DEEL 10 - De volgende ochtend lag er weer eens een grote envelop in haar brievenbus. Esther rende naar boven en ritste hem open. Eén foto zat er in, en een begeleidende brief. Terwijl ze aan haar nu toch echt jeukende venusheuvelstoppeltjes krabde, las ze: "Lieve Esther. Je hebt geen idee hoe we genoten hebben van je creatieve en esthetische foto's. Vooral je schilderwerk was zeer interessant. Wel moeten we nog een beetje werken aan je smerige taal, want wat je uiteindelijk opgeschreven had leek ons nogal onschuldig. Misschien moeten we eens een definitieve tekst bedenken, die we dan over je schaamheuvel laten tatoeëren. Het gebruik van de vijf kaarsen daarentegen vonden we allemaal wel weer erg geïnspireerd, hoewel misschien een beetje opschepperig. De stemming zat er snel in, zoals je kunt zien aan de meegestuurde foto. Ik heb één van de detailstudies die mijn clubgenoot afgelopen dinsdag bij je gemaakt heeft op A2-formaat afgedrukt, ingelijst en als pièce-de-resistence in de feestruimte opgehangen. Daarbij heb ik mijn vrienden desgevraagd verteld dat je een buurvrouw bent die zo vriendelijk is haar medewerking te verlenen aan een paar van onze olijke spelletjes en experimenten. Er was veel belangstelling voor je adres, moet ik zeggen. Misschien dat je dezer dagen nog eens bezoek krijgt. Iedereen was het erover eens dat je prachtige, kaalgeschoren kutje een juweel is dat zoveel mogelijk getoond moet worden aan de hele wereld. Ik neem aan dat het daar beneden nu allemaal niet zo glad meer is dus is het fijn dat we de foto's hebben. Ik bel later vandaag nog. Donatien." Esther greep de foto en begon hem te bestuderen. Niet te missen was een grote, aluminium lijst met een passe-partout en een kolossaal uitvergrote afbeelding van haar vagina, die boven een zwarte, lederen bank aan de muur hing. Op de bank zat een elegant geklede vrouw, wier hoofd onherkenbaar was door de elleboog van een man die, champagne in de ene, een sigaartje in de andere hand, de prent aan het bewonderen was. Er stonden meer mensen om de foto heen, allemaal met de rug naar de camera. Ze droegen nette vrijetijdskleding en hadden zonder uitzondering alleen maar aandacht voor de opengesperde vagina van Esther. Eén vrouw met kort haar stond tussen de mannen in en strekte de rechterhand uit in een betogend gebaar. Ook van haar was slechts het achterhoofd zichtbaar. De foto gaf verder niets prijs omtrent de kamer. Links en rechts hield de muur aan. Er waren geen deuren of ramen te zien, noch andere meubelen dan de lederen bank en de hoek van een glazen salontafel. Esther ging naar haar folder met de webcamfoto's. Als deze cocktailparty bij Donatien thuis gehouden was, zou ze een verhoogde activiteit op de galerij moeten constateren vanaf ongeveer... vier uur? Ze besloot het safe te spelen en alle foto's snel door te nemen, en pas bij de oogst vanaf half vier wat aandachtiger te checken. Het was eigenlijk al vrij snel raak. Hier en daar verschenen groepjes of individuele mensen die allemaal over dezelfde, de elfde verdieping liepen. Het waren er aanmerkelijk meer dan de vorige dag. De meeste foto's toonden mensen die onderweg waren, maar twee waren precies zo getimed dat Esther figuren kon onderscheiden die duidelijk bij een deur stonden te wachten om binnengelaten te worden. Welk huisnummer was dat? Met enige moeite onderscheidde ze 1124. Wie woonde daar? Esther raadpleegde haar documentatie. Een zekere Gonzalez-Lopez. Eén van de buitenlandse namen waar ze bij haar eerdere Google-acties helemaal geen donder mee was opgeschoten. Erg veel meer kon ze op dat moment niet met haar kennis doen. Geen van de personen op de foto kon ze "matchen" met iemand op de balustrade. Het leek haar nog te vroeg om opgewonden naar de overkant te rennen. Maar dat het net zich langzaam om Donatien aan het sluiten was, zoveel was wel zeker. Esther was apetrots op zichzelf, een