Het gezin uit Drente zat in het restaurant aan de broodjes, cola en koffie. Pa had natuurlijk een grote pils. Ze waren een weekend naar Duinrell in Wassenaar en ze hadden daar ook een vakantiebungalow geboekt. Sanne en Papa wilden s’avonds nog graag naar Omniversum, om een 3D-film te zien, want zoiets had je niet in Drente. Maar Moeder en Bart waren te moe om nog naar de film te gaan, na een hele dag non-stop het in pretpark.
Moeder en zoon hadden die dag wel geweldig veel plezier gehad, bij de Falcon duikvlucht, waar ze gillend van de lach in zaten. De Aqua Swing was een beetje tam geweest, Bart kon de pneumatische aandijving van de reuzen-inktvis zien zitten. De Kikker Achtbaan had wagentjes waar werkelijk niemand uit kon vallen. En in de Aqua Splash waren ze nat gespat, maar het was eigenlijk meer een koele mist geweest, omdat Duinrell zijn gasten voor 21 Euro per kaartje geen verkoudheid wilde laten oplopen.
Maar tijdens de griezelige rit door het Spookhuis hielden ze van angst elkaars handen vast. Normaal zou je nooit de hand van je Moeder vasthouden, maar op Duinrell was er toch niemand die je kende. En het is ook veel leuker om samen met iemand anders te schrikken dan alleen. Er is daar een plek waar een doodskist piepend opengaat en dan wordt het ineens aardedonker. Net als je denkt dat alle stoppen zijn doorgeslagen, wordt je aangeraakt door enge slierten touw en een ijskoude luchtstroom blaast in je gezicht. Moeder gilde van angst, en greep zich stevig vast aan Bart’s arm, totdat zij weer in veiligheid waren.
Bij uitgang van het spookhuis merkte Bart voor het eerst haar tepels op. Hij had thuis natuurlijk wel eens naar haar borsten gekeken. Moeder had heel grote borsten. Zijn zusje Sanne had nog helemaal niets, maar thuis liepen ze moeder en Sanne beiden rond in T-shirts. Hij had nog nooit gezien dat de tepels van Moeder stijf konden worden, en nu kon iedereen het zien. Het stoorde hem niet, want niemand wist immers dat zij zijn Moeder was. Papa zou het misschien niet leuk gevonden hebben, realiseerde hij zich, maar Papa zat in het volgende wagentje, met zijn zusje Sanne. Veel meisjes pronkten met hun uiterlijk in een pretpark zoals Duinrell. Moeders ook, als hun echtgenoten uit het zicht waren. En veertien jarige jongens letten daar op.
Moeder keek naar de menigte voor de uitgang, bloosde, giechelde, en trok Bart snel opnieuw mee naar de rij bij de ingang. “Ik vond het leuk, ik wil nog een keer!” En als je bij Duinrell een korte rij ziet, ga je er onmiddellijk achter staan.
Het meisje met een naamkaartje op: “Hallo, ik ben Christa”, herinnerde zich kennelijk dat ze daarnet ook al geweest waren. Ze liet haar ogen over de borsten van Moeder glijden en zei: “Zo, nog een ritje, jongelui?” Ze grijnsde en knipoogde op een samenzweerderige manier naar Bart.
Deze keer, voordat zij bij de strategisch gesitueerde doodskist kwamen, verklaarde zijn Moeder dat elk meisje in het spookhuis een kus krijgt, ook al is het maar een kleintje. Moeders hebben ook af en toe een kusje nodig, zei ze, vooral als het eng is. Hij had haar al vaak gekust, alle jongens kussen hun Moeders wel eens.
Terwijl ze zich naar hem toedraaide om zijn kus in ontvangst te nemen, schoof haar borst tegen zijn arm. In de duisternis zag Bart het niet, maar hij voelde wel iets stevigs en ronds. Hijzelf hield meer van puntige borsten. Hij had in de Playboy al heel wat borsten bekeken, en op school was hij wel eens tegen meisjesborsten aangestoten. Hij wist precies welke meisjes het meest in de belangstelling stonden. Als zij je leuk vonden, hielden ze hun boeken zo onder hun arm, dat hun figuur goed uitkwam. Hij had zelfs wel eens een tepel gezien, maar dat was bij meisjes die nog niet eens aan een BH toe waren. Zijn vrienden hielden erg van opscheppen, maar om de waarheid te zeggen, geen van hen had ooit iets met een meisje gedaan.
Na die kus in de spooktunnel, duwde Moeder haar borsten steeds tegen hem aan, als ze in een rij stonden. Bart lette er niet op. Eigenlijk vond hij best leuk, het leek alsof het toevallig gebeurde. Zij stond steeds een beetje achter hem. Hij kon bijna voorspellen wanneer haar borsten weer tegen hem aan gingen stoten, het was wanneer de mensen achter hen vooruit gingen schuifelen. Soms zou hij het zelfs even uitstellen om verder te lopen, in afwachting van haar duwen. Als haar borst dan langs hem gleed, dacht hij dat hij kon voelen hoe haar harde tepel over zijn rug gleed. De stof van haar jurk was glad, dus dat kon het niet zijn. Hij kon de afdruk van haar tepels zien als hij zich omdraaide om een praatje te maken. Maar het beste kon hij het zien als zij een andere andere richting op keek. Hij hield van de manier waarop haar tepels een beetje naar buiten priemden, terwijl haar blouse strak tegen haar lichaam aan spande.
Opeens marcheerde er een brassband met robijnrode uniformen over het plein. Terwijl Moeder zich omdraaide om de parade te blijven volgen, streken haar beide borsten langs zijn wang. Het was de lege ruimte tussen haar borsten die hem het meest opviel. Zij bleven nog even zo staan om naar de muziek te luisteren. Hij kon voelen waar de zijkant van haar BH het zachte vlees van haar borsten samendrukte en hij voelde waar de stevige onderkant van dit kledingstuk de cups met elkaar verbond.
Zij nam afscheid van hem, met een kus, toen ze werden vastgebonden in de Ruimteraket. Dit had de sfeer van een interstellaire reis vanaf de Aarde naar een andere Planeet. Door de manier waarop zij voor de lancering werden vastgebonden, raakten hun lichamen elkaar tijdens de gehele rit. Bart kon het kanten patroon aan de bovenkant van Moeders BH zien, en de tepels die als twee vingerhoedjes vooruit staken. Misschien kwam dat door het voorgevoel van de te verwachten versnelling, speculeerde hij.
Vlak naast haar staande, kon hij zijn broek niet herschikken om zijn beginnende erectie te verbergen, maar hij nam aan dat zij haar ogen tijdens de vlucht niet zou open doen. Zij kuste hem opnieuw om hem een behouden vlucht te wensen. Moeder hoefde echt niet om zijn kussen te bedelen, zij draaide alleen maar haar gezicht naar hem toe, met haar ogen dicht en schouders haar schouders naar achteren, en dan gaf hij haar meteen alweer een zoen op de mond. Hun aanrakingen leken toevallig, zoals Bart het zag, maar ze wonden hem wel op. Zijn moeder was alleen maar zenuwachtig voor dit avontuur, dacht hij.
