DEEL 2 - Als Esther verwacht had dat ze één of twee dagen later meteen een serie foto's van haar nieuwste seksuele escapades zou ontvangen, kwam ze bedrogen uit. Het bleef meer dan een week stil. Allengs begon ze, misschien tegen beter weten in, te geloven dat alles voorbij was, dat het haar belager slechts om een eenmalige voorstelling te doen was geweest. Ze was met heel vreemde gedachten en gevoelens blijven zitten. Ze had dingen over zichzelf geleerd die ze niet wist en niet voor mogelijk had gehouden. Nog steeds kon ze er niet over uit hoezeer deze vernederende oefening haar opgewonden had, eerst lichamelijk, maar later beslist ook geestelijk. Ze herinnerde zich ontluisterend goed dat de gedachte aan die mogelijke, anonieme gluurders aan de overkant haar op een gegeven moment een schokgolf van lust opgeleverd had en tegelijk, zo open en kwetsbaar als ze daar op haar bed gelegen had, een gevoel van grenzeloze macht. En dát was iets waar ze totaal van in de war was geraakt. Die hele week kwam er van werken maar weinig, en meestentijds liep ze door haar huis te ijsberen, of fietste ze rond in het prachtige juniweer. Ondanks dat ze bleef hopen dat haar kweller gestopt was, bleef ze nadenken over zijn mogelijke volgende stappen. Want ze was er eigenlijk wel van overtuigd dat het niet bij die ene avond zou blijven. Wat kon hij haar verder nog laten doen? Waar lagen haar grenzen? Maar veel belangrijker: waar de zijne? Ze huiverde als ze over die dingen nadacht. Ook bleef ze zich afvragen wie haar onbekende stalker kon zijn. Het korte briefje was in een verzorgd en foutloos Nederlands geschreven. De onbekende was op de hoogte geweest van haar beroepshalve in stand gehouden postbus en had meteen de innerlijke beschaving gehad om al zijn correspondentie via dit, voor Tom ontoegankelijk kanaal plaats te laten vinden. Hij wist ook wanneer Tom op zakenreis was! Was hij dus een collega van Tom, of misschien een zogenaamde vriend van haarzelf uit het café? Met andere woorden: kende zij of Tom deze geheimzinnige figuur persoonlijk? Ze pijnigde haar geheugen: met wie had ze de afgelopen weken gepraat, wie kon er op de hoogte zijn van Toms reisschema? Ze kwam er niet uit. Het leek het meest voor de hand te liggen dat de bron van insiderkennis van haar belager lag bij Toms werkgever. Zij moest haar man eens voorzichtig uithoren. Voorlopig bleef ze in het duister tasten, terwijl zich in haar hoofd wel degelijk een soort voorstelling begon te vormen van haar geraffineerde kwelgeest. 'Memo voor Esther,' dacht ze, 'niet in de val trappen van het Stockholm syndroom: niet verliefd worden op de onbekende gijzelhouder.' Ze moest er zelf om lachen, maar de glimlach was dun en vreugdeloos. 's Zondags kwam Tom thuis, en tot zijn verbazing hadden ze intense seks in de huiskamer, in de badkamer en op het bed. Pas donderdagochtend, negen dagen na haar voorstelling, vond ze weer iets in haar postbus. Hat was bijna alweer onverwachts. Deze keer was het niet alleen een envelop, maar ook een langwerpig pakje. Vooral dat pakje maakte dat ze meteen weer stond te trillen op haar benen. Het zal toch niet? Die smeerlap zal toch verdomme geen dildo's naar haar opsturen? Thuisgekomen opende ze eerst de envelop. Er zaten twee vellen in, de inmiddels alweer bekende contactafdruk met veertig thumbnails, en één foto waarop Esther zich met hoogrode wangen overgaf aan haar intense orgasme. Met wijd gespreide benen lag ze daar, haar roze tepels omhoog priemend, haar rechterhand over haar schaamheuvel