assertieve, handige en intelligente vrouw, dat was ze. Donatien zou nog wat meemaken! Ze kroop onder het gordijn en draaide de webcam een beetje bij zodat hij precies op nummer 1124 gericht stond. Ze zoomde in tot bijna maximum en veranderde de pauzetijd van vijftien in zes seconden. Zo zou ze tien foto's per minuut krijgen, zeshonderd per uur. Om te voorkomen dat haar harde schijf te snel volliep, sloot ze een grote externe schijf aan op de laptop. Daar kon voor een paar weken aan materiaal op. Veel meer kon Esther op dat moment niet meer doen, dus besloot ze naar de supermarkt te gaan. Het was nog steeds niet echt zonnig, ook al regende het niet meer. Esther trok juist een regenjas aan, toen de telefoon ging. Donatien was een beetje kortaf. 'Ik wil dat je om twaalf uur tot mijn beschikking staat. Doe vanochtend wat je wil, zorg dat je op tijd thuis bent.' Esther moest de neiging onderdrukken om 'Ja mams' te zeggen. De ochtend sukkelde een beetje voorbij. In de loop van de ochtend brak de zon bleekjes door. Omdat de nu werkelijk links en rechts opkomende stoppeltjes een irritante jeuk veroorzaakten, liep Esther lekker rond zonder slipje. Ze verheugde zich erop dat alles weer zo glad zou zijn als babybilletjes. Nog een paar daagjes wachten! Ze was om half twaalf thuis met alle boodschappen en had nog net tijd om een kopje koffie te drinken en internet even op te starten. "Gonzalez-Lopez" leverde in eerste instantie helemaal niets op. Zoekacties met die naam in combinatie met termen als "erotic", "de Sade", "BDSM" of "Master" liepen allemaal op niets uit. Pas bij een combinatie met het adres was het raak, zij het op een intens teleurstellende manier. "Ongemeubileerde woonruimte te huur voor zes, twaalf of achttien maanden." 'Aha,' dacht Esther, 'dat weten we dan ook weer.' Potentiële huurders konden inlichtingen krijgen via een 06-nummer, dat Esther direct noteerde. Iets voor twaalf uur ging haar telefoontje. Donatien was kortaf: 'kleed je helemaal uit, smeer je kittelaar en je schaamlippen grondig in met een gezonde hoeveelheid Play O, trek dan een regenjas aan. Verder niets. Stap in de auto en rijd naar...' Hij noemde een plaats in Gelderland. 'Onderweg krijg je nieuwe instructies.' Naakt stond Esther met het flesje stimulerende gel in haar handen. Het spul was zo sterk dat ze er een beetje bang van geworden was. Ze verzamelde een "gezonde hoeveelheid" op wijs- en middelvinger, wreef het met haar duim een beetje uit, zette zich op de rand van het bed en ging haar arme geslacht te lijf. Ze sloeg bijna knock-out van het effect. Eerst ijskoud, daarna gloeiend heet en broeierig hapte haar kut naar adem. Het was bijna een erotisch equivalent van het nemen van een hap wasabi. Ze pakte haar spullen bij elkaar, gooide alles in een tas, trok de dunne regenjas aan over haar naakte, opgewonden lijf en liep de galerij op. In de lift kronkelde ze van de prikkeling. Ze kneep haar dijen tegen elkaar en heupwiegde op de allesdoordringende, pulserende geilheid van haar clitoris, die zo in brand stond als nooit tevoren. Het was eigenlijk levensgevaarlijk om in die toestand over de snelweg te rijden, maar Esther dorst niet af te wijken van Donatiens plan. Dus reed ze met het rustige vaartje van negentig op haar dooie gemakje door de Veluwe. De telefoon ging weer en nu was Donatien een stuk vriendelijker. 'De zon komt weer helemaal door. Misschien moet je er even uit, en wat door het bos gaan wandelen.' Esther kon de rest wel raden. 'Waar ben je nu?'vervolgde Donatien. Esther zocht naar oriëntatiepunten. 