Bart wist niet hoe een lancering in het echt verliep, maar de vlucht was inderdaad fenomenaal. Misschien, speculeerde hij, zouden zij het beter de Space Shuttle moeten noemen. Moeder stelde voor dat zij zich het beste aan de paal kon vasthouden terwijl hij, omdat hij sterker was, met beide armen om haar heen kon reiken en zich ook aan de paal kon vasthouden. Moeder greep de paal heel hoog vast, zodat Bart geen andere keus had dan onder haar armen die paal vast te begrijpen, terwijl zijn armen zich om haar borsten heen klemden.
Door de enorme versnelling drukten haar gevoelige tepels tegen zijn handen. Een rotatie duwde haar borsten ook zijdelings tegen zijn onderarmen. Hoe opwindend Bart deze gang van zaken ook vond, toch was hij wel bezorgd over hoe zijn kruis tegen haar bil drukte. Hij hoopte maar dat zij zijn erectie niet zou voelen, terwijl ze ronddraaiden. Zelfs als zij het kon voelen, zou zij niet kunnen weten wat het precies was, omdat ze met haar gezicht naar de paal stond. Als de rit niet op tijd was opgehouden, zou dit lichamelijk contact best tot een onhandig gevolg voor Bart hebben kunnen leiden, maar gelukkig was het weer snel voorbij.
Tenslotte namen ze alle vier poffertjes en cola bij een restaurant. De knie van Moeder raakte die van Bart, terwijl zij plichtmatig het verdere programma met haar echtgenoot besprak. Bart verstijfde eerst van schrik, bang dat Papa er iets van zou merken. Even dacht hij dat Moeder naar hem knipoogde, maar Bart was er niet zeker van. Bij het afscheid nemen zei Moeder nog tegen haar echtgenoot en haar dochter dat ze zich niet hoefden te haasten en dat ze best wel de tijd konden nemen.
Nadat Sanne en Papa waren vertrokken naar Omniversum, gaf Moeder hem een arm en stuurde hem naar de uitgang. Hij dacht dat de mensen zouden denken dat zij zijn vriendinnetje was, omdat ze zo gearmd liepen. Bart stelde voor om nog een stempel te vragen zodat ze weer terug konden in het park, maar Mams vond dat dit niet nodig was. “Wij hebben nu wel in genoeg attracties gezeten, denk je niet?”
In de kabelbaan zweefden ze naar de bungalow die zij gehuurd hadden, zij legde haar hoofd op zijn schouder en zijn arm lag om haar heen, net zoals in de ruimtevlucht in de Ruimteraket. De gedachten van Moeder raakten op drift. Zij fantaseerde dat ze op een dekstoel zaten van een cruise-schip, terwijl de zee hen wiegde in een slaperige vertrouwdheid. Niemand zou hen herkennen vanavond bij het Bal van de Kapitein. Zij zou haar zoontje Bart helpen met het strikken van zijn eerste stropdas. Na laatste wals van het orkest zouden ze samen over het promenade dek wandelen, onder de donkere nachthemel, de zeewind in hun haar. In hun hut, zou hij haar parelketting afdoen en ze zsou hem vragen haar avondjapon van achteren los te ritsen.
Zij kwamen niemand tegen in het bungalow park. Zij liep heel dicht naast hem, op dezelfde manier waarop zij de hele dag samen hadden gelopen. Het zou moeilijk zijn geweest om uit te maken wie er naar wie toe bewoog, maar door hun relatieve beweging raakte haar borsten hem meerdere keren aan, heel zachtjes, zodat hij het niet zou merken. De eerste keer gleed een tepel langs zijn arm zoals een gehandschoende vinger op zijn blote huid gevoeld zou hebben. Bij de tweede keer gleed Bart’s arm langs buitenwelving, over de uitstekende top heen, en dan langs de binnenwelving. Bart wenste dat zij nog uren zo door zouden wandelen.
Bij hun bungalow gekomen, deed Bart de deur open met de sleutel. Mams was nooit goed in technische dingen. Eenmaal in het huisje begonnen ze beiden hun schoenen uit te trekken. Mijn voeten betalen altijd de prijs voor mijn avonturen, zei Moeder. Bart mocht het eerst onder de douche. De stevige straal deed eindelijk zijn erectie over gaan. Hij dacht eraan hoe Moeder zou douchen, hoe de shampoo langs haar lichaam zou glijden. Zijn erectie kwam meteen terug. Wat als zij onder de douche zou gaan en hem vroeg om haar de shampoo te brengen, of om haar haren te wassen? Zijn verbeelding reisde over de verste oceanen.
Veertien jaar samen bevordert gelijksoortige associaties. Maar Moeder dacht niet aan shampoo, maar zij vroeg hem wel om haar een droge handdoek aan te geven. Bart kwam hem brengen en hij zag haar naakt met haar rug naar hem toe staan.
Er was niet veel interessants op de TV, hij koos voor een natuurfilm over de Noordpool. Bart vroeg zich trouwens af of de Noordelijke IJszee meetelt als één van het Zeven Zeeen. De Noord- en de Zuid-Atlantische Oceaan, de Noord- en de Zuid-Pacific en de Indische Oceaan, dat zijn er maar vijf, dus er waren er nog twee over.
Moeder kwam de badkamer uit in haar flanellen nachtpon, die leuke met allemaal knoopjes van voren en een hoge hals. Zij rook naar talkpoeder, een geur die Bart zich nog herinnerde van toen hij heel klein was. Het maakte haar huid glad, herinnerde hij zich. Moeder had een paar knoopjes vergeten dicht te doen, een stuk of vier, vijf van boven, merkte Bart op, terwijl zij op het andere bed neerplofte. “Heb ik deze film niet al eens eerder gezien?” vroeg zij, zonder op een antwoord te wachten. “Ik hoop maar dat er pinguins komen”. Bart wilde haar niet teleurstellen door te vertellen dat dit de Noordpool was en niet de Zuidpool.
Zij keken samen naar de uitzending, waar werd uitgelegd hoe de polaire ecologie vierentwintig uur per dag van het zomerdaglicht gebruikt maakt. Geen van beiden had ooit stilgestaan bij de polaire ecologie, de diepere niveaus waarop de dingen met elkaar samen hangen, en hoe het systeem als één geheel werkt. De uitzending legde uit wat de cyclus der seizoenen voor al het leven, vanaf het plankton tot aan de ijsberen, impliceert.
Zij sprong op om de gordijnen dicht te trekken en het bedlampje aan te doen. “Dan kunnen we het TV scherm beter zien” zei ze. Zij haakte meteen ook de deurketting vast, zeggend dat je nooit kunt weten wie er allemaal een sleutel hebben. Omdat de TV meer naar de kant van de kinderbedden stond, strekte zij zich op het bed naast hem uit, op haar buik, op het grote bed. Wilde hij haar voeten misschien even masseren? Jazeker wel. Naast haar hielen zittend, kon Bart het niet helpen te kijken naar de rondheid van haar billen, de afdruk van haar slipje door haar nachtpon heen, en haar nog vochtige haar.
Zou hij haar rug en haar schouders ook even masseren? Bart deed het, door haar nachtpon heen. Er waren nu geen BH-bandjes meer, merkte hij. Hij dacht al dat vrouwen tijdens hun slaap geen BH dragen. Hij dacht dat zonder BH, haar borsten nog veel zachter en beweeglijker zouden zijn. Haar tepels zouden misschien ook door haar nachtpon heen zichtbaar zijn. Hij wilde maar dat zij geen bustehouder aan had gehad toen ze in Duinrell waren, maar hij wist best dat zij er daar wel een aan moest hebben, als Moeder zijnde.