zwevend, haar linker in een verkrampt houding de lucht grijpend. De schreeuw van ontlading leek van de prent af te springen. Haars ondanks gaf de foto Esther een trilling van intense lust en opwinding. Dit was zij! Dit was niet een of ander pornosnolletje, dit was zijzelf! Pure klasse! Met bevende handen opende ze het pakje en tot haar verbazing vond ze -- nee, geen eng seksartikel, maar een flesje zonnebrandmelk en nog van een duur merk ook: Shiseido. Haar belager had haar in ieder geval correct getaxeerd als een vrouw met een goede, niet goedkope smaak! Esther vouwde het begeleidende briefje open en las: Lieve Esther, Dank je wel voor een prachtige show die je hebt opgevoerd, nu ruim een week geleden. We hebben enorm genoten en genieten er nog steeds van, dat kan ik je verzekeren. Zoals je daar heupwiegend als een professional aan het strippen sloeg, en hoe je je vervolgens naar een fantastische climax vingerde, ik heb er haast geen woorden voor. Enfin, laat de foto's voor zichzelf spreken. In dit pakje vind je een flesje zonnebrandmelk. Omdat je, met je rode haar en je blanke huid waarschijnlijk nogal gevoelig zult zijn voor de zon, heb ik een hoge beschermingsfactor voor je gekozen. Ik hoop dat je je hele lichaam goed insmeert vanmiddag, wanneer je op je balkon gaat liggen zonnen! Een goede gelegenheid om de ligbedden uit het berghok te voorschijn te halen. Ik denk dat je wel begrijpt dat de bedoeling is dat je totaal naakt gaat zonnen. Maar voor het zover is wil ik dat je het volgende doet: ga naar een telefoonwinkel en koop daar een eenvoudig en goedkoop prepaid toestelletje. Als je thuisgekomen bent wil ik dat je je nieuwe telefoonnummer zo groot mogelijk afdrukt op een a4-vel, en dat vel vervolgens tegen het raam plakt. Ik denk dat ik je nummer op deze wijze wel zal kunnen ontcijferen. Na een half uurtje mag je het weer weghalen, ik wil niet dat de hele buurt dat nummer kent. De bedoeling is dat je, wat je ook doet en waar je ook bent, dit mobieltje altijd bij je draagt. Ik wil niet dat je met dit toestel andere mensen belt, ook wil ik niet dat je het nummer aan anderen geeft. Dit blijft ons mobieltje, exclusief van jou en mij. Liefs Tijdens het lezen was Esther rood als een boei geworden. "We hebben enorm genoten"? Meervoud? Wie zijn die "we"? Wat denkt hij wel? Weer was ze resoluut: dit moet stoppen! Weer maalden haar gedachten door en door. Wat kon er gebeuren als ze ronduit zou weigeren nog te voldoen aan de onredelijke eisen? De onbekende heeft zijn lolletje gehad, zij is sportief geweest, maar nu moest het afgelopen zijn. Wat kon hij haar aandoen? Hij kon alles op internet zetten, hij kon een pak foto's aan Tom sturen, waarna ze een enorme ruzie zouden krijgen. Esther zou Tom bidden en smeken om haar niet af te wijzen. Nog steeds wist ze niet hoe hij, als puntje bij paaltje kwam, zou reageren. Met een vergrootglas bestudeerde ze de contactafdrukken. Zouden ze voor "fakes" kunnen doorgaan? Iemand die goed is met Photoshop kan bijna alles met fotomanipulatie. Maar dit? Was het mogelijk om Tom wijs te maken dat een of andere perverse gek haar hoofd op afbeeldingen van een andere vrouw gemonteerd was? Gedecideerd schudde ze haar hoofd. Doe niet simpel, Esther. Tom kende meer van haar lichaam dan alleen haar hoofd. Ze kon werkelijk geen kant op. De onbekende had haar volledig in zijn macht. Jazeker, natuurlijk zou ze straks een telefoontje gaan kopen. Ze zou het nummer printen en tegen het raam plakken en ze zou slaafs alles doen wat hij eiste. Tot hoever