'Wat, daar pas? Lieve kind, wat rijd je langzaam. Maar goed, een kilometer of vijftien verderop is een parkeerterrein aan jouw kant. Stop daar. Trek je regenjas uit en wacht tot er iemand naar je toe komt. Misschien is dat een van mijn mensen. Doe alles wat hij zegt. Eén weifeling en ik zal je verschrikkelijk straffen.' Met bonzend hart reed Esther door. Een kleine tien minuten later doemde de afrit op aan de einder. Ze reed de parkeerplaats op en keek aandachtig om zich heen. Aan het verre eind stond een dubbele oplegger. Iets dichterbij waren een paar personenwagens geparkeerd, de meeste dicht bij het voetpad dat naar een loopbrug over de snelweg leidde. Aan de overkant van de snelweg stond iets dat een restaurant zou kunnen zijn. Esther trok haar regenjas uit en bleef naakt achter het stuur zitten wachten. Na wat een eeuwigheid leek opende het portier van één van de personenauto's verderop zich en een netjes geklede man stapte uit. Hij rekte zich even uit en liep toen kordaat op de auto van Esther af. Zij wilde zich zo klein mogelijk maken en zonk steeds dieper achter haar stuur weg. De man begon een beetje scheef te glimlachen toen hij Esthers nutteloze pogingen zag. Naast haar portier bleef hij staan. Hij gebaarde Esther dat ze de deur open moest maken. Ze deed wat haar opgedragen werd. 'Stap uit,' zei hij kortaf. Zijn stem was krachtig, zijn Nederlands accentloos en verzorgd. Esther herkende de stem niet. Terwijl ze vocht tegen een reflex om zich op te rollen en te verbergen, stapte ze met knikkende knieën en stokkende adem uit. Haar kutje brandde wel wat minder, maar de duizend miertjes die onder de huid woonden bewogen allemaal tegelijk. Nu stond ze oog in oog met een man die iets langer was dan zij. een knappe verschijning met een symmetrisch gezicht en een zweem van beginnend grijs in de slapen. Hij droeg een duur overhemd en dure schoenen. Hij had zijn horloge om zijn rechterpols, wat een beetje ongebruikelijk was. Misschien omdat hij anders wilde zijn dan de anderen? Zoveel middelbare mannen hadden daar last van. 'Geef me je jas en je tas.' Braaf deed Esther het. De man controleerde de inhoud en ritste toen de tas dicht. Hij sloeg het portier van Esthers auto dicht en sloot hem af. 'Blijf staan.' De man liep weg met Esthers spulletjes. Toen hij bij zijn eigen auto was aangekomen opende hij de kofferbak en gooide alles erin. Dicht. Op slot. Nu wenkte hij Esther naar zich toe. Tussen de parkeerplaats en de snelweg was een rij populieren, zodat niemand op de snelweg precies kon zien wat er op het parkeerterrein gebeurde. Het monotone geraas van passerend verkeer bracht Esther bijna in een trance. Ze zag geen enkele beweging in een van de andere geparkeerde auto's. Toen ze vlakbij de man stond, gebaarde hij haar te stoppen. Hij zei: 'Aan de overkant van de snelweg is nog zo'n parkeerplaats als deze. Daar staat een oud, geel bestelautootje. Daar ga je naar toe. Als je de achterbak van die auto opent, zul je kleren vinden en een voorwerp. Je stopt het voorwerp zo diep mogelijk in je, zodat het er met geen mogelijkheid uit kan vallen, en dan pas trek je de kleren aan. Vervolgens loop je door naar het wegrestaurant. Daar ga je op het terras zitten en bestel je een kop koffie.' Esther had de helft niet gehoord. Naar de overkant? Hoe dan? Toch niet...? 'Je ziet, er is een loopbrug. Ik stel voor dat je die neemt.' Naakt over een loopbrug die over de drukste vierbaansweg van Nederland gaat? Esther was zeer beslist: 'No way!' De man haalde zijn schouders op. 'Wat jij wilt. Ik rij gewoon weg en jij blijft hier achter. Er liggen kleren voor je klaar.' Hij knikte met het hoofd. 'Aan de overkant.' Esther staarde naar haar belager. 'Waarom doen jullie me dit allemaal aan? Laat me toch in vrede. Wat heb ik jullie ooit gedaan?' De man haalde weer zijn schouders op. 