Nadat hij haar lekker had laten ontspannen, zoals zij het noemde, drong zij erop aan om hem ook te mogen doen. Terwijl zij zijn schouderbladen masseerde, hoorde hij de commentator spreken over ijsbergen. Zij breken af en soms sluiten zij zich opnieuw weer bij elkaar aan, tenminste tijdelijk. Moeder draaide hem om, om hem van voren ook te doen, en hij zag haar borsten onder het flanel heen en weer slingeren. Hoe zou het voelen als zulke zware borsten met hun tepels over je lichaam zouden strijken? vroeg Bart zich af.
Hij kon in de opening van haar nachtpon kijken, door de vergeten knoopjes zag hij vaag de bolling van haar bleke boezem. Verder kon hij niets zien. Hij wilde maar dat haar nachtpon nog wat verder open ging.
Terwijl zij hem masseerde, haalden zij herineringen op aan die dag, vooral aan de wildste ritten. Maar zij had het niet over het spookhuis, hoewel zij het spookhuis wel tweemaal hadden gedaan. Zij zei dat zij zich veilig voelde, omdat hij toen bij haar was, daar in de Ruimteraket. Bart herinnerde zich ook haar knie onder de tafel, maar hij praatte alleen over hoe wild die rit was. Zij beëindigde haar massage en ging naast hem liggen, hem in de ogen kijkend “Ja, wat ijselijk eng, he?” glimlachte zij.
“Dank je wel, dat ik vandaag alles mocht uitkiezen,” wierp zij hem toe, dichter tegen hem aan kruipend. “Morgen mag jij de ritten uitkiezen. Als je echt wilt, zal ik elfs die Ruimteraket opnieuw proberen,” beloofde zij, met een dramatische rilling in haar stem. Zou hij al schaamhaar hebben? Zij realiseerde zich dat hij dat zeker al had met zijn veertien jaar. Ze praatten over de Achtbaan, hoe zij er bijna uitvielen omdat ze dachten dat het niet hard zou gaan. Zij hadden de armen in elkaar gehaakt, voor het geval de veiligheidsriemen niet sterk genoeg zouden zijn. Moeders vinden veiligheid erg belangrijk.
Mams leunde achter zich en deed het bedlampje uit. “Het spiegelt zo in de TV” verklaart zij. Haar borsten wiebelden onder het flanel. Zij ging weer naast hem liggen, met haar hoofd op zijn sleutelbeen. Kon hij het wel goed zien? Jazeker. Niet zo heel goed, realiseerde hij zich, maar het was zo wel comfortabeler. Dit bed is zacht genoeg om alles comfortabel te maken.
Zij vraagt zich af of zij een misschien een perverse Moeder is. Is het wel normaal, om zo naast je zoon te liggen? Zij zou haar knoopjes moeten dichtmaken en op haar eigen bed moeten gaan liggen. Maar het abnormale is eigenlijk niet dat ze samen op één bed liggen. Alle gezinnen komen dichter tot elkaar tijdens vakanties. Abnormaal is meer op de manier waarop zij de hele dag spelletjes met Bart heeft gespeeld, hoe vrolijk zij steeds was, hoe het samenzijn met hem haar ook nu nog opwindt. Terwijl ze in de rij stonden, kon ze voelen hoe hij zijn arm net genoeg probeerde te buigen om haar borsten aan te raken. Een Moeder met twee kleine kinderen achter haar, had die aanraking van zijn elleboog gezien en vertederd naar haar geglimlacht.
Naar de bulgalows lopend, had zij zich gerealiseerd hoeveel van hun contact hij had geinitieerd. Niet alles, maar wel veel. Zij wist natuurlijk best hoe vaak hij heimelijk naar haar had gekeken, Met veertien zijn jongens nog niet zo subtiel. Zij herinnerde zich ook hoe graag zij zelf wilde dat hij haar borsten zou aanraken. Hun onderlinge signalen waren best al heel complex, gaf zij zichzelf toe.
Op Bart’s leeftijd was een jongen nog nauwelijks bij machte om normen en waarden te evalueren. Moeder realiseerde zich dat hij nog pas net begonnen was om de fysieke raadsels te doorgronden en nog niet toe was aan de psychologische achtergronden. Maar zij had ook ergens gelezen dat kinderen vandaag de dag soms al seksueel actief zijn op twaalf of dertienjarige leeftijd. Dat haar Bartje in fysieke ontwikkeling nooit erg voorop lag, stelde haar gerust. Moeders voelen zoiets heel goed aan. Over een jaartje of zo, zou zij haar echtgenoot al moeten aansporen om Bartje seksuele voorlichting te geven: doe dit of dat nooit, zorg altijd dat je beschermd bent, enzovoorts. Zij voelt nu al, hoe bedroefd ze zal zijn, als ze voor het eerst condooms zal vinden in zijn broekzak. Doe je dan die broek gewoon in de was en stop de condooms daarna terug, alsof je ze nooit hebt gezien? Wat kun je anders doen als moeder?
Moeder vermoedt dat zijzelf nog steeds zijn voornaamste informatiebron over het vrouwelijke geslacht is. Zou hij zich die vroege jaren nog herinneren, toen ze altijd samen in bad gingen? Zij laat haar badkamerdeur nog steeds op een kier staan. Als Bart haar dan in haar ondergoed ziet, leert hij tenminste dat het lichaam van een vrouw heel normaal is. Haar vriendin Alie, weet zij, loopt zelfs volledig naakt, waar haar kinderen bij zijn. Dat lijkt haar wel wat al te gewaagd. Vandaag heeft Bart waarschijnlijk, dank zij haar, wat ervaring op kunnen doen met jongen-meisje interacties in het openbaar. Voor sommige van zulke dingen hebben jongens een Moeder of een zuster nodig.
Jongens leren over menstruatie door te graven in de wasmand, bijvoorbeeld. Maar zij voelen aan hun eerste kutje, stiekem in het donker van een bioscoop. Dat is wat haar zorgen baart - één of ander raar meisje dat hem zou kunnen gebruiken om zelf iets over over penissen te weten te komen. Bart had een erectie in de Ruimteraket, bedenkt zij, en waarschijnlijk kwam dat door al die BH-loze meisjes die daar de hele dag rondzwermden. Maar misschien, ook een heel ook klein beetje door haar?
Zij had het wederzijds handen vasthouden bij de landing van de Ruimteraket erotischer gevonden dan het feit dat zij kon voelen dat hij een erectie had. Het was niet zijn opwinding die haar intrigeerde, het was eerder dat zij zelf daar misschien de reden van was. Zij raakten elkaar in het restaurant slechts aan met de knieën, en ook dat wond haar op, erkende zij. Het is niet alleen dat je zoon iets van jou leert, het is ook dat je zelf iets over je zoon leert. Veertien jaar lang was het haar dagelijkse plicht geweest om hem te beïnvloeden. Dat wordt opvoeden genoemd. Nu ontdekte zij een ander type van invloed, hoe zij zijn liefkozingen na afloop van de Raketvlucht met haar subtiele aanraking in het restaurant had bevestigd.
De “Zomer op de Noodpool” laat een jonge zeehond zien, die een vis verschalkt. De zeehondenmoeder houdt haar zoon heel goed in de gaten, en wenkt naar hem met een zwaai van haar flipper. Zelfs een zeehondenmoeder weet dat spelen in het bijzijn van een vertrouwde volwassene een belangrijk deel van het opgroeien uitmaakt. Het is veilig om in de nabijheid van je Moeder nieuwe dingen uit te proberen.