zou hij gaan? Een huivering trok door haar lijf, en haar opgetogen tepels schuurden pijnlijk tegen haar bh en Esther vloekte. Alweer was haar lichaam haar aan het verraden. Met enige moeite had ze die middag de twee zonnebedden met de lift naar haar tiende verdieping gebracht en nu stonden ze op het ruime balkon. Met een balkon op het zuidwesten hadden Esther en Tom daar zon vanaf het middaguur tot zonsondergang. In een telefoonwinkel had ze een goedkope prepaid Nokia gekocht en het vel printerpapier met het telefoonnummer was bescheiden in een hoek tegen het raam geplakt. Na een half uur had Esther het weer weggehaald. Haar hart klopte in haar keel, terwijl ze bleef wachten op een teken van de onbekende. Het was een prachtige, onbewolkte dag en er waren in haar flat wel meer yuppen die de kans op een zonnebad gegrepen hadden. Toen Esther om vier uur nog niets van de onbekende gehoord had, besloot ze maar vast naar buiten te gaan. Ze smeerde zich zeer grondig in, trok een modieuze bikini aan en ging met wat tijdschriften en een glas witte wijn naar het balkon, waar ze een badkleed op een van de zonnebedden gelegd had. Even lag ze op haar rug, maar al snel draaide ze zich op haar buik. Dat was het moment dat ze het topje van haar bikini losmaakte. Tot zover was alles in orde, dit had ze vaker gedaan. Een paar buurvrouwen zaten altijd topless te zonnen. Zo op haar buik liggend, moest ze wel alle moed verzamelen om de volgende stap te nemen. Dansen en strippen in je slaapkamer, zogenaamd je er niet van bewust dat men je kan zien is één ding, je bij volle bewustzijn op klaarlichte dag naakt uitkleden buiten je huis, met de zekerheid dat iedereen je zal kunnen zien, dat is nog heel wat anders. Ze slikte een paar keer, rees toen haar heupen een beetje omhoog en trok vliegensvlug haar ene been uit het broekje en liet het stuk textiel van haar andere enkel afglijden. Ze dacht dat ze een hartaanval kreeg, zo ging het van binnen tekeer. Weliswaar lag ze op haar buik en kon men niets anders van haar zien dan haar naakte rug en billen, maar zelfs dat wond haar al enorm op. Angstvallig bleef Esther in deze houding liggen, niet van plan een vin te verroeren. Eigenlijk lag ze wel lekker, en wie hier in deze moderne tijd, in deze grote stad aanstoot aan nam, redeneerde ze, had eigenlijk eerder zelf een probleem. Ze dronk langzaam, ten eerste om niet dronken te worden, maar vooral om niet op te hoeven staan voor een tweede glas. Langzaam gleed ze weg in een lome halfslaap. De stralen van de zon deden weldadig aan op haar billen. Het was echt goed om zo eens een paar uurtjes in de zon te liggen. Zo erg was het allemaal niet, eigenlijk was het een heerlijke dag... Wreed werden Esthers halfgedroomde gedachten verstoord door de elektronische tonen van de Gran Vals van de Spaanse componist Francisco Tárrega, oftewel Nokia's klassieke ringtone. Daar was het bonzen van haar hart weer terug. Nu zou ze eindelijk zijn stem horen! Ze pakte het mobieltje uit haar tas. Natuurlijk vermeldde het scherm dat ze gebeld werd door een onbekend nummer, wat had ze anders gedacht? Ze moest bijna lachen om haar naïeve hoop en zei, terwijl ze plat op het bed bleef liggen: 'Wie ben je?' Wat ze door het mobieltje hoorde leverde haar een volgende schok op: ze kon met geen mogelijkheid uitmaken of het een mannen- of een vrouwenstem was! Het was een tenor, of wellicht een alt. Er zat rook in de stem, maar zeker ook beschaving. Rust zat er in, macht en overwicht. 