'Donatien zegt dat je hier verschrikkelijk op kickt. Laten we zeggen dat wij bezig zijn jou de ervaring van je leven te bezorgen. Eigenlijk zou je ons ervoor moeten betalen.' Hij stapte zonder nog iets te zeggen in zijn auto en reed weg. Esther rende naar de strook bomen tussen de parkeerplaats en de snelweg. Als ze laag bleef kon ze in ieder geval schuilend van boom naar boom weer naar haar auto sluipen. Maar wat had ze daar zonder sleutel nog te zoeken? Als ze de andere kant op zou sluipen, kwam ze onherroepelijk bij het voetpad terecht dat naar de loopbrug leidde. Ze ging in de aarde zitten en barstte in snikken uit. Haar naakte lijf schokte en het ringetje in haar tepel rolde obsceen komisch mee met haar wanhoop. Toen, als op bevel, trad Esthers levenreddende reflex weer in werking. Ze werd doodkalm. De paniek was voorbij, ze had zich neergelegd bij de situatie. Een intense kalmte kwam over haar. Rustig stond ze op en liep ze naar de trap van de loopbrug. Elegant met haar kont wiebelend beklom ze de brug. Ze was nog niet boven of de eerste claxons schalden reeds. Het hoofd gevuld met kosmische lichtheid schreed ze zelfverzekerd naar de overkant. Ze rende niet, ze sloop niet, ze paradeerde. Het wond haar nog op ook. Auto's minderden vaart, er werd getoeterd en gejuicht. Er werden rare bochten gemaakt en iemand stak zelfs van wild enthousiasme een voet uit het raam. Glimlachend liep Esther naar het midden van de eerste twee rijbanen. Ze greep de railing, zette de benen iets uit elkaar en bekeek het verkeer. Joelend zoefde de liefhebbers onder haar door. Ze liep verder, de middenberm over en stond even later de andere kant uit te kijken. Pal onder haar gebeurde bijna een ongeluk, maar de man wist zijn Opeltje nog juist te bedwingen. Met een serene glimlach wandelde Esther verder. Ze daalde de trap af en verdween achter de populieren van de tweede parkeerhaven. Omdat aan deze kant het wegrestaurant gevestigd was, was de parkeerplaats hier voller. Mensen keken om toen ze de naakte gestalte van Esther de trap zagen afdalen. Het gele bestelautootje stond prominent in zicht en Esther liet zich niet meer afleiden. Met haar volle borsten trots vooruit liep ze energiek naar de auto toe. Ze probeerde de achterklep, die prompt openging. Ze vond een doos met daarin een kort jurkje en een roze, plastic ei aan een koordje. Ze realiseerde zich dat ze nu niet alleen in haar blootje op een drukke parkeerplaats stond, maar ook nog eens met haar kont naar achteren. Dus sprong ze de bestelwagen in en trok ze de deur achter zich dicht. Dat ei, wat was daarmee? Ze begreep wel dat het een soort tril-ei moest zijn, maar kon geen aan- of uitknop vinden. Schouderophalend schoof ze het gevaarte in haar vagina. Na alles wat dat tedere orgaan in de afgelopen dagen te verstouwen had gehad, was dit bepaald een kleinigheid. Het koord stak een beetje uit haar kutje en Esther hoopte dat de jurk lang genoeg was om dat te verhullen, anders zou ze er misschien een knoop in moeten leggen. Maar het leek precies te passen. Wel zat de jurk vreselijk strak om haar borsten en haar tepels staken uit als potloodgummetjes. Desondanks voelde ze zicht weer enigszins gekleed toen ze de auto weer uitstapte. Haar kutje voelde vreemd en gevuld aan, maar niet bepaald verschrikkelijk vol. Het kostte geen enkele moeite om het ding binnen te houden. Ze wandelde naar het terras en ging zo zitten dat ze niemand inkijk bood. Ze hoorde achter zich al het gemompel wel, maar negeerde het: 'Dat is die vrouw die naakt over het bruggetje aan kwam wandelen alsof ze geen zorg in de wereld heeft.' Ze bestelde haar koffie en keek de vriendelijke ober diep in de ogen. Een lekker ding. Zuidelijke trekken. Een krullerig paardenstaartje. Goede armspieren. Ze kon zich voorstellen hoe ze hem in vroeger tijden zou hebben kunnen verleiden voor een gepassioneerde nacht. Geroutineerd zette hij even later de cappuccino neer en in het voorbijgaan speelde hij Esther nog een dikke knipoog toe. Ze had net het kopje aan haar lippen gezet toen in haar diepste binnenste een explosie van puur genot haar volledig van de wereld wegtilde. Alles in haar vagina begon te zoemen en te zingen door de meest onverwachte golven van seksuele extase. De helft van haar koffie ging over het tafeltje en wanhopig kneep ze haar dijen bij