Het is niet dat Moeder seks wil. Natuurlijk niet, haar echtgenoot is heel goed in de mechanische aspecten ervan. Zij mag altijd kiezen welk standje zij wil. Als ze straks weer thuiskomen in Drente, na twee nachten met de kinderen in deze eenkamer bungalow, zal hij haar meteen willen bespringen, zelfs nog voordat zij hun koffers heeft uitgepakt. De gedachte daaraan stelt haar tevreden, maar het lijkt nu nauwelijks relevant. Het is immers iets wat alle echtparen altijd doen.
Haar zoon Bartje lijkt nu belangrijker, het is echt al bijna een gelijkwaardige relatie aan het worden. Er bestaan veel meer erotisch getinte gedragspatronen tussen Moeders en zonen dan alleen maar via pure seks, redeneert zij. Het feit dat zij zich vandaag vaak warm in haar kruis voelde worden, terwijl ze oplette of Bartje wel of niet een erectie had, dat is alleen maar een lichamelijke reflex. Als wij noordpooldieren waren, vermoedt zij, dan zouden wij misschien wel overgaan tot de echte voortplantingsfunctie. Maar wij nu eenmaal zijn mensen. Wij beheersen onze handelingen. Dus dit is helemaal niet abnormaal. Zij wil hem nog even een beetje met haar laten spelen, een klein beetje maar, dat is goed voor zijn seksuele ontwikkeling, denkt ze, een beetje spelen, totdat hij vanzelf in slaap valt. Hij is nog maar een jongen van veertien. En het lijkt hier wel een luxe kajuit van een cruiseschip.
Waarom heeft zij er eigenlijk zoveel behoefte om haar borsten door hem te laten aanraken? Ze weet niet dat haar eisprong vandaag is geweest, ze denkt er ook niet aan dat ze altijd veel makkelijker opgewonden raakt als ze vruchtbaar is. Misschien komt het wel omdat zij hem vroeger borstvoeding heeft gegeven, denkt ze. Zij genoot altijd van elke minuut borstvoeding, haar zoontje begerig zoekend naar haar volle tiet, terwijl zij hem de borst gaf in het openbaar. Zij lette er nooit op of anderen iets konden zien. In de Kerk lieten ze de dienst horen in een aparte kamer, via een luidspreker, en alle zuigelingen en kleuters waren daar met één van hun ouders.
Een keer zat ze ook daar met die hongerige Bart en toen was daar Martin Overweg die zijn dochtertje Sofie de fles gaf. Zij had haar knopen losgeknoopt, onbeschaamd de beide cups omhoog geschoven, en was op de schommelstoel tegenover Martin gaan zitten en toen hadden zij samen over babykleertjes gepraat, na drie keer dragen zijn ze eruit gegroeid, en zo. Kijk jij maar rustig, Martin, had zij gedacht, want wij zijn toch in Kerk. Ik heb twee borsten, weet je. Wil je dat ik Sofie ook even aanleg? Dat waren nog eens goede dagen. Zij hoopt maar dat Martin het zich nog herinnert, want zij zou het hem nooit durven vertellen.
Nu ziet ze haar tienerzoon niet meer als een zuigeling. Bart is al bijna een man, tenminste wat betreft zijn fascinatie voor borsten. Hij wilde steeds tegen haar borsten aanwrijven vandaag, dat heeft ze wel gemerkt. En zij stond het hem toe als een goede Moeder, waarom zou ze hem dan nu niet nog wat ermee door laten gaan? Maar zij weet het niet helemaal zeker. Haar echtgenoot knuffelt haar vaak, zodat ze niet kan klagen over verwaarlozing. Zou het misschien gemakkelijker zijn als zij eenzaam en zonder man was? Zij heeft gelezen dat er kennismakingsclubs bestaan voor eenzame mensen. Zij zou kunnen doen alsof zij pas achtentwintig was. “Wat vindt U van de Europacup?” zou daar waarschijnlijk de manier zijn om een gesprek te beginnen. Het lijkt haar niets, maar zij hunkert naar haar zoon, deze knappe jongen die zich nu spoedig van haar zal losmaken.
Zij heeft nog nooit een slippertje gemaakt, hoewel zij wel degelijk kansen heeft gehad. Het dichtst erbij was ze, toen Karel van Reewijk haar kuste in de gang. Als ze er streng over ondervraagd zou worden, zou zij moeten toegeven dat het wel een beetje meer dan een kusje was, maar zij waren niet naar hun slaapkamer gegaan. De verleiding van ongeoorloofd genot was voor haar het risico niet waard geweest. Het leven zou zoveel gemakkelijker zijn als je overal maling aan had. Zij zou met Karel gevreeën kunnen hebben en niemand zou het ooit geweten hebben. Zij zou zelfs gewoon door hebben kunnen gaan met tennissen met Carla van Reewijk. Maar zij wilde geen gezinsbreekster worden, zij is een tevreden vrouw en een gelukkige Moeder en ze zou niets anders willen zijn.
Zou het slecht zijn voor een jongen om zijn Moeder aan te raken? Om haar een beetje te strelen? Het zou eigenlijk wel eerlijk zijn om hem een beetje te compenseren voor hoe haar heupen tegen hem aangeleund hadden op de Ruimteraket. Zij had hem met haar billen opgezocht terwijl hij recht achter haar stond en daarna had ze genoten van de mechanische bewegingen die door het kermisapparaat werden veroorzaakt. Zij was ook verrast geweest door de omvang van zijn erectie. En misschien ook wel een beetje gevleid. Moeders hebben ook bevestiging nodig. Zij had vakkundig haar billen samen geknepen, stiekem ervan genietend dat Bart vergeefs probeerde haar te ontwijken. Zij herinnert zich de andere kant van zo’n dilemma uit haar eigen adolescentie. Iets dat onbedoeld gebeurt voorkomt later het gevoel van schuld of aansprakelijkheid. Om zich nu door Bart te laten strelen was dus een kwestie van quitte spelen. Ze ziet er de logica wel van in.
Dan zijn er nog de praktische vragen. Wat als de andere twee te vroeg terugkomen? De deur is op het kettingslot om een reden die ze goed kan uitleggen. En wat als haar echtgenoot vraagt wat zij gedaan hebben? TV kijken, natuurlijk. En wat als hij haar opgezette tepels opmerkt? Zij kan haar ruime nachtpon wat geplooid houden, totdat het over gaat. Haar dochter Sanne zou waarschijnlijk nog eerder dan haar echtgenoot iets merken, maar die is nog te jong om er conclusies uit te trekken.
Zij probeert intussen wel om de verantwoordelijkheid voor haar initiatief te ontwijken. Daar midden tussen het publiek kon zij niets doen zonder meteen de aandacht te trekken! Het stijf worden van tepels is een fysieke reactie, het gebeurt immers ook bij het in koud water zwemmen. Een vrouw kan daar niets aan doen. En bovendien heeft ze geprobeerd om aan het betasten en voelen een eind te maken door vroeg naar de bungalow terug te gaan. Goed, het was dan weliswaar geen lastigvallen, denkt zij, maar hij zocht wel steeds bewust haar tepels op. Zij droeg een degelijke BH, geen uitdagende push-up of zo. Zij probeert zichzelf voor de gek te houden met dergelijke argumenten.