'Dag Esther,' klonk het, 'heerlijk, hè, zo in de zon. Daar zou je eigenlijk veel vaker tijd voor moeten maken.' 'Wat wil je van me?' 'Nou nou, waarom zo kortaangebonden? Geniet nu maar van deze heerlijke dag. Trouwens, was het een goed merk zonnebrand?' Esther tuitte de lippen. ''t Ging...' zei ze, een beetje ironisch. Een heldere lach weerklonk uit het mobieltje. 'Je moet wel uitkijken met de zon hoor. Niet te lang met dezelfde kant naar boven liggen. Het is tijd om je om te draaien, anders kan zomaar je rug verbranden.' Het was het alsof een blok lood in haar binnenst lag. 'Ik... eh...Ik geloof dat ik liever nog even zo blijf liggen...' 'Op je rug lieverd. Nu!' Het klonk kirrend genoeg, maar er zat gif in de telefoonstem. Ineens weer heel erg bewust van zichzelf keek Esther om zich heen. Er lagen hier en daar wat mensen op hun balkons te zonnen. De bewoners van de overzijde lagen natuurlijk allemaal aan de andere kant van hun flatgebouw, hun zonkant. Het leek redelijk veilig te zijn. Ze peilde de ramen aan de overkant, maar omdat die allemaal in een diepe schaduw lagen kon ze er weinig uit opmaken. De beschaafde, dwingende stem herhaalde: 'Nu!' Esthers hart zonk in haar schoenen. Hoe zou ze hier ooit uitkomen? Met grote tegenzin draaide ze zich op haar rug en langzaam toonde ze haar borsten en haar naakte, roodbehaarde venusheuvel aan de zon en de buitenwereld. Nauwelijks lag ze geheel op haar rug, of ze hoorde van boven een bewonderend gefluit klinken. Vanachter haar zonnebril loerde ze om zich heen, maar pas na enige tijd zag ze op de dertiende verdiepingen een man zwaaien en een duim opsteken. Als bevroren bleef ze liggen. Ze lag compleet naakt op haar zonnebed en was bijna aan het shaken, de telefoon nog steeds tegen haar oor gedrukt. Met een zweem van valse onzekerheid vroeg de stem: 'Wanneer ben je voor het laatst ongesteld geweest?' 'Dat is wel een heel persoonlijke vraag,' antwoordde Esther verontwaardigd. 'Ik wil dan ook een heel persoonlijk antwoord, lieverd.' 'Als je het weten wilt: ik slik door. Ik ben dus nooit ongesteld.' 'Oh! Is dat verstandig?' 'De huisarts zegt dat er geen enkel medisch bezwaar is. Ze doet het zelf ook. Mag ik weer op mijn buik?' 'Jij blijft liggen zoals je ligt. Kom op: alles went, schat,' fleemde de fluwelen stem, 'de volgende keer denk je er niet eens meer bij na. Ga lekker ontspannen nu, de zon is heerlijk.' Dat was waar, maar ze lag als een bonk zenuwen op haar bedje, niet in staat om aan iets anders te denken dan dat ze hier op haar balkon lag, in het zicht van iedereen die maar wilde kijken, zich volledig bewust van haar naaktheid. Daar waren vrienden tussen. Iedereen die haar zag moest wel denken dat ze een exhibitioniste was en dat was ze niet! Dat wilde ze de wereld toeschreeuwen: ik ben geen exhibitioniste! 'Mijn man komt zo thuis.' zei ze tegen de onbekende. Het bleef even stil. 'Nou en?' 'Ik kan toch niet zo blijven liggen als hij thuiskomt?' 'Waarom niet?' Omdat Tom dat compleet kinky en pervers zou vinden, omdat hij een Esther te zien zou krijgen die hij nog nooit gezien had, omdat hij... Nou. Dat kan gewoon niet.' De stem klonk scherp nu: 'Heb je liever dat hij al die mooie foto's van je avontuurtjes te zien krijgt? Van kinky en pervers gesproken! Zeg het maar.' Esther voelde weer een paar tranen opwellen. De stem vervolgde blij: 'Probeer hem maar ervan te overtuigen hoe lekker dit is. Misschien wil hij dan zelfs wel meedoen!' De gedachte dat Tom naast haar naakt op zijn balkon zou komen gaan zitten, deed Esther ondanks haar ellende een beetje giechelen. 