elkaar. Ze was meteen al op driekwart van een orgasme daar op het terras en hoopte dat ze zich een beetje kon beheersen als het zover zou zijn. Langzaam nam de vibratie echter af en na enige tijd resteerde een zacht basso continuo van plezierige, vriendelijke prikkeling. Esther loerde om zich heen of ze iemand met een doosje zag prutsen, want dit was natuurlijk een tril-ei met een draadloze afstandsbediening. Ze was nu totaal overgeleverd aan de luimen van iemand anders. Ze was een seksuele marionet geworden. Ze vroeg zich af wat het bereik was van een dergelijk speeltje, tien meter, dertig? Ze duwde behaagziek haar dijen tegen elkaar en heupwiegde in haar stoel om de bron van dit genot heen. Zo onopvallend als ze maar kon in haar positie zocht ze naar haar poppenspeler. Niemand was opzichtig met een zendertje bezig. Niemand fixeerde haar ook. De meeste mensen hielden wel in de gaten wat ze nu weer zou gaan uithalen, maar dat was niet zo vreemd. Ze was continu bezig geweest sde aandacht op zichzelf en haar seksualiteit te vestigen. Haar tepels stonden zo omhoog dat ze in een straal van vijftien meter niemand ontgaan konden zijn. Langzaam voelde Esther de vibratie van het ei weer toenemen. Het brandpunt van genot zat zo diep, zo in het binnenste van haar lijf. Ze kantelde haar bekken een beetje en legde haar rechterknie tegen de binnenkant van haar linkerdij. Half achterover hangend in haar stoel, klemde ze haar kiezen op elkaar. Ze was aan het shaken en de mensen keken om. Oh god! De ober kwam naar haar toe, knielde neer bij haar stoel en vroeg of het ging. 'Kan ik iets doen? Heeft u een epileptische aanval soms? Moet ik 112 bellen?' 'Nee grr. Het g-gaat wel,' hikte ze, ''k ben alleen een beetje duizelig van hmmmppf. Van een lange wand-wand...' Het vibreren nam plotseling weer af en Esther kwam weer bij haar positieven. 'Een beetje duizelig na een lange wandeling,' vervolgde ze, 'ik heb misschien een beetje tekort aan vocht. Zou je een glas water voor me kunnen halen?' Opgelucht dat het niets ernstigs was, stond de jongen op. Esther vroeg zich af wat hij werkelijk dacht. Het ei was weer in een stationaire stand aan het brommen. Esther vermoedde dat ze ondertussen een plasje aan het vormen was onder haar stoel, maar durfde niet te kijken. Toen de ober het glas water gebracht had, dat ze gulzig leegdronk, sloeg het ei zonder waarschuwing aan, meteen op de hoogste stand. Een diepe kreun bleef in haar keel steken en ze beet zo hard mogelijk op haar onderlip om geen lawaai te maken. Esther was van nature een luidruchtige minnares en haar orgasmen werden doorgaans in het rond geschreeuwd. Dat ze zich nu zo stil mogelijk moest houden droeg wezenlijk bij aan de intensiteit van de ervaring. Met haar persoonlijkheid, dat abstracte puntje in haar lichaam dat haar "ik" was, omcirkelde ze het ei. Esther concentreerde zich op haar g-spot om eindelijk tot het verlossend orgasme te komen. Haar knokkels waren wit van de verkrampte greep op de stoelleuningen. Haar dijen wilden om beurten omhoog, haar heupen probeerden te volgen. Dan dwong ze zichzelf weer terug in haar stoel. Nog even, nog heel even. Asjeblieft, Donatien, asjeblieft! Maar opnieuw, vlak voordat Esther haar hoogtepunt zou bereiken, nam de vibratie af en ging de storm in haar lijf met grote tegenzin liggen. Daar kwam de suave man van de eerste parkeerplaats aanlopen met Esthers jas over de arm en haar tas in de hand. 'Afrekenen,' zei hij toen hij bij haar tafeltje stond, 'je gaat naar huis.' Hij legde Esthers spullen op tafel, draaide zich om en liep weer weg. 'Dat kun je toch niet menen?' zei ze hard. Hij reageerde niet eens. 'Je moet me klaar laten...' Maar de man was buiten gehoorafstand. Esther rekende af, pakte haar spullen op en onder de ogen van tientallen verblufte mensen wankelde ze naar de loopbrug. 