Terwijl zij daar zo tussen emoties verscheurd ligt, voelt de zachte aanraking van Bartje ineens heel onvermijdelijk en onafwendbaar aan.
Op de televisie vangen de Eskimoos met een speer een walrus die het in grootste deel van hun voedingsbehoeften voorziet. De documentaire is gefilmd in Canada waar de Eskimoos Inuit worden genoemd, realiseert Bart zich. Eskimo gezinnen slapen allemaal samen in het zelfde bed. Bart denkt erover hoe ze allemaal warm tegen elkaar kruipen, misschien zou hijzelf dan tegen zijn Moeder aan liggen. En wat als zijn Vader op walrusjacht was en aan de noordpool stond er een sneeuwstorm en zijn Moeder had het koud? Je zou dan je arm over haar heen moeten leggen en jezelf dicht tegen haar aan trekken. Haar borsten zouden satijnzacht zijn omdat Eskimo’s heel veel walvisspek eten. Samen met je Moeder zou je luisteren naar het huilen van de sneeuwstorm. Wrijven zij werkelijk met hun neuzen tegen elkaar voor zij gaan slapen?
Bart mist het stukje over “Hun speren wijzen op een generaties lange aanpassing aan het leven op de noordpool” om een meer directe reden dan zijn speculaties over de winternachten in een Iglo. Zijn hand glijdt over zijn Moeders nachtpon, dicht bij de bovenkant. Door haar grote borsten gaat het spleetje in haar nachtpon een beetje open.
Zij mist ook de informatie over de Eskimo speren, omdat ze haar houding doelbewust iets verandert, zodat het spleetje nog wat verder opengaat. De draai van Bartje’s hoofd vertelt haar, dat hij probeert naar binnen te kijken. Het is leuk om te denken aan avontuur. Het is een geruststellende gedachte omdat alles in Duinrell veilig is, zelfs de Ruimteraket. Het is leuk om te denken aan avontuur, het doet er niet toe welk avontuur als het maar spannend is.
Bartje en zij speelden vroeger ook al allerlei fantasie spelletjes. Wat zullen we vanavond eten? En Bart zou zijn hand opsteken en zeggen: “Hier heb ik nog vijf lekkere worstjes voor je!” en zij zou zeggen, “Oh wat heerlijk, stop er maar vlug in mijn mond!” Zij hoeft nu alleen maar te fantaseren dat Bart een paar jaar ouder is, 16 of zo, en wie zegt dat volwassenen niet mogen fanstaseren? Fantaseren is goed voor de geestelijke gezondheid van een vrouw, heeft ze vandaag nog gelezen in de Libelle, gekocht bij de ingang. Zij koopt niet elk nummer, alleen maar af een toe, hoofdzakelijk voor de recepten.
Wanneer zij eindelijk klaar is met goed te gaan liggen, wint haar zucht naar avontuur het toch. Wat is er eigenlijk verkeerd aan, om een beetje opgewonden te raken? Het is alleen maar een spel, net zoals die zeehondenmoeder, zo ziet zij het. Zij pakt zachtjes zijn hand en legt hem op haar borsten. Als hij dit niet wil, denkt ze, dan zou hij er vandaag niet zo vaak tegenaan geduwd hebben.
Zij voelt dat de hand van haar zoon wel heel gemakkelijk meegeeft. Haar hand ligt nog steeds op die van Bartje. Wel, het is misschien geen meewerken in zoverre dat hij geen initiatief neemt om haar borst verder te betasten, maar in elk geval is het ook geen tegenwerking, in zoverre dat hij zijn hand niet terugtrekt. Moeders zijn immers heel bang om afgewezen te worden.
Zij legt zijn hand boven op het spleetje. Zijn wijsvinger raakt de bolling van haar blote borstvlees aan. Haar hand rust licht op die van hem, en sluit hem op, niet met spierkracht, maar met een onzichtbare energie. Zij fantaseert dat ze hem zou kunnen vragen: “Voel je wel hoe zacht mijn borsten zijn?” en dat hij dan zou zeggen, “O ja, wat voelen ze heerlijk zacht aan!”
Terwijl zij haar ogen sluit, toont TV een luchtopname van land en water. Van bovenaf, verklaart de commentator, kan men individuen zien van vele soorten, die elk hun dagelijks doelen nastreven. Van dichtbij kijkend (de camera laat een witte vogel zien die op het gewei van een Amerikaanse eland meerijdt), functioneert de levensgemeenschap binnen de poolcircel als één geheel, als één doelgerichte eenheid. Zij haalt haar hand nu weg, en laat het helemaal aan hem over om hier op dit bed ook een dergelijke eenheid te ontdekken.
Bart voelt de erotische aanmoediging van zijn Moeder, maar hij aarzelt. Hij probeert zich te concentreren op het programma voor morgen. Ze zijn vandaag niet eens in de Zeeslag geweest; hij heeft wel de kanonnen van het oorlogsschip gehoord. Bart weet dat het Spaanse oorlogsschip tweemaal dagelijks tot zinken wordt gebracht in een prachtig schouwspel van rook en geplons.
Maar hij voelt ook haar grote boezem regelmatig op en neer bewegen, net zoals toen zij naar de bungalow liepen. Hij weet zeker dat Moeder het toen ook voelde, door de manier waarop zij precies in omgekeerde richting slingerde. Hij is blij dat zij nu kennelijk is ingedommeld, zodat zij niet merkt waar zijn hand nu ligt. Maar het is wel een stap achteruit. Vandaag overdag kon hij met zijn arm stevig tegen haar borsten wrijven, nu is er maar een hele zachte aanraking. Maar overdag leek zij de baas te zijn, zij bepaalde hoever hij mocht gaan. Nu lijkt zij weerloos, als een bloem die hij zou kunnen plukken. Nee niet plukken, voorzichtig vastpakken en aan ruiken.
De open knoopjes, binnen het bereik van zijn vinger, trekken hem aan als een magneet. Zij zal er toch niets van merken? Hij is net als zijn Moeder, hij kan zichzelf moeilijk voor de gek houden. Hij heeft zich vaak zijn Moeder in haar bed voorgesteld, en wat zij en Papa daar dan samen doen. In vergelijking daarmee, denkt hij, betekent het aanraken van haar borsten waarschijnlijk niets voor haar. Zou zij hem haar borsten, voor één keertje doelbewust, en dus niet zogenaamd per ongeluk, aan laten raken? Wat als zij het verder vertelde? Maar hij denkt dat zij dat niet zou doen.
Hij trekt de spleet in haar nachtpon een paar centimeter verder open, terwijl hij alleen zijn vinger beweegt. Geen reactie. Hij doet het opnieuw, en dit keer glijdt het flanel strak genoeg om haar tepel te benadrukken. Deze lijkt ineens heel dicht bij de spleet. Hij trekt nog een klein beetje verder. Als zij beweegt, zal hij meteen ophouden. Hij trekt de spleet naar de tepel toe, die solitair rechtop staat, onder het verschuivende flanel.
Moeder doet nu alsof ze in een diepe slaap gevallen is. Hij heeft geen excuus paraat, voor als ze wakker zou worden, maar dat is ook niet meer nodig. Zij begint met opzet steeds te dieper en regelmatiger ademen, haar borsten gaan langzaam op en neer. Zij ligt onbeweeglijk terwijl ze heel voorzichtig wordt betast, en ze begrijpt best dat hij het nodig heeft dat zij blijft doorslapen. Wat, als hij zou beseffen dat haar slaap voorgewend was? Het blijft allemaal een kwestie van tact.
