunde mijn Titanische echtgenoot me de tijd die ik nodig had. Omdat zijn armen geblesseerd waren, had hij er moeite mee om overeind te komen en kreeg ik alles weer op een rijtje. Ik ging op hem af, als een nietige vrouwelijke torpedo die woest ontploft in het slagschip van een mannenlichaam. Met zwaaiende vuisten ging ik hem te lijf. Hij probeerde me te trappen, maar door mijn woeste aanval vloog hij naar achteren en raakte hij me niet. In plaats daarvan kwam hij met zijn rug tegen de muur terecht, waar ik hem als een gevangen reuzenvlinder tegenaan drukte. Zonder er ook maar bij na te denken zette ik mijn knie tussen de enorme dijen van mijn ontluisterde echtgenoot en ramde die feilloos tegen zijn bungelende ballen. Hij gilde als een speenvarken. Hij wilde neergaan, maar dat stond ik hem niet toe. Ik had nu bloed geroken. Ik hield mijn hulpeloze geliefde tegen de muur en sloeg op hem in. Af en toe vroeg ik hem om zich over te geven, maar dat weigerde hij halsstarrig. En ik moet zeggen dat ik daar blij om was. Hij was zo dapper. Het was een fantastisch gevoel voor mij, een tenger meisje, om een kolossale, moedige machoman zo'n verschrikkelijk pak slaag te geven. Ik genoot ervan om mijn vrouwenvuistje in zijn afgetrainde mannenlichaam te voelen rammen, zijn spieren genadeloos tot moes te slaan. Toen de gelegenheid zich voordeed, verplaatste ik mijn aanval naar beneden. Ik sloeg hem in zijn ballen, duwde meedogenloos zijn onbruikbare, grote armen opzij en sloeg op hem in totdat hij tenslotte bewusteloos raakte en in foetushouding aan mijn voeten lag. Met zwoegend gemoed en in een gelukzalige stemming spreidde ik de prachtige, machtig gespierde ledematen van mijn echtgenoot, zodat zijn benen ver uit elkaar kwamen te liggen. Toen ik over hem heen ging staan, kwam hij bij. Hij had nu een ombelemmerde blik op de vrouw uit zijn wildste fantasieen. Een vrouw die zijn droom had laten uitkomen. Een welgevormde jonge vrouw in de kleren die zijn libido geraakt hadden als een seksuele sloophamer. Een jonge vrouw die hem het pak slaag van zijn leven had gegeven en die hem zich nu over wilde horen geven. "Je kunt je nu maar beter overgeven, schat van me," zei ik vol medeleven, omdat ik een beetje medelijden had met de machtige man die ik geveld had. "Ik wil je geen pijn meer doen als dat niet hoeft. Nou... nog een beetje dan!" Met berekend geweld trapte ik hem nog een keer in zijn ballen, voor de zekerheid! Heel zijn kolossale lijf kwam van de grond toen ik met mijn voet pijnscheuten naar zijn hersens zond, en toen begon hij te huilen. Ik zag alle vechtlust, alle agressie uit hem wegstromen toen hij huilend als een baby aan mijn voeten lag. Toch kon hij zijn ogen niet van me afhouden. Hij lag daar aan mijn voeten te huilen van de pijn en de vernedering, en toen verhief zijn pik zich onweerstaanbaar tot een kolossale, steigerende erectie. Zijn droom was uitgekomen: een vrouw in een marineblauw broekje en een wit topje, die in triomf over zijn gebroken, naakte mannenlichaam heen stond! "Geef je je over?" vroeg ik teder, in de wetenschap dat deze prachtige, krachtige bonk mannelijke glorie aan mijn vrouwelijke wil was overgeleverd. "Ik g..g..geef me over," zei hij terwijl de tranen over zijn wangen biggelden en zijn wilskracht uit zijn gespierde lichaam stroomde. Zijn ontmannelijking was begonnen! Ik stond over mijn arme, verslagen echtgenoot heen en hief triomfantelijk mijn armen. Ik had hem verslagen en gebroken en keek er met genoegen naar uit om hem af te richten en hem volledig ondergeschikt te maken. Wat kan het huwelijksleven toch prachtig zijn!