'Oh god,' dacht ze, 'laat me niet klaarkomen op die brug, laat me met rust.' Ze voelde onder het lopen de trilling in haar kut al weer langzaam toenemen, steeds feller ging het tekeer en al twee keer was Esther door de knieën gegaan tijden het beklimmen van de trap. 'Nee, nee!' zei ze hardop. Boven aangekomen, hield ze zich vast aan de railing. Dit was een heel andere Esther dan de zelfverzekerde, naakte vrouw van een uur eerder. Deze geklede vrouw wankelde voetje voor voetje, terwijl het diepste puntje van haar vagina tegen haar schreeuwde om te gaan wrijven, strelen, knijpen, kneden: alles om maar tot een orgasme te komen! Weer ging ze bijna door de knieën, ternauwernood kon ze zich nog overeind houden. Toen het dan werkelijk zover was, en Esther zich opmaakte om schreeuwend het verlossende orgasme te ondergaan, hield ineens alles op. Het ei was dood. De opwinding bleef, maar was niet meer zo dwingend. Ze kon weer lopen. Nog nooit was ze zo vreselijk toe geweest aan een orgasme. Langzaam liep ze verder, de loopbrug over. Dat automobilisten met adelaarsogen vanaf de autoweg een roze draad uit haar schede zouden kunnen zien hangen, interesseerde haar niet. Naar de auto, zo snel mogelijk en dan masturberen! Van een afstand klikte ze de auto open en in een sprint bereikte ze de verlossende bescherming. Achter het stuur gezeten, trok ze het ei aan zijn draadje uit haar soppend natte schede en begon verwoed haar kittelaar te masseren. Op dat moment ging de telefoon. 'Ik verbied je om jezelf klaar te vingeren, heb je dat heel goed begrepen? Hou op, nu meteen!' Gefrustreerd staakte Esther haar pogingen. Ze keek om zich heen, maar de andere auto's leken allemaal leeg te zijn. Donatien ging verder: 'Je gaat nu direct naar huis. Je onderneemt geen enkele poging om klaar te komen. Ik merk het, geloof me. Als je thuis bent kleed je je meteen weer uit en ga je op het balkon liggen. Ik bel je.' Diep gefrustreerd omdat haar lichaam de verlossing waar het zo om schreeuwde, het bevrijdende orgasme, onthouden werd, reed Esther langzaam maar verbeten de snelweg weer op. Thuisgekomen trok ze het te kleine, bezwete jurkje meteen uit en naakt rende ze door haar huis. In gefrustreerde wanhoop sloeg ze met haar hand tegen een muur, dan balde ze haar vuisten en schreeuwde ze obsceniteiten aan het adres van Donatien. Het kostte heel wat om af te koelen. Normaal zou ze in een dergelijke stemming direct doorgaan naar de sportschool, maar Donatien had daar geen toestemming toe gegeven. Uiteindelijk schonk ze zich maar een glas witte wijn in dat ze alvast op het balkon zette. Met haar laptop in de ene, haar notitieblok in de andere hand ging ze in haar zonnestoel zitten. Pas toen de computer met een transparant, door Brian Eno gecomponeerd geluidje was opgestart, begon ze zich grondig in te smeren. Zou ze tot een orgasme kunnen komen terwijl ze net deed alsof ze alleen maar heel grondig met de zonnebrandmelk was? Dorst ze dat risico te lopen? Hoe goed was Donatien eigenlijk? Tot nu toe had ze al zijn bluf en bullshit zonder meer geaccepteerd, maar werd het niet eens tijd om hem op zijn almacht te testen? Al smerende raakte ze in een zachte roes die nog ver verwijderd was van de allesverzengende lust die haar die middag had overweldigd, maar ze voelde dat ze op deze manier wel vrij snel aan haar gerief zou kunnen komen. Ze had net besloten om het maar te doen, daarmee een nieuwe primeur aan haar seksleven toevoegend: nog nooit had ze op haar eigen balkon een orgasme gehad, toen dat verdomde telefoontje ging. Donatien was kortaf en klonk heel gevaarlijk. 'Laat dat. Nu onmiddellijk. Stoppen daarmee! Als ik je nog één masturberende beweging zie maken krijg je een straf opgelegd waarbij alles wat je tot nu toe gedaan hebt totaal verbleekt.' Geschrokken trok Esther haar hand terug. Donatien zag echt alles! 'Ik vind trouwens dat je wel wat gestimuleerd mag worden. Smeer maar weer wat Play O op clit en lippen.' Dat zou ze niet meer overleven. 