Uiteindelijk ontbloot hij de rechtopstaande tepel, slechts verlicht door het flikkerend schijnsel van de TV. De ronde bult die hij vanmiddag gevoeld heeft was haar stevige tepelhof, realiseert Bart zich nu, hoewel hij dat woord nog niet kent. Hij was eigenlijk niet van plan om haar nachtpon zover open te trekken, maar het gebeurde vanzelf. Hij had gedacht haar tepel donkerder zou zijn. Erotische gedachten neigen altijd naar donkerder.
Één voor één opent hij nu voorzichtig de overige knopen. Bij het losknopen van elke knoop voelt zij een arctisch briesje over haar gevoelige huid. Zij geniet van het heerlijke langzame tempo. Terwijl haar borst langzamerhand helemaal te voorschijn komt, is zij er zeker van dat hij haar borst zal gaan strelen, maar hijzelf weet het nog niet. Als hij eindelijk ook de laatste knoop los heeft gemaakt, slaat hij haar nachtpon langzaam open.
Omdat haar ogen gesloten zijn, is zij er niet zeker van, maar ze stelt zich voor dat zijn hand nu naar haar borst beweegt. Als hij haar tepel eindelijk aanraakt met een vingertop, rilt zij spontaan met haar schouders. Hij bevriest meteen, maar gaat even later toch weer door met zijn aanrakingen. Dit keer weet zij haar reactie te onderdrukken. Meer vingers komen erbij, om uiteindelijk een gehele hand te maken, twee vingers betasten haar tepel, die zo hard is als een eikel. De hand streelt alles wat zichtbaar is, en glijdt dan langzaam in haar nachtpon om haar nog niet aan het licht gebrachte borst ook te betasten.
Zij registreert een groot verschil tussen verticaal en horizontaal te zijn. Toen ze gestreeld werd in rechtopstaande houding, voelde zij zich ouder en verantwoordelijk. Maar nu zij hier ligt, voelt zij zich juist jong en erotisch, ze vergeet de twijfelingen van haar gezond verstand, en ze verlangt er hevig naar dat hij haar beide borsten zal ontbloten en ze stevig vast zal grijpen.
Hij werkt zijn Moeders nachtpon uit de weg, naar haar schouders. Haar beide grote borsten herinneren hem aan twee hoofdkussens. Zij zakken wat zijwaarts uit, als overrijpe meloenen die aan de buitenkant een beetje hoger zijn dan in het midden waar het steeltje zit.
Door het succes verliest Bart zijn terughoudendheid, waarvan een veertienjarige jongeling toch al niet teveel heeft. Zijn Moeder uitkleden gaat veel verder dan de vrijheden die zij hem in het pretpark toestond. Wat er nu gebeurt, realiseert hij zich, is helemaal zijn eigen keuze. Hoewel hij het nog niet weet, is hij op weg naar zijn eerste verovering.
Alles is veilig, stelt hij zichzelf gerust. Als zij zich beweegt, kan hij doen alsof hij slaapt. Zij zal denken dat die knopen vanzelf los zijn gegaan. Knopen van nachtponnen gaan heel gemakkelijk los, heeft hij al gemerkt.
Hij trekt het laken alvast over zijn benen, alleen voor het geval dat. Bart heeft een erectie, natuurlijk, maar niet opzettelijk. Zelfs nu hij voor het eerst zijn wil uitoefent op een vrouw, blijft de volledige seksuele gemeenschap nog een geheim voor later, misschien voor als hij zestien is. Maar hij heeft nog nooit een blote borst gevoeld, en hij vindt het helemaal niet erg om de borst van zijn Moeder als leermiddel te hebben. In tegenstelling tot meisjes van zijn eigen leeftijd zijn de borsten van zijn Moeder tenminste de moeite van het betasten waard.
Hij masseert haar borst nu wat steviger, rolt met haar tepel en bestudeert gretig de respons van haar vlees. Zelfs in haar slaap, merkt hij, synchroniseren haar borstpieren zich met het ritme van zijn manipulaties. Als zij wakker wordt, zal hij wel een smoes bedenken, hoopt hij. Doen alsof hij slaapt zou nu niet meer werken. Maar hij is er wel vrij zeker van dat zij het niet tegen Papa zou vertellen. Die zekerheid is onstaan toen zij hem opnieuw meetrok in het spookhuis en is nog verder bekrachtigd toen hun knieen elkaar raakten onder de tafel in het restaurant. Hij voelt zich veilig.
De hoek waaronder haar knie tegen hem aanligt, maakt dat hij het laken niet goed kan pakken. Haar druk tegen hem maakt dat hij zich sterker gaat voelen, en hij trekt wat harder. Zij tilt haar dij wat op, net genoeg om de wrijving van zijn manoeuvre wat te verhogen, niet helemaal ongelijk aan de instinctieve uitnodiging van een hinde die zich aanvlijdt tegen een dominant mannelijk hert. En zoals bij alle zoogdieren, is er ook bij haar sprake van geurvorming.
Zij voelt haar weerstand smelten. Zich helemaal stil houden is niet meer mogelijk. Zij voelt dat haar lichaam smeekt om de afronding, en niet genoeg heeft aan alleen de inleidende details. Als zij de wilskracht had om zich helemaal passief te houden, zou zij wel benieuwd zijn of zij toch klaar zou kunnen komen. Zij is daar tamelijk zeker van, maar zij heeft de discipline niet om geheel passief te kunnen genieten. Zij functioneren nu al als één geheel, als “één doelmatige eenheid” zoals de TV straks zei.
Via hun aanrakingen, geuren en gedachten, communiceren Moeder en zoon meer dan zij zich realiseren. Gedachtenspelletjes werken het best tussen spelers die een grote genetische overeenkomst hebben.
Zij glimlacht alsof ze langzaam wakker wordt, en ze ziet twee parende ijsberen op de TV, terwijl haar minnaar-in-spe ziet dat haar ogen open zijn gegaan. Grote witte beren, die geen natuurlijke vijanden hebben, doen precies wat zij willen en wanneer zij het willen.
Zij drukt op de afstandbediening. Het geluid van de “Zomer aan de Noordpool” wordt ineens harder, omdat Moeder nooit zo goed met die mechanische dingen is.
Het is Bart die op de knop “Uit” drukt.
Het is nu aardedonker. Bart pakte een borst van zijn Moeder en tilt hem voorzichtig op. Haar borst is zwaar, warm en zacht. Voorzichtig beweegt hij zijn mond naar haar tepel en zuigt er voorzichtig op, en is verrast door de rimpelige stijfheid die plotseling zijn hele mond vult. Hij zuigt iets harder, en beweegt gretig mijn zijn neus tegen haar borst heen en weer. Hij voel haar lichaam zich ontspannen terwijl zij kreunt en op haar rug gaat liggen.
“Wat heerlijk, Bart,” fluistert zij, kust hem op zijn voorhoofd en strijkt speels met haar vingers door zijn haar. Hij zuigt gretig aan de borst van zijn Moeder, en zij drukt stevig zijn hoofd aan haar borst en spreidt haar benen onwillekeurig.
“Oh, mijn Bartje” fluisterde zij zachtjes. Zij trekt hem voorzichtig bovenop zich, en haar dijen klemmen zich rondom de benen van Bart.