'Oh ja, that'll be the day!' De stem grinnikte even mee, maar sloeg daarna weer om. Er zat nu spot in, en een beetje kwaadaardigheid. 'Accepteer het nu maar: vanaf nu af aan ben je van mij. Jij bent mijn bezit en ik neem je leven over. Als een marionettenspeler zal ik je laten doen wat ik wil. Als jij redelijk bent, zal ik het zijn. Maar als je moeilijk gaat doen, of dwars gaat liggen, dan zul je merken hoe gevaarlijk het is om me tegen te werken.' Na een korte pauze: 'Wil je mijn naam weten?' Even begreep Esther de vraag niet. Toen: "Ja. Eh, ja, hoe heet je?' 'Mijn naam moet je verdienen. Morgen krijg je de kans om mijn naam te verdienen, lieverd. Voor de rest van de middag blijf je liggen zoals je nu ligt, op je rug, totdat Tom thuisgekomen is. Ga wel alsjeblieft wat minder gespannen liggen want op deze manier heb je morgen spierpijn in beide dijen. Klem ze niet zo tegen elkaar, lieverd, leg ze ontspannen op je bed.' Op deze manier gaf Esther net wat meer inkijk, en precies voor de viespeuk op de dertiende verdieping! Toch deed ze het, want de stem had haar bang gemaakt. 'Nu laat ik je voor de rest van de dag vrij. Denk eraan: ontspannen. Als je andere denkbeelden hebt, dan zal dat gevolgen hebben.' En dood was de telefoon. Daar lag ze dan. Haar borsten rustten lui op haar ribbenkast, en die vervloekte tepels staken omhoog als pijlpunten. Haar schoot voelde vreemd kriebelig en opgewonden aan, maar ze durfde niet te voelen of ze erg nat geworden was. Ze had trouwens wel een idee, godverdomme. Zo lag ze, gegijzeld door een stem van een onduidelijk geslacht, wachtend op haar man die daarmee, of hij het wilde of niet, bij het perverse spel van de onbekende betrokken zou worden. En een aanzienlijk deel van haar vond dat allemaal nog vreselijk spannend ook. Griezelig en riskant, maar tegelijk lekker en opwindend. Om haar heen klonken steeds meer vrolijke, opgewonden mannenstemmen en met een dieprode kop realiseerde Esther zich dat ze in rap tempo hét nieuwsitem van het wooneiland aan het worden was. Ze had werkelijk geen idee hoe Tom zou reageren als hij haar daar zo zou zien liggen, maar ze besloot zich te verbijten en de raad van de geheimzinnige stem op te volgen. Tom en Esther waren altijd in alles elkaars gelijke geweest en geen van beide zou de ander zo makkelijk omkletsen, maar dit waren extreme omstandigheden, die vroegen om extreme methoden. In gedachten bereidde Esther zich voor op de confrontatie. Ze zag wel kansen om Toms betrekkelijke preutsheid te gebruiken en zich op die manier een weg door zijn verontwaardigde verbazing heen te bluffen. Onderwijl voelde de zon werkelijk koesterend aan en hoewel achter haar zonnebrilglazen Esthers ogen schichtig heen en weer schoten om te zien wie er allemaal zaten te kijken, voelde ze zich langzaam gebalsemd worden door de weldadige zonnestralen. Van lieverlee zakten haar benen nog wat meer uit elkaar, maar Esther had niet door dat ze ondertussen een paar stukjes schaamlip liet zien. Lang hoefde ze niet meer op Tom te wachten, binnen een paar minuten zou hij thuiskomen. Wat vreemd dat alles wat ze tot nu toe gedaan had qua spanning in het niet viel, vergeleken met wat er nu stond te gebeuren, de confrontatie met haar eigen man. Ze hoorde Toms stem vanuit de hal zijn bekende welkomstgroet uitspreken, compleet met favoriet koosnaampje. 'Zet alles opzij, Prinsesther. Je minnaar komt eraan!' 'Ik zit op het balkon!' er zat ineens een lelijke kras in haar stem. Ze hield haar ogen stijf gesloten achter haar zonnebril, en wachtte af. Als ze niet zo vreselijk zenuwachtig zou zijn geweest, zou ze best hebben kunnen lachen om Toms verbijsterde reactie. 