'Meester, heb medelijden. Dit kan een mens niet verdragen! Je vraagt teveel van mijn lichaam!' 'Ach wat een onzin. Je bent een gezonde vrouw, jouw lichaam kan wel wat hebben. Als jij vandaag nog een orgasme wil verdienen, moet je beginnen met de gel.' Esther stond op en met grote tegenzin schoorvoette ze naar de badkamer waar het flesje Play O een beetje geniepig stond te wachten, half achter een pot zalf. Weer stond haar kutje in brand, na eerst ijskoud geweest te zijn. Oh dit kon ze, kon ze niet lang meer volhouden. Ze moest klaarkomen, ze zou anders stikken. Terug op het balkon probeerde ze de tot ver voorbij het normale opgevoerde opwinding in haar onderlichaam te negeren en ze concentreerde zich op de webcamfoto's. Via haar huisnetwerkje had ze ook toegang tot de grote harde schijf, waaraan sedert het middaguur alweer drieduizend foto's toegevoegd waren. Eerst bekeek ze nogmaals de opnames die ze vrijdagmiddag gemaakt had, om te zien of de suave man van de parkeerplaats er ook tussen zat. Zo te zien niet, of het moest... Eén van de twee plaatjes bij de voordeur van nummer 1124 liet iemand zien die er van achteren een beetje zodanig uitzag dat zijn voorkant heel goed de parkeerplaatsman zou kunnen zijn. Toegegeven, veel was het niet. De nieuwe foto's onthulden wel iets. Het leek er steeds meer op dat het kleine fatje daadwerkelijk op nummer 1124 woonde. Niet één keer keek hij direct naar Esthers huis, en dat vond ze eigenlijk juist heel verdacht. Bijna iedereen keek de laatste dagen wel eens nieuwsgierig haar kant uit, om te zien wat ze nu weer voor malle dingen zou uithalen. Zoals haar al eerder duidelijk geworden was: haar handelingen waren niet aan haar overburen voorbij gegaan! Terwijl de kriebel in en rond haar muis ondraaglijk werd, besloot ze voor de zoveelste keer de foto's van vrijdagmiddag te bestuderen. Nu vergrootte ze alles tot bijna pixelniveau, tot het punt dat ze vrijwel niets meer kon onderscheiden. En toen zag ze het ineens. Het kwam als een blikseminslag: de wachtende man op de foto bij nummer 1124, de man die misschien de parkeerplaatsman zou kunnen zijn, droeg zijn horloge aan zijn rechterpols! Een onbeschrijfelijk mengsel van trots en genot overspoelde Esther. 'Het is hem. Ik heb ze,' jubelde ze stil, 'ik heb de klootzakken te pakken!' Precies op dat moment ging de telefoon weer. 'Wil je nog steeds masturberen?' Esther zei niets maar knikte nadrukkelijk met haar hoofd. 'Je houdt nogal van masturberen, niet?' Ze zweeg. 'Ik heb het gevoel dat je al heel veel van masturberen hield, lang voordat wij elkaar leerden kennen. Is het niet zo?' Esther hield haar kiezen op elkaar, maar Donatien had gelijk: Esther was altijd dol geweest op masturberen en liet doorgaans geen kans voorbijgaan om de vinger eens fijn aan de kittelaar te leggen. Ze was nog maar heel jong geweest toen ze daarmee begon en het had haar al meer dan de helft van haar leven veel plezier, opwinding en bevrediging verschaft. Donatien zei: 'Wat ben je stil?' Onverstoorbaar bleef Esther proberen haar overgevoelige schaamlippen te negeren. 'Weet je wat, als jij begint te praten, mag je misschien eindelijk jezelf gaan bevredigen. Maar dan wil ik wel een echt gesprek.' 'Wat wil je weten?' 'Voordat wij elkaar ontmoetten, hoe vaak masturbeerde je gewoonlijk per dag?' 'Gemiddeld? Toch echt niet meer dan één keer per dag.' 'Heus? Dat klinkt niet echt veel. Hoewel, als gemiddelde, en dan je hele leven lang. En hoe vaak dan sinds we elkaar hebben leren kennen?' Esther dacht even na. 'Vaker,' gaf ze toe, 'veel vaker. Waarschijnlijk meer dan twee keer per dag.' 'Wat?' 'Wat: wat?' 'Wat meer dan twee keer per dag?' 'Nou eh, waar we het over hebben... je weet wel...' 'Zeg het maar.' 'Nou, eh, mastebûh,' siste ze in het toestel. 'Ik versta je niet, wil je hard en duidelijk spreken?' Eindelijk werd Esther Donatiens bedoeling duidelijk. Oh buren, oh shit! 