De penis van Bart klopt hevig. Onwillekeurig begint hij ermee tussen de brede dijen van zijn Moeder te wrijven. Hij vindt het ritme, en blijft intussen op de tepel van zijn Moeder zuigen. Hij probeert de tepel met zijn tong te strelen. Als zijn tong haar tepel licht raakt, voelt hij hoe er elektrische vonken overspringen van zijn lichaam naar dat van zijn Moeder. Hij speelt met haar tepel, en het lichaam van zijn Moeder begint met hem mee te bewegen. Hij kan haar vochtigheid door haar slipje en door zijn pyjamabroek heen voelen. Het lichaam van zijn Moeder trilt terwijl zij zachtjes kreunt.
Bart’s erectie drukt tegen het kruis van zijn Moeder, alleen zijn pyjamabroek en haar slipje zitten ertussen. Bart pakt de tweede borst en begint op die tepel te zuigen. Zij schijnt er niet op te letten, terwijl zij nu beiden ritmisch tegen elkaar in bewegen. Moeder is vertederd door haar zoon. Wat is hij subtiel en hij is ook zoveel lichter dan haar man. Trots realiseert ze zich dat dit zijn eerste seksuele ervaring met een vrouw moet zijn. Trots is ze ook op de afmetingen van zijn erectie, die ze zo goed tussen haar benen kan voelen. Goed trouwens, dat ze haar slipje nog aanheeft, want over condooms zou ze nu echt niet durven te beginnen. Trouwens die heeft haar echtgenoot altijd bij zich, en zij zou niet weten hoe ze die dingen moest gebruiken, ze is altijd zo onhandig met die technische dingen.
Dan voelt ze plotseling Bartje’s hand tussen haar benen gaan. Hij pakt de band van haar slipje en probeert het naar beneden te duwen. Geschrokken grijpt Moeder zijn hand en houdt hem tegen. Bart schrikt en denkt dat hij te ver is gegaan, en hij wil zich beschaamd van haar afrollen. Zij voelt zijn geschrokken reactie en realiseert zich onmiddelijk haar tactloosheid, hoe kon ze zo stom zijn? Ze beseft meteen hoe kwetsbaar zijn tere jongensziel nog is, ze zou hem een jarenlang trauma en een seksueel minderwaardigheidscomplex kunnen bezorgen. Bovendien is hij pas veertien, en hij is nog helemaal niet seksueel rijp, dat duurt misschien nog jaren. Hij weet nog niet eens wat penetratie is, denkt ze en ze trekt hem dus vlug weer boven op haar.
“Oh kom hier, Bartje, mijn lieverd, kom lekker boven op me liggen!” Ze knuffelt hem en haar zachte dijen wrijven tegen hem aan. Hij drukt zich weer tegen het lichaam van zijn Moeder. Zijn stijve penis is intussen uit de gulp zijn pyjamabroek naar buiten gegleden en drukt nu tegen de satijnen slip van zijn Moeder. Zijn penis, die een eigen wil lijkt te hebben, prikt tussen de dijen van zijn Moeder en probeert om de toegang te vinden tot het vochtige geheim onder haar slipje. Hij duwt en duwt, maar zijn penis gaat niet verder naar binnen dan een centimeter!
Aangemoedigd door zijn Moeders gekreun, reikt hij heel voorzichtig opnieuw naar beneden, en voelt het slipje waar zijn penis tegenaan drukt. Hij is bang om weer gestopt te worden, maar zijn Moeder biedt geen weerstand meer. Langzaam trekt hij het elastiek van haar pijpje opzij, klaar om zijn hand terug te trekken als zijn Moeder het minste verzet zal tonen, maar dit keer zij zet haar zachte gekreun voort, het lijkt wel alsof ze er niets meer merkt. Hij duwt zijn penis in het slipje van zijn Moeder. Het elastiek knelt wel, maar dat is geen onplezierige sensatie. De punt van zijn penis raakt de schaamlippen van zijn Moeder. Het is daar kletsnat, een warme gloed straalt van haar af.
Hij pauzeert een ogenblik, en Moeder vraagt zich af of zij hier wel mee door zal gaan. Mag zij dit wel laten gebeuren? Is Bartje er wel aan toe? Hij bijt heel zachtjes in haar tepel, zij kreunt zacht en met een diepe zucht sluit zij haar benen instinctief rondom hem. Bart is er niet zeker van of dit een aanmoediging is, of dat zijn Moeder nog steeds niet gemerkt heeft wat hij aan het doen is. Maar Bart kan nu niet meer stoppen. Hij gloeit koortsachtig, en de zweetdruppels parelen op zijn voorhoofd.
Bart duwt zachtjes verder, en zijn Moeder voelt het puntje van zijn jongenspenis langzaam in haar vagina glijden. Het gaat heel gemakkelijk, en toch is dit een daad die voor altijd haar relatie met hem zal veranderen. Wat zij allemaal tot nu toe gedaan hebben, was onschuldig. Zij wilde alleen maar dat hij wat ervaring zou opdoen met het vrouwelijk geslacht. En dat zij beiden er wat plezier aan beleefden, dan was het toch geen schande? Ondanks hun opwindende spelletjes, handelde zij tot nu toe nog steeds als Moeder met haar zoon. Nu, met het toelaten van deze handeling, heeft zij een grens overschreden. Zij zal het nooit meer ongedaan kunnen maken, maar zij is er ook niet zeker van of zij het wel ongedaan zou willen maken.
Hij pauzeert. Maar dan reikt Moeder achter hem en pakt zijn billen vast. Haar hoofd gaat naar achteren, haar rug wordt hol en ineens glijdt Bart’s piemel naar binnen als een warm mes in een pakje boter. Haar gevoel is onbeschrijfelijk, het is alsof zijn penis haar lichaam liefdevol helemaal opvult, tot aan het topje van haar hersenen.
“Oh, Bart. Oh, mijn jongen...”
Bart begint langzaam te bewegen. Hij beweegt zijn bekken en zijn penis glijdt moeiteloos op en neer in de warme vagina van zijn Moeder. Zijn oorsprong. Zijn bron. Het voelt als de hemel. Hij zou zich beschaamd en pervers hebben moeten voelden, maar het voelt heel natuurlijk om de liefde te bedrijven met deze mooie vrouw, die hem gebaard heeft.
Hij trekt zich voorzichtig terug en duwt opnieuw naar binnen. De wrijving zet zijn lendenen in brand. Hij weet dat zijn Moeder hetzelfde moet voelen omdat zij met haar heupen zijn bewegingen ondersteunt. Is dit nu echt neuken? In zijn zelfstudie over het onderwerp heeft hij veel over allerlei problemen met seks gelezen. Sex had hem hopeloos ingewikkeld geleken, maar niets blijkt meer natuurlijk te zijn voor Bart, dan om seksuele gemeenschap te hebben met zijn Moeder..
“Oh Bartje...” kreunt zijn Moeder weer. Bart voelt haar heftige lichamelijke reacties.
Bart heft zijn lichaam op en kust zijn Moeder. Hij kan haar blote borsten voelen, die tegen zijn borst drukken. Zijn Moeder beantwoordt zijn kussen, en spoedig kronkelden hun tongen om elkaar heen. Moeder en zoon omhelzen elkaar innig en kussen elkaar diep terwijl ze hun heupen tegen elkaar persen.