'Wat doe jíj nou? Ben je helemaal gek geworden?' Esther besloot stom te spelen. 'Hoezo?' 'Hoezo? Wat bedoel je, hoezo? Je ligt in je blote gat op het balkon! Wat zullen de buren niet denken?' 'Als je zo blijft schreeuwen, liefste, zullen ze steeds meer gaan denken. Weet je wel dat dit ontzettend lekker is, zo bloot in de zon?' Tom keek alsof hij water zag branden. Esther ging direct in de aanval: 'Je zou het zelf eens moeten proberen.' Toen greep ze haar bikini, die ze met een paar snelle bewegingen aantrok. Ze pakte haar man bij de hand en trok hem het huis in. Met ongekende passie rukte ze hem de kleren van het lijf en met zijn linkerarm nog in zijn overhemd, en een rechtersok aan zijn voet, drong Tom diep in haar door. Ze neukten als razenden en kwamen dierlijk grommend klaar, zoals dat alleen maar gebeurd was helemaal aan het begin van hun relatie. Hoogst bizar, vond Esther. Ze nam zich voor om daar ook eens grondig over na te gaan denken. Natuurlijk had Esther in het verleden wel eens gespeculeerd over wat Tom allemaal zou hebben kunnen uitspoken op zijn reizen naar het buitenland. Zo wild en fantasierijk als hun liefdesspel in het begin geweest was, zo bedaard was het de laatste tijd geworden. Zozeer zelfs, dat Esther begon te spelen met de gedachte dat Tom in Milaan, Parijs, Barcelona, Tokio, in al die spannende en chique steden best eens een avontuurtje gehad zou kunnen hebben, waarna hij minder energie of belangstelling meer zou overhouden voor haar. Gezien de bedrijfstak waarin hij werkzaam was, kwam hij in de meest glamoureuze steden van de wereld. Vaak was hij dan een hele week weg. Dit gebeurde niet verschrikkelijk vaak, maar toch wel acht, negen keer per jaar. Het hem direct op de man af vragen was natuurlijk uitgesloten, en speculatie was in feite zinloos. Esther had, naast veel gevoel en passie, ook een flinke dosis gezond verstand en ze begreep heel goed het verschil tussen fantaseren en redeneren. Toch, als het haar op de vrouw af gevraagd zou worden, zou ze moeten toegeven dat alleen al de mogelijkheid dat Tom tijdens zijn reizen van alles zou kunnen beleven, haar een laatste duwtje kon hebben gegeven om zelf ook op avontuur te gaan. Op die manier kun je jezelf werkelijk alles wijsmaken. Maar dat terzijde: hoe kwam het dat Tom en Esther nu ineens weer wel gepassioneerd vrijden, waar ze dat de laatste maanden niet of nauwelijks meer hadden gedaan? Sedert de onbekende belager van Esther allerlei onnoembare dingen eiste, dingen die ze niet durfde te doen en toch, uiteindelijk, knarsetandend toch deed en waar ze tot haar intense ergernis nog van kon genieten ook, merkte ze niet alleen in zichzelf, maar ook in Tom een veranderde houding. Het leek alsof ze allebei een nieuw vuur gevonden hadden. Toen Tom zijn vrouw poedelnaakt op zijn balkon had aangetroffen, was zijn lust en seksuele honger groter geweest dan in lange tijd. Werd hij apengeil van haar nieuw gevonden exhibitionisme? En zijzelf? Het was misschien nog te vroeg om conclusies te trekken, maar Esther besloot om de ontwikkelingen scherp in de gaten te blijven houden. Iets in haar hoofd vond het ook gemakkelijker om het gedrag van Tom te analyseren in plaats van het hare. Want dat zijzelf ondertussen volledig in de ban was geraakt van de onbekende, en dan nog wel op de meest dubbelzinnige en verwarrende wijze, wilde ze voor zichzelf het liefst nog even ontkennen.