'Ik masturbeer tegenwoordig gemiddeld meer dan twee keer per dag,' riep ze helder en goed verstaanbaar. 'En vertel eens hoe je dat dan aanpakt?' Esther legde zich neer bij de situatie. Met een luide stem somde ze op: 'Soms gebruik ik één van de vibrators, de mijne of die grote die ik van jou heb gehad. Meestal mijn vingers.' Esther werd ondanks haarzelf alweer ontzettend geil van de conversatie. Ze zag boven zich geen gezichten verschijnen, maar was ervan overtuigd dat er heel wat mensen in het zonnetje zouden zitten, die mee konden luisteren. 'Hoe doe je het als je alleen je handen gebruikt?' 'Ik pak meestal eerst mijn borst vast, bijna altijd mijn linker. Dan masseer ik mijn tepel en ga ik ondertussen langzaam naar beneden met mijn rechterhand. Met mijn linkerhand grijp ik mijn nek en hals en voel ik de vorm van mijn rechterborst. Ik neem mijn tepel tussen duim en wijsvinger en rol hem een beetje. Mijn andere hand kroelt dan zachtjes door mijn schaamhaar dat ik nu trouwens niet meer heb, een heel vreemd gevoel nog steeds, en dan langzaam zakt hij verder naar onderen en via mijn dijen begint hij over mijn clitoris te wrijven. Die is al heel snel in een staat van opwinding en ik zou op dat moment al klaar kunnen komen, maar meestal stel ik het een beetje uit om langer te kunnen genieten. Dan open ik mijn ondertussen vochtig geworden schaamlippen en steek ik eerst één, dan twee vingers naar binnen. Ik ben op dat moment al met mijn beide handen tegelijk bezig daar beneden. Dan duw ik me langzaam over de rand en heb ik een orgasme.' 'En ben je stil tijdens een orgasme of maak je juist lawaai?' 'Dat weet je best: ik maak erg veel lawaai tijdens een orgasme. De buren zullen het wel weten, denk ik. Ik kan haast niet klaarkomen zonder erbij te schreeuwen en te snikken. Ik roep van alles en weet zelf vaak niet meer wat.' 'Windt het je op dat je buren je zouden kunnen horen klaarkomen?' 'Ja, misschien windt dat me wel op. Ik heb er eigenlijk nooit zo over nagedacht. Ja, ik denk het wel.' 'Wil je nu klaarkomen?' 'Ja, niets liever dan dat. De hele dag al. Laat me nu asjeblieft klaarkomen.' 'Goed, mits je op je zonnebed blijft liggen, mag je jezelf klaarvingeren. Je hebt het recht daartoe verdiend.' En weg was Donatien. Esther legde haar rechterarm naast zich op het zonnebed en draaide zich op haar rechterzij, zodat ze haar zitkamer inkeek, en met haar kut precies bovenop haar rechterhand kwam te liggen. Onmiddellijk begon ze met haar verborgen hand haar kittelaar te wrijven en de binnenste schaamlippen te strelen. Ze sloot haar ogen en liet alle gebeurtenissen van die dag in haar hoofd voorbijgaan, terwijl ze steeds fanatieker haar clit stimuleerden. Plotseling was het allemaal niet meer tegen te houden en terwijl ze een hoek van het badlaken tussen haar tanden klemde om niet te hoeven schreeuwen, golfde er een ongekend fel orgasme door haar naakte lichaam. Ondanks alle zelfbeheersing had ze toch spasmen in haar buik, spanden haar billen zich om de eerste schok op te vangen en grepen haar tenen naar de lege lucht. En daar stopte ze niet. Nog steeds in dezelfde houding liggend, duwde ze twee vingers in haar nog lang niet bevredigde vagina en al snel speelde een vingertop weer met haar genotknopje, dat helemaal in vuur en vlam kwam te staan. Ze was nu vergevorderd in het opbouwen van wat een serieorgasme zou kunnen worden. Daar kwam het! Golf na golf na golf van lust en seks klotste door haar lijf, en terwijl ze half bewusteloos raakte, bleven haar vingers hun mechanische werk verrichten, dat alles nog steeds in alle stilte, wat het allemaal alleen maar opwindender maakte. Toen haar lijf te kennen gaf genoeg te hebben gehad, zonk ze weg in een oppervlakkig, "feel-good"-slaapje, nog steeds naakt, nog steeds op haar eigen balkon, de zon vrolijk stralend op haar stevige billen. En wat nog het mooiste was: ze had Donatien te grazen.