Er is geen licht, er is geen klok, er is geen tijd, er is geen plaats. Hier zijn slechts Moeder en Bart, samen verenigd, zachtjes bewegend, een eeuwig hier en nu.
Moeder begint hoorbaar te hijgen, alsof zij aan het hardlopen is. De bewegingen van haar heupen worden schokkerig en heftig. Bart probeert zo diep mogelijk in haar te komen, en hij voelt zijn orgasme naderen. Plotseling houdt Moeder haar heupen met grote kracht stijf tegen hem aan en begint spastisch te schokken, op vrijwel dezelfde manier als zijn kloppende penis, terwijl ook Bart hevig klaarkomt.
De gespierde binnenwand van haar vagina grijpt zijn kleine penis vast en begint er spastisch aan te melken. Het voelt alsof er een reusachtige kracht in haar lichaam komt en de controle overneemt. Bart buigt zijn hoofd achterover, zijn onderbuik zo stevig tegen haar drukkend als hij kan, zo diep als hij kan in haar duwend, zijn hele ziel en zaligheid baant zich een weg door zijn kloppende penis. Worstelend met een allesverzengend orgasme, begint zijn Moeder nu onbeheerst te schreeuwen, zich niet meer afvragend of zij hierdoor de gang van zaken nog zou kunnen bederven.
“Moeder!” probeert hij haar nog te waarschuwen. Maar het is al te laat. Hij komt klaar in een hevige uitbarsting, hij ejaculeert golf na golf van sperma diep in zijn Moeders vagina.
“Oh, Bartje!” Zijn Moeder klemt haar benen rondom hem, en perst haar heupen naar voren tegen hem aan. “Bart!” Haar schreeuwen gaat langzaam over in een zacht gekreun.
“Ooh,” zucht Moeder. “Ooooooooooh. Ooh, oh, oh.” Bart voelt hoe het lichaam van zijn Moeder zich ontspant. Hij probeert van zijn Moeder af te klimmen maar zij trekt hem terug boven op zich. Zij liggen allebei stil. Bart kan de snelle hartslag van zijn Moeder voelen, die langzaam weer normaal wordt. Uiteindelijk rolt hij van haar af en gaat dicht naast haar liggen. Moeder gaat rechtop zitten en knoopt haar nachtpon dicht.
Even later horen zij gestommel aan de deur. Het zijn Sanne en Papa die uit de film terugkomen, alle lichten zijn al uit en de deur is al op de ketting. Het kost Moeder wel wat even wat tijd om uit haar bed te komen, en de deur open te doen. Ze vraagt naar de 3D-show en ze vertelt dat Bart en zijzelf een leuk TV programma over ijsberen hebben gezien voor ze gingen slapen. Die ijsberen is het enige van de film dat zij zich nog herinnert.
Aan de andere kant van het tweepersoonsbed dat zij met haar broer deelt, kan Sanne voelen dat Bart ligt te rillen tussen de lakens. Die schijtlaars is maar een keer in de Ruimteraket geweest, schimpt zij. Zij is er wel drie keer in geweest, en zij is pas twaalf. Papa neemt een douche en komt dan naast Moeder liggen, hij doet het licht uit.
Lang ligt Moeder nog te piekeren over deze dag. Wat als Bartje misschien toch al vruchtbaar zaad heeft? Ze heeft wel duidelijk iets warms in haar vagina voelen spuiten. Ze voelt nog eens tussen haar benen. Ja, het lekt daar behoorlijk. Het is ook nog eens precies de meest gevaarlijke tijd van de maand. Wat als ze zwanger is geworden? Hoe kan ze dat ooit aan haar man uitleggen?
Rond drie uur in de ochtend wordt Papa wakker, hij heeft een sterke aandrang om te plassen en daarna kruipt hij achter Moeder en legt zijn arm om haar warme lichaam. Hij houdt ervan haar grote borsten aan te raken wanneer haar lichaam warm en zwaar is van de slaap, en hij kan het niet helpen dat zijn rechterhand daarna als vanzelf onder haar nachtpon zakt om haar zachte, ronde buik te voelen. Na een poosje voelt hij haar vagina met zijn hand. God, wat is zij daar nat! Dan begint zij zich te bewegen, zacht kreunend, alsof ze droomt in haar slaap. Hij slaagt erin om ongemerkt haar slipje naar beneden te trekken, haar naakte billen liggen nu tegen zijn liezen gedrukt.
Zij brengt haar lippen naar zijn oor en fluistert: “Erik, als je heel zachtjes doet, mag je er wel even in zonder condoom, maar niet klaarkomen hoor, en geen geluid maken!” Hij snapt haar idee, want om nu een condoom te gaan zoeken, zou zeker de kinderen wakker maken. Hij is wel een beetje verbaasd, want anders mag hij nooit zonder condoom, zij vindt het gezin nu wel groot genoeg. Maar kennelijk is ze opgewonden van de vreemde omgeving, en hijzelf raakt er ook opgewonden van.
„OK, ik zal voorzichtig zijn!” fluistert hij in haar oor. En hij begint kleine omcirkelende bewegingen rondom haar clitoris te maken, en dompelt een vinger in haar vagina om er wat sap uit te halen, en daarmee zijn opgezwollen eikel nat te maken. Geluidloos duwt hij zijn grote piemel in haar hete baby-oven, waarna zijn hand weer om haar heupen glijdt en haar clitoris streelt. Alles is zo kletsnat daar beneden, haar opgezwollen schaamlippen, haar schaamhaar en de binnenkant van haar dijen. Hij denkt dat het komt door die vreemde omgeving en doordat ze absoluut geen lawaai mogen maken!
Zij legt haar rechterhand bovenop zijn hand, en signaleert dat hij een beetje meer druk op zijn bewegende vinger moet zetten. Tezelfdertijd begint zij met kleine ritmische samentrekkingen van haar kut, zijn piemel te masseren op een heerlijke manier. Hij vraagt zich bezorgd af wat er zal gebeuren wanneer zij haar orgasme krijgt, want normaal is zij behoorlijk lawaaierig wanneer dat gebeurt. Hij voelt haar clitoris hard worden en zich oprichten, en weet dat het ogenblik nu dichtbij is. Hij maakt zijn bewegingen meer algemeen, niet meer uitsluitend meer mikkend op haar clitoris.
En dan komt ze klaar. Een hevige samentrekking in haar kut vertelt hem dat haar orgasme is begonnen. Zij duwt haar billen hard tegen hem aan en simuleert een hoestbui, terwijl haar kut zich om zijn lul zo heerlijk samenkrampt, dat hij zijn eigen orgasme heel plotseling op voelt komen. Hij is ontzettend opgewonden en met ingehouden adem laat hij zijn reusachtige lading sperma in haar leeglopen, hij durft zelfs niet te ademen gedurende de 30 seconden dat het duurt. Dan denkt hij pas aan de condooms in zijn broekzak, en hij vloekt binnensmonds. Maar het is al te laat, hij zal moeten afwachten wat ervan komt.
Nog een poosje blijven ze in deze positie liggen en zodra zijn slap geworden piemel uit haar natte kut valt, trekt zij meteen haar slipje omhoog. Ze vlijdt zich tevreden tegen hem aan, brengt haar lippen dicht bij zijn oor en fluistert: „Erik, ik houd zo van je, dit was de beste keer ooit.”
Als Sanne dertien wordt, zal zij een nieuw broertje krijgen, maar wie daarvan de vader is, dat weet alleen Moeder.
